Πώς δρούσε η εγκληματική οργάνωση του Ποδοσφαίρου – Έρχονται και νέες δικογραφίες

Εγκληματική οργάνωση Ποδοσφαίρου: Η δολοφονία του 19χρονου Άλκη στην Θεσσαλονίκη από οπαδούς του ΠΑΟΚ προκάλεσε την άμεση ενεργοποίηση των αρχών και την επίσπευση των ερευνών τους σε μια προσπάθεια να σπάσει πια  το απόστημα της οπαδικής βίας που ταλανίζει επί σειρά ετών τη χώρα.

Όπως αποκαλύπτει η Realnews, σύμφωνα με δικαστικές πηγές η δικογραφία  που σχηματίστηκε με  δράστες οπαδούς του Παναθηναϊκού-μέλη εγκληματικής οργάνωσης στο πλαίσιο της οποίας τελούσαν αξιόποινες πράξεις σχετιζόμενες με οπαδική βία- δεν είναι η μοναδική. Τις επόμενες ημέρες αναμένονται κι άλλες που σύμφωνα με τις ίδιες πηγές θα αφορούν οπαδούς  άλλων ομάδων. Όπως δε φάνηκε από το πλήθος και την σοβαρότητα των κατηγοριών που αποδόθηκαν στους συνολικά 16 εμπλεκόμενους για επιθέσεις τους σε  οπαδούς του Ολυμπιακού, η τιμωρία όσων διαπράττουν τέτοιου είδους εγκλήματα θα είναι εφεξής παραδειγματική.

Από τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι αστυνομικές αρχές παρακολουθώντας σχεδόν δύο χρόνια τη δράση των συγκεκριμένων κατηγορουμένων αλλά και άλλων προσώπων με «ύποπτη» συμπεριφορά, προκύπτει ένα modus operandi που προσομοιάζει, κατά την εκτίμησή τους και σε οπαδούς άλλων ομάδων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση,   αφετηρία των ερευνών αποτέλεσε επίθεση περίπου 40 αγνώστων δραστών σε βάρος γραφείου συνδέσμου φιλάθλων του Ολυμπιακού στον  Κορυδαλλό στις 24 Απριλίου του 2020. Έκτοτε, συγκεκριμένα πρόσωπα μπήκαν στο «μικροσκόπιο».

Το έργο των αρχών ωστόσο δεν ήταν εύκολο καθώς, όπως σημειώνεται από αρμόδιες πηγές, πολλά από τα θύματα τέτοιων επιθέσεων σπάνια προχωρούν σε καταγγελία είτε υπό των φόβο νέων χτυπημάτων, είτε επειδή επιδίδονται  κι αυτοί σε παρόμοιες έκνομες πράξεις, είτε αισθανόμενοι ντροπή, καθώς η «ήττα» επιφέρει υποτίμηση του προσώπου τους στους οπαδικούς κύκλους. Λόγω αυτής της συμπεριφοράς οι αστυνομικοί έχουν ήδη 7 επιθέσεις που γνωρίζουν τους δράστες , αλλά όχι τα θύματα.

Οι κατηγορούμενοι βέβαια αρνούνται όσα τους αποδίδονται παραδεχόμενοι οι περισσότεροι, σύμφωνα με τους  συνήγορους υπεράσπισης Μιχάλη Δημητρακόπουλο, Νίκο Αλετρά και Πάνο Γκανιάτσο, την ανάμειξή τους μόνο σε ορισμένες συμπλοκές.

Το κίνητρο των παραπάνω εμπλεκομένων σε όλες τις εγκληματικές πράξεις ήταν , σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, οπαδικό. Όποιος υποστήριζε διαφορετική ομάδα  στοχοποιούνταν ως «εχθρός». Βασική επιδίωξή τους  ήταν να εξασφαλιστεί η «οπαδική υπεροχή» της εγκληματικής τους ομάδας, μέσα από την επίτευξη σειράς έκνομων ενεργειών με θύματα οπαδούς αντίπαλων συνδέσμων, είτε ως αντεκδίκηση σε αντίστοιχες ενέργειες σε βάρος τους, είτε προκειμένου να βρίσκονται απλώς «ένα βήμα μπροστά από αυτούς», σε ένα ιδιότυπο «διαγωνισμό σημείων». Το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα ήταν  ο «εκμηδενισμός και εξευτελισμός του αντιπάλου».

Η «οπαδική υπέροχη» αποτελούσε τον απόλυτο σκοπό των κατηγορουμένων και μέσω αυτής την καταξίωση του καθένα στους κόλπους των οργανωμένων οπαδών του Παναθηναϊκού, την επίτευξη προσωπικών φιλοδοξιών με την ανέλιξη σε ηγετικές θέσεις των συνδέσμων. Κάθε συμμετοχή σε εγκληματική δραστηριότητα της οργάνωσης ήταν  ένα ακόμη «παράσημο τιμής» ενώ από τις καταγεγραμμένες συνομιλίες προκύπτουν «ευκρινώς», όπως σημειώνεται, «τα αντικοινωνικά χαρακτηριστικά της υπό έρευνα μορφής εγκληματικότητας, που στην καθομιλουμένη αποκαλείται “χουλιγκανισμός”.»

Σύμφωνα με το διαβιβαστικό της αστυνομίας, οι εγκληματικές τους ενέργειες αποτελούσαν «προϊόν άρτιου, πολυσχιδή και λεπτομερή επιχειρησιακού σχεδιασμού, ο οποίος αναγόταν σε πέντε βασικούς πυλώνες: Πληροφόρηση/κατόπτευση/Έρευνα – Σχεδιασμός – Εκτέλεση – Επίδειξη».

Ως προς την πληροφόρηση, οι κατηγορούμενοι χρησιμοποιούσαν όλες τις ανοιχτές πηγές όπως επίσημες ανακοινώσεις, καλέσματα, social media, ακόμη και ψευδή προφίλ σε αυτά, προκειμένου να μαθαίνουν για τις εκδηλώσεις των αντίπαλων οπαδών   αλλά και για την ιδιωτική τους παρουσία για λόγους αναψυχής σε τουριστικά θέρετρα, παραλίες, καφέ, εστιατόρια.

Βασική στρατηγική που χαρακτήριζε όλες τις ενέργειές τους, ήταν ο απόλυτος αιφνιδιασμός των «αντιπάλων». Μετά την επιλογή του εν δυνάμει «στόχου», ακολουθούσε η «διακριτική» παρακολούθηση των θυμάτων και των χώρων που κινούνταν ούτως ώστε να γνωρίζουν που κατοικούν, που και πόσες ώρες δουλεύουν, τι αυτοκίνητο έχουν, τι ώρα κοιμούνται(!)ενώ φρόντιζαν κατά την επίθεση να έχουν συντριπτική αριθμητική υπεροπλία, γεγονός το οποίο θα εξασφάλιζε την άνετη επικράτηση τους.

Σημαντικό ρόλο στην προετοιμασία των κατηγορουμένων διαδραμάτιζε και η προμήθεια-κατασκευή  του απαραίτητου «εξοπλισμού», όπως : αυτοσχέδιοι εκρηκτικοί και εμπρηστικοί μηχανισμοί, ναυτικές φωτοβολίδες (τις οποίες αποκαλούν «ναύτες»), φωτοβολίδες χειρός (τις οποίες αποκαλούν «γόνα»), κροτίδες, εύφλεκτες ύλες, σπρέι, μαχαίρια (τα οποία αποκαλούν «τσουριά» η «ρίτσου»), ρόπαλα, πτυσσόμενες μεταλλικές ράβδους, κοκάλινα γάντια , κουκούλες τύπου full face, σκούρος ρουχισμός και άλλα συναφή αντικείμενα.

Μέρος του σχεδίου τους ήταν και η επιλογή των οχημάτων με τα οποία προσέγγιζαν και διέφευγαν από τα σημεία δραστηριοποίησης τους. Αξιοσημείωτο είναι ότι δύο εκ των κατηγορουμένων, χρησιμοποιώντας την επαγγελματική τους ιδιότητα ως οδηγοί ταξί, διαδραμάτιζαν, όπως διαπιστώθηκε, σημαντικό ρόλο στην κατόπτευση των στόχων της οργάνωσης, με τον έναν εξ’αυτών να συμμετέχει με το ταξί του ακόμα και σε επίθεση σε βάρος αντιπάλου οπαδού.

Αφού ολοκλήρωναν τις προπαρασκευαστικές ενέργειες έθεταν σε εφαρμογή το σχέδιο τους. Καταρχάς ενημέρωναν τα εμπλεκόμενα μέλη  (τα κατώτερα συνήθως την ιεραρχία), κυρίως μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, χρησιμοποιώντας κωδικοποιημένες εκφράσεις όπως «πάμε για καφέ», «πάρε και κάνα χαρτάκι να παίξουμε», «αύριο να μοιράσουμε κάτι δέματα» υπό το φόβο παρακολούθησής τους.

Προς «απόδειξη» της δράσης τους, τραβούσαν βίντεο και φωτογραφίες των επιθέσεων τους που   αναρτούσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνήθως όχι σε προσωποποιημένα προφίλ. Έχοντας «επενδύσει», όπως σημειώνεται στο διαβιβαστικό,  στην δύναμη της εικόνας, την ώρα της δράσης, ο ηγετικός πυρήνας της οργάνωσης ανέθετε το ρόλο «εικονολήπτη» σε κάποιο από τα  μέλη , προκειμένου να καταγράφει με κάθε λεπτομέρεια τους ξυλοδαρμούς, τους εμπρησμούς και τις φθορές. Μέσο καταγραφής ήταν κυρίως οι κάμερες των κινητών, ενώ προκειμένου ο «εικονολήπτης» να μη «στερείται» τη συμμετοχή του στα διαλαμβανόμενα, χρησιμοποιήθηκαν ακόμη και φορητές κάμερες δραστηριότητας (action cameras τύπου go pro)…

Το καταγεγραμμένο υλικό, αφού γινόταν επεξεργασία προκειμένου να μην αποκαλύπτονται οι  εμπλεκόμενοι, επενδυόταν με μουσική υπόκρουση, σχόλια/υπότιτλους και καθίστατο άρτιο και «ασφαλές» σποτ, έτοιμο προς ανάρτηση…

Ιδιαίτερης προβολής τύγχαναν και τα «λάφυρα» των επιθέσεων αυτών, των αντικειμένων δηλαδή που άρπαζαν από τους «άτυχους» αντιπάλους τους. Όπως σημειώνεται μάλιστα οι κλοπές δεν αποσκοπούσαν στο οικονομικό όφελος των αυτουργών τους, αλλά στην αύξηση του γοήτρου τους, τον εξευτελισμό και την ταπείνωση των θυμάτων τους. Για αυτό το λόγο τα αντικείμενα που συνήθως αφαιρούνταν έφεραν διακριτικά αντιπάλων αθλητικών σωματείων ή συνδέσμων φιλάθλων.

Ενδεικτικά της ετοιμότητας αλλά και της διάθεσης των μελών της εγκληματικής οργάνωσης για εμπλοκή σε έκνομες ενέργειες ανά πάσα στιγμή, είναι τα περιστατικά οπαδικής βίας ακόμη και κατά την περίοδο των θερινών τους διακοπών. Για το λόγο αυτό φρόντιζαν να παραθερίζουν ομαδικά με τους συνεργούς τους, αναζητώντας – «εν είδη διασκέδασης» – οπαδούς ανταγωνιστικών αθλητικών σωματείων προκειμένου να αντιπαρατεθούν. Χαρακτηριστικές τέτοιες περιπτώσεις που προκύπτουν μέσα από συνομιλίες είναι περιστατικά σε Χανιά, Σίφνο και Πόρτο Γερμενό.

Η ηγετική ομάδα αποτελούνταν από τέσσερα άτομα μεταξύ των οποίων και η 27χρόνη γυναίκα που συνελήφθη με ένταλμα και κρίθηκε προφυλακιστέα μετά την απολογία της.  Η ομάδα αυτή «επέλεγε τους στόχους, σχεδίαζε και οργάνωνε την εγκληματική δραστηριότητα, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο και κατά το εκτελεστικό στάδιο, με φυσική και καθοδηγητική παρουσία σε όλες σχεδόν τις έκνομες ενέργειες». Κοινό χαρακτηριστικό των «ηγετών» της οργάνωσης, ήταν, όπως σημειώνεται, ο σεβασμός και το κύρος που απολάμβαναν στον οπαδικό τους κύκλο, status το οποίο είχαν αποκτήσει κατόπιν πολύχρονης ενασχόλησής τους με δραστηριότητες, σχετιζόμενες με οπαδική βία.

Μάλιστα, δεν δίσταζαν να περηφανεύονται για τις «επιδόσεις» τους, επικρίνοντας μέλη της οργάνωσης, που δεν ανταποκρίνονταν στα επίπεδα απόδοσης που είχαν θέσει ή δεν συμφωνούσαν να συμμετάσχουν μαζί τους σε εγκληματικές ενέργειες. Προκειμένου να αυξήσουν την επιρροή τους, επιδίωκαν ισχυρό ρόλο στην διοίκηση των συνδέσμων, με συνέπεια τις μεταξύ τους, αλλά και με άλλους οργανωμένους οπαδούς, διαφωνίες και φιλονικίες. Παρά τις οποίες ωστόσο κατά καιρούς αντιπαραθέσεις, η πολύχρονη από κοινού δράση και το ομοιοπαθητικό υπόβαθρο είχαν σφυρηλατήσει ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των κατηγορουμένων, όπως δείχνει η αλληλεγγύη που επιδείκνυαν ο ένας στον άλλον.

Σε περίπτωση π.χ. συλλήψεων μελών για διάφορα αδικήματα, οι «αλληλέγγυοι» φρόντιζαν για τις βασικές ανάγκες των συλληφθέντων κατά την κράτηση τους, την νομική εκπροσώπηση τους, καθώς και την οικονομική τους στήριξη.

Η ισχύς κάθε μέλους της ηγετικής ομάδας, «μετριόταν» βάση του αριθμού των ατόμων που είχε υπό την άμεση επιρροή του, τους «δικούς του», τα «δικά του άτομα», το «crew» (πλήρωμα), όπως αρέσκονταν να τους αποκαλούν. Τα εν λόγω, νεαρά κυρίως άτομα, ακολουθούσαν τυφλά τους «αρχηγούς», συμμετέχοντας σε όλες τους τις εγκληματικές πράξεις, στοχεύοντας κυρίως στην καταξίωση μέσω αυτών και την ανέλιξη τους στην ιεραρχία της οργάνωσης. Η  ηγετική  ομάδα φρόντιζε και για την «επόμενη μέρα», την «κατήχηση» και την «εξέλιξη» των νεαρότερων μελών της, προκειμένου να αναλάβουν τα ηνία σε περίπτωση απόσυρση τους.

Η συχνότητα πάντως και η ένταση των εγκληματικών ενεργειών των κατηγορουμένων, προκαλούσε αντιδράσεις, κυρίως οπαδών του Ολυμπιακού, οι οποίοι ενεργούσαν με παρόμοιες μεθόδους σε βάρος τους. Όπως προκύπτει από την αγωνία που εκφράζουν, κυρίως  οι «ηγήτορες», στις καταγεγραμμένες συνομιλίες τους, οπαδοί του Ολυμπιακού ενέδρευαν συχνά στα σπίτια, στη δουλειά τους ή κοντά σε γραφεία συνδέσμων του Παναθηναϊκού, προκειμένου να τους εγκλωβίσουν και να τους επιτεθούν. Έτσι, φρόντιζαν ανά τακτά χρονικά διαστήματα να αλλάζουν σπίτι, αυτοκίνητο , ακόμη και να παραιτούνται από την εργασία τους, για να μην εντοπιστούν από τους διώκτες τους.

Πηγή: Realnews