Ποινικολόγοι-Μαχόμενοι Δικηγόροι “κατά” Δικαστών: “Ποιος άραγε χορηγεί τις αναβολές;”

Μαχόμενοι Δικηγόροι “κατά” Δικαστών: Επιστρέφει τα “πυρά” στους δικαστές για τις αναβολές δικών ως βασικό παράγοντα καθυστερήσεων στη Δικαιοσύνη εκ μέρους των δικηγόρων η Ένωση Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων. Με μακροσκελή ανακοίνωσή της θέτει σκωπτικά ένα ερώτημα: “Ποιος άραγε τις χορηγεί;” (τις αναβολές).

Οι δικηγόροι αναφέρονται στην συνάντηση της δικαστικής Ένωσης με τον Υπουργό Δικαιοσύνης και στο αίτημα μιας νομοθετικής ρύθμισης που να περιορίζει την προβολή «παρελκυστικών», κατά την ακριβή διατύπωση της Ένωσης, αιτημάτων αναβολής στις ποινικές υποθέσεις. Θέση που βρίσκει, κατά πληροφορίες, ευήκοα ώτα στην κυβέρνηση.

Eurokinissi/ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Οι δικηγόροι αναφέρουν πως “απαιτείται η μεταξύ τους εποικοδομητική και καλόπιστη συνεργασία με σκοπό την εξεύρεση λύσεων” αλλά θέτουν κι άλλα δεδομένα :

-“….Η καθυστέρηση λοιπόν στην απονομή δικαιoσύνης κατ’ αρχάς στις αστικές υποθέσεις οφείλεται κατά κύριο λόγο στην καθυστέρηση προσδιορισμού των υποθέσεων. Παρά την εφαρμογή των 100 ημερών στη νέα τακτική, οι υποθέσεις σε αντίθεση με την αρχική πρόβλεψη προσδιορίζονται για συζήτηση (δηλαδή για ανάθεση σε δικαστή) αρκετούς μήνες αλλά και χρόνο μετά, ενώ στη συνέχεια πολλές φορές λόγω ενδεχομένως φόρτου των δικαστών καθυστερεί σημαντικά η έκδοση αποφάσεως. Στις λοιπές υποθέσεις δεν υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις, κι όπου υπάρχουν οφείλονται επίσης στους μακρινούς προσδιορισμούς (ανακοπές-διατροφές) μετά ακόμα και από 5 χρόνια.

-Στις ποινικές δίκες, όπως λένε μπορεί “με τη σειρά, πρώτον να αναβληθούν λόγω ωραρίου ακόμα και μετά την διακοπή (και αρκετά μακριά αν δεν υπάρχει θέμα παραγραφής), δεύτερον να αναβληθούν για διορισμό συνηγόρου, τρίτον για λόγους που αφορούν στο πρόσωπο του κατηγορούμενου η του διαδίκου προς υποστήριξη κατηγορίας, τέταρτο λόγω απουσίας σημαντικών μαρτύρων κλπ (352 ΚΠΔ), η και για οποιοδήποτε άλλο απρόβλεπτο λόγο (καιρικές συνθήκες, πανδημία, αποχή γραμματέων, δικηγόρων κλπ) και πέμπτο για λόγους άλλων υποχρεώσεων των συνηγόρων υπεράσπισης-υποστήριξης κατηγορίας, που γεννώνται λόγω διακοπών άλλων δικαστηρίων, καθότι οι δικηγόροι σχεδόν ποτέ δεν ερωτώνται για την ημερομηνία διακοπής”.

Άρα κατά τους δικηγόρους είναι θα θύματα κι οχι οι θύτες στο συγκεκριμένο ζήτημα και γι΄ αυτό προτείνουν “για την επίλυση του προβλήματος της καθυστέρησης στην απονομή δικαιοσύνης, έναν πολιτισμένο διάλογο, μεταξύ όλων των μερών που συμμετέχουν στην απονομή της δικαιοσύνης, με σεβασμό του ρόλου και των ιδιαιτεροτήτων της κάθε πλευράς”.

Μιλούν μάλιστα για “σεβασμό (κι ας κάθονται ψηλότερα) που πρέπει να έχουν οι δικαστές και εισαγγελείς έναντι των συλλειτουργών δικηγόρων στο σύνολο τους, τους οποίους πρέπει να αντιμετωπίζουν ως βοηθούς στη διάγνωση της αλήθειας και του δικαίου, κι όχι ως εν δυνάμει εχθρούς (όπως πολλές φορές εκπαιδεύονται να μας αντιμετωπίζουν), στην πραγματικά δύσκολη και σημαντική τους αυτή προσπάθεια”.

Μαχόμενοι Δικηγόροι “κατά” Δικαστών: Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής

ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ-ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Προ ολίγων ημερών η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, πραγματοποίησε συνάντηση με τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Τσιάρα.

Η Ένωση, σύμφωνα με το Δελτίο Τύπου της, ζήτησε να ενημερωθεί για την πορεία επεξεργασίας του νέου Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων ΚΑΙ έθεσε επιτακτικά το ζήτημα μιας νομοθετικής ρύθμισης που να περιορίζει την προβολή «παρελκυστικών», κατά την ακριβή διατύπωση της Ένωσης, αιτημάτων αναβολής στις ποινικές υποθέσεις, ανάγοντας τα αιτήματα αυτά σε βασική παράμετρο πολυετών καθυστερήσεων στην εκδίκαση των υποθέσεων και συνάμα μεταθέτοντας την ευθύνη της καθυστέρησης απονομής της Δικαιοσύνης στο βαλλόμενο Δικηγορικό Σώμα. Δήλωσαν μάλιστα χαρακτηριστικά ότι «είναι καιρός να πάψει η μετακύλιση ευθυνών στον εύκολο στόχο που είναι οι δικαστικοί λειτουργοί και να αναδειχθεί με στατιστικά στοιχεία ποιοι έχουν τις κύριες ευθύνες των καθυστερήσεων» (ποιος άραγε τις χορηγεί?).

Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων έθεσε επιτακτικά ένα ζήτημα πολυδιάστατο και ευαίσθητο στο οποίο δεν χωρούν πρόχειρες, ατεκμηρίωτες και επικοινωνιακές δηλώσεις, οι οποίες μάλιστα καταλήγουν στην διάσπαση των παραγόντων της απονομής Δικαιοσύνης σε στρατόπεδα, ενώ απαιτείται η μεταξύ τους εποικοδομητική και καλόπιστη συνεργασία με σκοπό την εξεύρεση λύσεων.

Η καθυστέρηση λοιπόν στην απονομή δικαιoσύνης κατ’ αρχάς στις αστικές υποθέσεις οφείλεται κατά κύριο λόγο στην καθυστέρηση προσδιορισμού των υποθέσεων. Παρά την εφαρμογή των 100 ημερών στη νέα τακτική, οι υποθέσεις σε αντίθεση με την αρχική πρόβλεψη προσδιορίζονται για συζήτηση (δηλαδή για ανάθεση σε δικαστή) αρκετούς μήνες αλλά και χρόνο μετά, ενώ στη συνέχεια πολλές φορές λόγω ενδεχομένως φόρτου των δικαστών καθυστερεί σημαντικά η έκδοση αποφάσεως. Στις λοιπές υποθέσεις δεν υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις, κι όπου υπάρχουν οφείλονται επίσης στους μακρινούς προσδιορισμούς (ανακοπές-διατροφές) μετά ακόμα και από 5 χρόνια.

Στις ποινικές υποθέσεις, η προδικασία λειτουργεί πλέον πιο γρήγορα ειδικά στα πλημμελήματα και έχουμε συνήθως σύντομους προσδιορισμούς. Ακόμα όμως και μετά από αυτό πολλές φορές αναβάλλονται οι περισσότερες υποθέσεις λόγω ωραρίου, αφού συχνά τα πινάκια έχουν πολλές σοβαρές υποθέσεις ουσίας, μια εκ των οποίων μπορεί να εξαντλήσει το ωράριο.

EUROKINISSI

Στα κακουργήματα η προδικασία (ειδικά στις διαχειριστικές) διαρκεί χρόνια, κυρίως λόγω ελλείψεως υποδομών και εξειδικευμένης υποστήριξης στην Ανάκριση και στις Εισαγγελίες, κυρίως της περιφέρειας. Στη συνέχεια ακόμα κι όταν αυτές εισαχθούν προς εκδίκαση, ενδέχεται με τη σειρά, πρώτον να αναβληθούν λόγω ωραρίου ακόμα και μετά την διακοπή (και αρκετά μακριά αν δεν υπάρχει θέμα παραγραφής), δεύτερον να αναβληθούν για διορισμό συνηγόρου, τρίτον για λόγους που αφορούν στο πρόσωπο του κατηγορούμενου η του διαδίκου προς υποστήριξη κατηγορίας, τέταρτο λόγω απουσίας σημαντικών μαρτύρων κλπ (352 ΚΠΔ), η και για οποιοδήποτε άλλο απρόβλεπτο λόγο (καιρικές συνθήκες, πανδημία, αποχή γραμματέων, δικηγόρων κλπ) και πέμπτο για λόγους άλλων υποχρεώσεων των συνηγόρων υπεράσπισης-υποστήριξης κατηγορίας, που γεννώνται λόγω διακοπών άλλων δικαστηρίων, καθότι οι δικηγόροι σχεδόν ποτέ δεν ερωτώνται για την ημερομηνία διακοπής. Οι υποθέσεις που έχουν προσωρινά κρατούμενους, συνήθως δεν καθυστερούν, αν και μερικές φορές εισάγονται στους 15-17 μήνες της προσωρινής κράτησης, με αναγκαστική έκπτωση σημαντικών δικαιωμάτων των κατηγορουμένων.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, είναι προφανές ότι στην χρόνια παθογένεια της καθυστέρησης απονομής της Δικαιοσύνης, οι Δικηγόροι αποτελούν το θύμα και όχι τον θύτη, όπως ατυχώς υπαινίσσεται με την ανακοίνωσή της η Ένωση.

Οι Δικηγόροι (ειδικά μετά την πολυεπίπεδη συρρίκνωση της δικηγορικής ύλης τα τελευταία χρόνια), επιδιώκουν την άμεση εκδίκαση των υποθέσεων των εντολέων τους καταβάλλοντας κάθε δυνατή προσπάθεια τόσο για τον άμεσο προσδιορισμό τους, όσο και για την εκδίκαση τους και δεν φέρουν ευθύνη για τις καθυστερήσεις στον ορισμό δικασίμων που αποτελούν την κύρια αιτία για την βραδεία απονομή της δικαιοσύνης.

Οι Δικηγόροι (στη συντριπτική τους πλειοψηφία) δεν προβάλλουν αιτήματα παρελκυστικών αναβολών, αλλά αναγκάζονται για να υπερασπιστούν άλλους εντολείς των, κυρίως λόγω των απρόβλεπτων διακοπών που ορίζει το δικαστήριο, σύμφωνα με τις υπηρεσιακές του ανάγκες, χωρίς να διερευνά τους δική τους διαθεσιμότητα. Οι Δικηγόροι είναι συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης, όμως οι Δικαστές-Εισαγγελείς στην πλειοψηφία τους δεν τους αντιμετωπίζουν με τον δέοντα (για συλλειτουργό) σεβασμό.

Κι εκεί νομίζουμε ότι βρίσκεται η λύση του προβλήματος, στον αμοιβαίο μεταξύ των συλλειτουργών σεβασμό, αλλά κυρίως στον σεβασμό (κι ας κάθονται ψηλότερα) που πρέπει να έχουν οι δικαστές και εισαγγελείς έναντι των συλλειτουργών δικηγόρων στο σύνολο τους, τους οποίους πρέπει να αντιμετωπίζουν ως βοηθούς στη διάγνωση της αλήθειας και του δικαίου, κι όχι ως εν δυνάμει εχθρούς (όπως πολλές φορές εκπαιδεύονται να μας αντιμετωπίζουν), στην πραγματικά δύσκολη και σημαντική τους αυτή προσπάθεια.

Πάνω σ’αυτή τη λογική η Ένωση Ποινικολόγων και Μαχόμενων Δικηγόρων, προτείνει για την επίλυση του προβλήματος της καθυστέρησης στην απονομή δικαιοσύνης, έναν πολιτισμένο διάλογο, μεταξύ όλων των μερών που συμμετέχουν στην απονομή της δικαιοσύνης, με σεβασμό του ρόλου και των ιδιαιτεροτήτων της κάθε πλευράς.

Σ’ένα τέτοιο διάλογο, στον οποίο μπορούμε να εισφέρουμε με συγκεκριμένες και τεκμηριωμένες προτάσεις, μέσα από την πολύχρονη πρακτική των χιλιάδων μελών μας (κι όχι με συμπεράσματα ανεξαρτήτων οργανισμών που ποτέ δεν μας ρώτησαν), θα τεθούν και θα αντιμετωπιστούν τα θέματα του ωραρίου λειτουργίας των δικαστηρίων, των διακοπών, της χρήσης της τεχνολογίας, ιδίως στην ενδεχόμενη επικοινωνία και συνεννόηση μεταξύ των μερών, το θέμα του αριθμού των δικαστών και των υποθέσεων, η επιστημονική αναβάθμιση της Ανάκρισης και Εισαγγελιών, το θέμα των αναβολών και κυρίως το θέμα της συνεργασίας και σεβασμού μεταξύ των μερών -συλλειτουργών της δικαιοσύνης, που θεωρούμε βάση όχι μόνο για να υπάρξουν λύσεις στα υφιστάμενα προβλήματα, αλλά και για να μπορούν να επιλύονται αυτά που θα προκύψουν στο μέλλον, χωρίς συρρίκνωση των δικαιωμάτων των εντολέων μας….

Είναι καιρός λοιπόν τόσο οι Δικαστές και Εισαγγελείς (με τους οποίους είμαστε συλλειτουργοί στο κοινό σκοπό), όσο και η κυβέρνηση και το αρμόδιο Υπουργείο να μας θεωρήσει μέρος της λύσης κι όχι του προβλήματος”.