ΣτΕ: Πότε και πώς υπάγονται σε φόρο εισοδήματος οι παροχές στο πλαίσιο προγραμμάτων ομαδικής συνταξιοδοτικής ασφάλισης προσωπικού

Φόρος εισοδήματος: Την « ασάφεια» που δημιουργήθηκε με το Νόμο 4110/2013 για το πώς φορολογείται το ποσό που καταβάλλεται στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλιστηρίων συμβολαίων ασφαλίσματος ξεκαθάρισε το Β´ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ´ αριθμόν 2594/2021 απόφασή του ( Πρόεδρος: Ε. Σαρπ, Αντιπρόεδρος Σ.τ.Ε. Εισηγητής: Α. Φοβάκης, Πάρεδρος Σ.τ.Ε.)

Σύμφωνα με το σκεπτικό των δικαστών «οι εφάπαξ ή περιοδικώς καταβαλλόμενες στο πλαίσιο ομαδικής συνταξιοδοτικής ασφάλισης του προσωπικού επιχειρήσεων παροχές, κατά το μέρος που αντιστοιχούν σε εισφορές του εργοδότη και, κατά μείζονα λόγο, σε εισφορές του εργαζομένου, δεν αποτελούσαν, κατά την έννοια του άρθρου 45 παρ. 1 του Κ.Φ.Ε., μισθολογικές παροχές, ελλείψει σχετικής νομοθετικής προβλέψεως και ανεξαρτήτως του, κατά το ιδιωτικό δίκαιο, χαρακτήρα τους. Ως εκ τούτου, τέτοιου είδους παροχές, το δικαίωμα είσπραξης των οποίων, ανεξάρτητα από τον χρόνο καταβολής τους, γεννήθηκε προ του ν. 4110/2013, δεν υπάγονται σε φόρο εισοδήματος ως πρόσθετες μισθολογικού χαρακτήρα παροχές, αλλά φορολογούνται, μόνον κατά το μέρος που αντιστοιχεί στην υπεραπόδοση των σχετικώς σχηματισθέντων μαθηματικών αποθεμάτων κατ’ άρθρο 24 παρ. 1 περ. στ΄ του Κ.Φ.Ε. Καταβλητέες, αντιθέτως, μετά την έναρξη ισχύος του ν. 4110/2013, περιοδικές παροχές, φορολογούνται εφεξής ως εισόδημα από μισθωτή εργασία, ακόμη και αν το δικαίωμα είσπραξης της πρώτης εξ αυτών γεννήθηκε σε χρόνο προγενέστερο της δημοσίευσης του νόμου αυτού.».

Όπως διευκρινίζεται η παραπάνω απόφαση λύνει το θέμα που προέκυψε «…Λόγω της επί μακρόν αντίληψης της φορολογικής διοίκησης περί φορολόγησης του καταβαλλόμενου στο πλαίσιο ομαδικών ασφαλιστηρίων συμβολαίων ασφαλίσματος αποκλειστικά και μόνον ως εισοδήματος από κινητές αξίες (άρθρο 24 παρ. 1 περ. στ΄ του Κ.Φ.Ε.), πριν από τον ν. 4110/2013 – με το άρθρο 7 παρ. 3 του οποίου οι παροχές αυτές υπήχθησαν για πρώτη φορά σε φόρο ως εισόδημα από μισθωτή εργασία – υπήρχε ασάφεια ως προς το αν οι παροχές συγκέντρωναν τα κατά νόμον απαιτούμενα για τον χαρακτηρισμό τους ως εισοδήματος του άρθρου 45 παρ. 1 του Κ.Φ.Ε. εννοιολογικά στοιχεία ή αν, αντιθέτως, επρόκειτο για παροχές, που, μη καταβαλλόμενες στο πλαίσιο ενεργού συμβάσεως εργασίας, αλλά σε χρόνο μεταγενέστερο της λήξης της εργασιακής σχέσης και έχουσες κοινά χαρακτηριστικά με τα αφορολόγητα εφάπαξ βοηθήματα που χορηγούνται από τα ταμεία προνοίας και τους κοινωνικοασφαλιστικούς οργανισμούς, αποτελούσαν προσαύξηση της περιουσίας των δικαιούχων τους, για τη φορολόγηση της οποίας απαιτείτο ειδική διάταξη νόμου, αντίστοιχη με εκείνη που εισήχθη με τις διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 3 περ. ζ΄ του νέου Κ.Φ.Ε. (ν. 4172/2013).».

Πηγή: www.adjustice.gr

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr