Παρέμβαση του Ι.Ντογιάκου για την Δικαιοσύνη: “…Ίσως να μην είναι πολύ μακριά η ημέρα που οδυνηρές εκπλήξεις την κλονίσουν συθέμελα”

Βαρυσήμαντη παρέμβαση την ώρα των μεγάλων αλλαγών στη Δικαιοσύνη μέσω των Κωδίκων, πραγματοποιεί ο επίτιμος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ισίδωρος Ντογιάκος, στέλνοντας μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις πως “ίσως να μην είναι πολύ μακριά η ημέρα που οδυνηρές εκπλήξεις την κλονίσουν συθέμελα”.

Η αναφορά αυτή μόνο τυχαία δεν είναι δεδομένου ότι περιγράφει μια “άκρως προβληματική λειτουργία της Δικαιοσύνης” η οποία “δεν οφείλεται σε πράξεις ή παραλείψεις ενός μόνο παράγοντα από εκείνους που συμμετέχουν στη λειτουργία της. Όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης για την αρνητική εικόνα της”.

Και εξηγείται:  “…Η ίδια η Πολιτεία με τις , ενίοτε , αλαζονικές και προδήλως εσφαλμένες νομοθετικές ρυθμίσεις της. Οι Δικαστικοί και Εισαγγελικοί Λειτουργοί με τη συχνά παρατηρούμενη καθυστέρηση για την έκδοση αποφάσεως ή την υποβολή προτάσεως επί των υποθέσεων που χειρίζονται. Οι Δικαστικοί Γραμματείς με πεισματικές εμμονές και άκαμπτη στάση επί μακρά σειρά ετών για το εξαιρετικά σημαντικό θέμα της επέκτασης του ωραρίου τους που εύκολα θα μπορούσε να ρυθμιστεί σε συνεννόηση με την Πολιτεία . Οι δικηγόροι οι οποίοι, όχι σπάνια, καταχρώνται των δικονομικών διευκολύνσεων που παρέχονται από τη νομοθεσία και ζητούν και πετυχαίνουν αναβολές όχι για πραγματικά κωλύματα , αλλά για λόγους « στρατηγικής » στο χειρισμό των υποθέσεων που χειρίζονται”.

Ισίδωρος Ντογιάκος για Δικαιοσύνη: Ανυποληψία

Επ αυτών λοιπόν ο επίτιμος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου είναι απολύτως ξεκάθαρος θεωρώντας πως η ποινική δικαιοσύνη αγγίζει τα όρια της ανυποληψίας: “…Ουδείς των ως άνω εμπλεκομένων δικαιούται να κατηγορήσει τον άλλο ως αποκλειστικό υπαίτιο των σοβαρών προβλημάτων που μαστίζουν την ποινική δικαιοσύνη στη χώρα μας , η οποία, δυστυχώς, εγγίζει τα όρια της ανυποληψίας”.

Ο κ. Ντογιάκος ζητεί διάλογο και αποκωδικοποίηση των τάσεων στην κοινωνία ενόψει των αλλαγών στους κώδικες, αναφέροντας πως αυτό δεν έγινε το 2019 και είναι λάθος να μην γίνει και τώρα. Μιλάει δε για άστοχες επιλογές το 2019 που “…ταλαιπώρησαν τα Δικαστήρια κατά την πρακτική εφαρμογή τους και δημιούργησαν τόσο στο μέσο πολίτη όσο και στον παθόντα σε κάθε υπόθεση την ανασφάλεια ότι στερείται ουσιαστικής έννομης προστασίας και ότι η ζυγαριά γέρνει επικίνδυνα μόνο προς την πλευρά του δράστη”. 

Κατατείνει στην άποψη πως οι αλλαγές θα πρέπει να στραφούν στην πραγματική έκτιση των ποινών και καταλήγει πως αν υπάρξει συνεργασία όλων των λειτουργών της Δικαιοσύνης: “Η ποιοτική αναβάθμιση … επαφίεται όχι μόνο στο νομοθέτη αλλά και στην προσδοκώμενη ευσυνειδησία και ευθυκρισία των λειτουργών της (Δικαστών , Εισαγγελέων) και όλων όσων συμμετέχουν στην απονομή της (Δικηγόρων, Γραμματέων). Όλοι μαζί μπορούν…”, καταλήγει.

eurokinissi

Ολόκληρο το άρθρο όπως πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Καθημερινή”, εχει ως εξης:

Ι. Ντογιάκος: “ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΝ… 

“Είναι γεγονός ότι λίγο μετά την πρώτη εφαρμογή του ισχύοντος νέου Ποινικού Κώδικα ( Ν. 4619/11-6-2019 ) , ακολούθησαν σοβαρές αρνητικές αντιδράσεις σημαντικής μερίδας όχι μόνο του νομικού κόσμου της χώρας αλλά τόσο του τύπου όσο και απλών πολιτών.  Σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις τις συνόδευαν καυστικά σχόλια και βαριά υπονοούμενα για « φωτογραφικές » διατάξεις που απέβλεπαν στην ευνοική ποινική μεταχείριση συγκεκριμένων προσώπων που τελούσαν υπόδικοι υπό σοβαρές κατηγορίες ή είχαν καταδικαστεί και εξέτιαν ποινές πολυετούς καθείρξεως στις φυλακές της χώρας. 

Είναι αληθές ότι στον Κώδικα αυτό η παρέμβαση του νομοθέτη στα θέματα επιβολής και έκτισης της ποινής υπήρξε ριζική. Όμως , η εφαρμογή στην πράξη ορισμένων διατάξεων της κατηγορίας αυτής , επέφερε , σε ορισμένες περιπτώσεις , δυσάρεστα αποτελέσματα και προξένησε έντονους προβληματισμούς.  Αποδείχτηκε περίτρανα ότι η ελληνική κοινωνία δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί έναν αρκετά ριζοσπαστικό Ποινικό Κώδικα με βάση τον οποίο αποφυλακίζονταν εύκολα βαρυποινίτες ή παραγράφονταν βαριές κατηγορίες κυρίως για οικονομικά εγκλήματα. Και ασφαλώς αυτό δεν ήταν εκσυγχρονισμός. 

Οι άστοχες επιλογές του νομοθέτη του νέου Ποινικού Κώδικα εστιάζονται , κυρίως . στις διατάξεις εκείνες που μετέτρεψαν σοβαρές αξιόποινες πράξεις από κακουργήματα σε πλημμελήματα με αποτέλεσμα την παραγραφή τους , εκείνες που είχαν ως αποτέλεσμα την πλήρη απαξίωση και τον ευτελισμό των ποινών κατά το στάδιο της εκτέλεσής τους , αλλά και εκείνες σχετικά με την αναγνώριση ελαφρυντικών περιστάσεων που είχαν ως αποτέλεσμα την επιβολή ιδιαίτερα χαμηλών ποινών σε δράστες ιδιαίτερα σοβαρών εγκλημάτων. Ταλαιπώρησαν τα Δικαστήρια κατά την πρακτική εφαρμογή τους και δημιούργησαν τόσο στο μέσο πολίτη όσο και στον παθόντα σε κάθε υπόθεση την ανασφάλεια ότι στερείται ουσιαστικής έννομης προστασίας και ότι η ζυγαριά γέρνει επικίνδυνα μόνο προς την πλευρά του δράστη. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τη διαδικασία εκδίκασης των υποθέσεων και επιβολής της ποινής στο δράστη. Σχεδόν όλοι όμως ενδιαφέρονται αν η ποινή αυτή θα εκτιθεί από τον καταδικασμένο δράστη , αν όχι ολόκληρη όπως επιθυμούν , τουλάχιστον κατά το μεγαλύτερο μέρος της . Και στο σημείο αυτό η αποτυχία του νομοθέτη του νέου Ποινικού Κώδικα υπήρξε παταγώδης , με συνέπεια η « βιτρίνα » του ποινικού μας συστήματος, όπως είναι το στάδιο έκτισης – εκτέλεσης των ποινών , να έχει θαμπώσει πλέον πάρα πολύ. 

Αναμφίβολα , ο Ποινικός Κώδικας είναι νομοθέτημα μακράς πνοής. Για το λόγο αυτό , πριν την κατάρτιση ενός νέου Ποινικού Κώδικα ή όταν πρόκειται για ευρεία τροποποίηση του ισχύοντος , επιβάλλεται ο νομοθέτης να διερευνήσει όσο το δυνατόν επιμελέστερα και να αποκωδικοποιήσει όσο το δυνατόν ακριβέστερα τις τάσεις της κοινωνίας. Δεν το έπραξε σωστά , τότε , κατά την κατάρτιση του νέου Ποινικού Κώδικα. Επιβάλλεται επομένως να το πράξει τώρα. Όχι όμως μόνος του.  Η σημερινή άκρως προβληματική λειτουργία της Δικαιοσύνης δεν οφείλεται σε πράξεις ή παραλείψεις ενός μόνο παράγοντα από εκείνους που συμμετέχουν στη λειτουργία της. Όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης για την αρνητική εικόνα της. Η ίδια η Πολιτεία με τις , ενίοτε , αλαζονικές και προδήλως εσφαλμένες νομοθετικές ρυθμίσεις της. Οι Δικαστικοί και Εισαγγελικοί Λειτουργοί με τη συχνά παρατηρούμενη καθυστέρηση για την έκδοση αποφάσεως ή την υποβολή προτάσεως επί των υποθέσεων που χειρίζονται. Οι Δικαστικοί Γραμματείς με πεισματικές εμμονές και άκαμπτη στάση επί μακρά σειρά ετών για το εξαιρετικά σημαντικό θέμα της επέκτασης του ωραρίου τους που εύκολα θα μπορούσε να ρυθμιστεί σε συνεννόηση με την Πολιτεία . Οι δικηγόροι οι οποίοι , όχι σπάνια , καταχρώνται των δικονομικών διευκολύνσεων που παρέχονται από τη νομοθεσία και ζητούν και πετυχαίνουν αναβολές όχι για πραγματικά κωλύματα , αλλά για λόγους « στρατηγικής » στο χειρισμό των υποθέσεων που χειρίζονται.

Ουδείς των ως άνω εμπλεκομένων δικαιούται να κατηγορήσει τον άλλο ως αποκλειστικό υπαίτιο των σοβαρών προβλημάτων που μαστίζουν την ποινική δικαιοσύνη στη χώρα μας , η οποία , δυστυχώς , εγγίζει τα όρια της ανυποληψίας. Η ευθύνη για την εικόνα της αυτή είναι ασφαλώς διαμοιρασμένη και η κάθε πλευρά οφείλει ως « αποζημίωση » , να συνεισφέρει « τον όβολο της » για την ορθολογική επίλυση των προβλημάτων της και την αποκατάσταση της εικόνας της. Οι διαμάχες ακόμα και τώρα σε τίποτα δεν ωφελούν. Αντίθετα επιδεινώνουν την κατάσταση που επικρατεί στη Δικαιοσύνη. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει υποσκάπτουν σοβαρά τα θεμέλιά της. Ίσως να μην είναι πολύ μακριά η ημέρα που οδυνηρές εκπλήξεις την κλονίσουν συθέμελα. Επομένως , η ποιοτική αναβάθμιση και η βελτίωση της εικόνας της ελληνικής Ποινικής Δικαιοσύνης επαφίεται όχι μόνο στο νομοθέτη αλλά και στην προσδοκώμενη ευσυνειδησία και ευθυκρισία των λειτουργών της ( Δικαστών , Εισαγγελέων ) και όλων όσων συμμετέχουν στην απονομή της ( Δικηγόρων , Γραμματέων ).

Όλοι μαζί μπορούν… “

*Επίτιμος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου

*Το άρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Καθημερινή”

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr