“Μπλόκαραν” δια παραλείψεων οι Αρχές την επικοινωνία πατέρα-γιου: Δεν εφάρμοσαν τις δικαστικές αποφάσεις

Ολιγωρία των Αρχών για να διασφαλίσουν επικοινωνία πατέρα- γιου καταγράφει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, καθώς η μητέρα παραβίασε τις συμφωνίες και δεν ελήφθη κανένα ουσιαστικό μέτρο για την τήρηση των όρων.

Ειδικότερα, μετά τη λύση του γάμου του προσφεύγοντος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) με τη μητέρα του παιδιού, καθορίστηκαν με ιδιωτικό συμφωνητικό η επικοινωνία του πατέρα με το παιδί. Ωστόσο, η μητέρα παραβίασε τη συμφωνία καθώς διέκοψε τις καλοκαιρινές διακοπές του παιδιού με τον πατέρα τον Αύγουστο του 2016. Στις επόμενες συναντήσεις που επιχείρησε να κάνει ο πατέρας δεν κατάφερε να δει το παιδί του γιατί, κατά την άποψη της μητέρας, το παιδί δεν ήθελε να τον συναντήσει.

Όπως αναφέρεται η συμφωνία για την άσκηση των γονικών δικαιωμάτων που συνήφθη μεταξύ του προσφεύγοντος και της μητέρας του παιδιού τέθηκε σε ισχύ στις 13 Μαΐου 2009, όταν την ενέκρινε το Επαρχιακό Δικαστήριο της Ουγγαρίας. Διάφορες πτυχές τροποποιήθηκαν το 2015 και το 2016, αλλά από τον Αύγουστο του 2016 ο προσφεύγων δεν μπορούσε να δει τον γιο του, καθώς η Ι. αρνούνταν να συνεργαστεί.

Αντιθέτως, ο προσφεύγων ζήτησε τουλάχιστον δώδεκα φορές από την Κυβερνητική Αρχή να κινήσει διαδικασίες εκτέλεσης της απόφασης εναντίον της I. και η Κυβερνητική Αρχή το έπραξε σε τουλάχιστον επτά περιπτώσεις. Ωστόσο, οι μόνες διαδικασίες εκτέλεσης που ολοκληρώθηκαν ήταν αυτές που αφορούσαν επικοινωνία του Αυγούστου 2016, δύο και πλέον χρόνια μετά την έναρξη της διαδικασίας.

unsplash

Επικοινωνία πατέρα-γιου: “Δεν ελήφθη κανένα μέτρο για τη διευκόλυνση των δικαιωμάτων του” λέει το ΕΔΔΑ 

Το Δικαστήριο θεώρησε ότι το καθοριστικό ερώτημα στην παρούσα υπόθεση είναι εάν οι ουγγρικές αρχές τήρησαν ή όχι τη θετική υποχρέωσή τους βάσει του άρθρου 8 να ενεργούν ταχέως και να επιδεικνύουν εξαιρετική επιμέλεια για να διευκολύνουν την επιβολή των ρυθμίσεων της επικοινωνίας που ορίζονται στις δικαστικές αποφάσεις.

Το ΕΔΔΑ παρατήρησε ότι η συμφωνία για την άσκηση των γονικών δικαιωμάτων που συνήφθη μεταξύ του προσφεύγοντος και της μητέρας του παιδιού τέθηκε σε ισχύ στις 13 Μαΐου 2009, όταν την ενέκρινε το Επαρχιακό Δικαστήριο. Διάφορες πτυχές τροποποιήθηκαν το 2015 και το 2016, αλλά από τον Αύγουστο του 2016 ο προσφεύγων δεν μπορούσε να δει τον γιο του, καθώς η Ι. αρνούνταν να συνεργαστεί.

Το Δικαστήριο υπογράμμισε επίσης ότι ο προσφεύγων ζήτησε τουλάχιστον δώδεκα φορές από την Κυβερνητική Αρχή να κινήσει διαδικασίες εκτέλεσης της απόφασης εναντίον της I. και η Κυβερνητική Αρχή το έπραξε σε τουλάχιστον επτά περιπτώσεις. Ωστόσο, οι μόνες διαδικασίες εκτέλεσης που ολοκληρώθηκαν ήταν αυτές που αφορούσαν επικοινωνία του Αυγούστου 2016, δύο και πλέον χρόνια μετά την έναρξη της διαδικασίας. Επιπλέον, το μόνο διαδικαστικό μέτρο που φαίνεται ότι έλαβε η Κυβερνητική Αρχή ήταν να ζητήσει περαιτέρω πραγματικές πληροφορίες από τα μέρη. Δεν έγιναν προσπάθειες εκτέλεσης και καμία άλλη διαδικασία δεν ολοκληρώθηκε με την έκδοση απόφασης. Υπό το φως αυτών των περιστάσεων, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι εγχώριες αρχές δεν αντιμετώπισαν το θέμα άμεσα.

Το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι οι δυσκολίες στη διασφάλιση της επικοινωνίας του προσφεύγοντος οφείλονταν ουσιαστικά στον ισχυρισμό της μητέρας ότι ο Ζ. δεν ήθελε να συναντήσει τον πατέρα του. Ωστόσο, το Δικαστήριο θεώρησε ότι τα γεγονότα της υπόθεσης έδειξαν ότι η οικονομική κύρωση που επιβλήθηκε στην I., δύο και πλέον χρόνια μετά την απορριφθείσα επικοινωνία, ήταν ανεπαρκής για να βελτιώσει την κατάσταση και να ξεπεράσει την αδυναμία συνεργασίας της μητέρας. Σε κάθε περίπτωση, δεν ελήφθη κανένα συγκεκριμένο μέτρο για τη διευκόλυνση των δικαιωμάτων επικοινωνίας του προσφεύγοντος. Οι εγχώριες αρχές δεν έκαναν χρήση οποιασδήποτε άλλης νομικής οδού για να εξασφαλίσουν τον σεβασμό της αμετάκλητης δικαστικής απόφασης σχετικά με την επικοινωνία του προσφεύγοντος.

Freepik

Τα συμφέρονται του παιδιού πάνω από τα συμφέροντα των γονέων

Το Δικαστήριο δεν παρέβλεψε το γεγονός ότι τα συμφέροντα του παιδιού είναι πρωταρχικής σημασίας σε τέτοιες περιπτώσεις, απαιτώντας το ζήτημα της επαφής να προσδιορίζεται πρωτίστως σε σχέση με αυτό το σκεπτικό και όχι με τα συμφέροντα των γονέων. Το Δικαστήριο επισήμανε επίσης το επιχείρημα της Κυβέρνησης ότι οι συναντήσεις δεν είχαν πραγματοποιηθεί λόγω της εχθρότητας του παιδιού προς τον πατέρα του.

Ωστόσο, διαπίστωσε ότι οι εγχώριες αρχές σε κανένα σημείο δεν θεώρησαν ότι ήταν αντίθετο προς το συμφέρον του παιδιού να συναντήσει τον πατέρα του. Πράγματι, κατά την έκδοση των ασφαλιστικών μέτρων και των τελικών αποφάσεων σχετικά με τα γονεϊκά δικαιώματα, όλες οι δικαστικές αρχές διαπίστωσαν ότι οι συναντήσεις του προσφεύγοντος με το παιδί του θα έπρεπε σταδιακά να επεκταθούν. Ωστόσο, δεν φαίνεται ότι κατά την περίοδο μεταξύ 2016 και 2019 οι εγχώριες αρχές κατέβαλαν οποιαδήποτε προσπάθεια να αποκαταστήσουν σταδιακά την επικοινωνία πατέρα-γιού ή να διερευνήσουν διαθέσιμες οδούς, μέσω της συμμετοχής κοινωνικών υπηρεσιών ή με άλλο τρόπο, για να διατηρήσουν τους δεσμούς του με τον γιο του.

Έχοντας υπόψη τις παραπάνω σκέψεις, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εθνικές αρχές δεν έλαβαν όλα τα μέτρα που θα μπορούσαν εύλογα να απαιτηθούν για την υλοποίηση της επικοινωνίας του προσφεύγοντος με τον γιο του. Το ΕΔΔΑ επιδίκασε 6.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 1.500 ευρώ για έξοδα.

Πηγή: echrcaselaw.com

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr