Στον “πάγο” e-mail της ΑΑΔΕ για επιβολή κυρώσεων σε βάρος φορολογούμενου με χρέη στο Δημόσιο: Ακυρώθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης

Το ηλεκτρονικό μήνυμα “ήταν ανυπόγραφο, χωρίς αναφορά του συντάκτη του, χωρίς ημερομηνία και χωρίς σφραγίδα της υπηρεσίας”. Χαρακτηρίστηκε ως ατελής διοικητική πράξη. Η προσφεύγουσα είχε ήδη υπαχθεί στο νόμο Κατσέλη.

NEWSROOM
Στον “πάγο” e-mail της ΑΑΔΕ για επιβολή κυρώσεων σε βάρος φορολογούμενου με χρέη στο Δημόσιο: Ακυρώθηκε από το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης

Ως ατελείς διοικητικές πράξεις χαρακτήρισε το Δικαστήριο τα ηλεκτρονικά μηνύματα που απέστειλαν οι φορολογικές αρχές, βάζοντας στον “πάγο” e-mail της ΑΑΔΕ για κυρώσεις φορολογούμενης με χρέη στο Δημόσιο όπου οριζόταν επιβολή κυρώσεων σε βάρος της και ειδικότερα το μέτρο της δέσμευσης του 50% των καταθέσεων, των πάσης φύσης λογαριασμών και παρακαταθηκών και του περιεχομένου των θυρίδων της.

«Τα αναφερόμενα στην προηγούμενη σκέψη ηλεκτρονικά μηνύματα που απέστειλε η Φορολογική Διοίκηση στην πρώτη προσφεύγουσα είναι ατελείς διοικητικές πράξεις διότι στερούνται των αναγκαίων συστατικών τύπων που προβλέπει ο νόμος για την ολοκλήρωσή τους. Ειδικότερα, κανένα από αυτά δεν αναφέρει την εκδούσα αρχή (μπορεί μόνο να συναχθεί ότι είναι κάποια υπηρεσία της Φορολογικής Διοίκησης, διότι χρησιμοποιήθηκε το πληροφοριακό της σύστημα), δεν έχει την υπογραφή του αρμόδιου για την έκδοσή της οργάνου (μπορεί να είναι οποιοσδήποτε υπάλληλος της Φορολογικής Διοίκησης), δεν φέρουν χρονολογία και δεν έχουν τον έγγραφο τύπο και επομένως δεν είναι υποστατές διοικητικές πράξεις» τονίζει στην απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης.

Αντίθετα, σημειώνεται πως «αυτά τα ηλεκτρονικά μηνύματα απεστάλησαν στα πλαίσια του καναλιού ψηφιακής επικοινωνίας που έχει αναπτυχθεί από την Φορολογική Διοίκηση. Δηλαδή απεστάλησαν στα πλαίσια μιας ψηφιακής δημόσιας υπηρεσίας ανταλλαγής ηλεκτρονικών μηνυμάτων η οποία -όπως έγινε δεκτό στη μείζονα σκέψη- πρέπει να ενθαρρύνεται, καθώς ενισχύει την ψηφιακή αλληλεπίδραση μεταξύ διοικουμένων και Διοίκησης και η οποία -υποκαθιστώντας την προφορική επικοινωνία- επιτρέπει την καταγραφή των πληροφοριών που έστειλε κάθε πλευρά, γεγονός χρήσιμο κατά τον δικαστικό έλεγχο που ενδεχομένως ακολουθήσει».

Ωστόσο, διευκρινίζεται ότι «όταν το αρχικό ηλεκτρονικό μήνυμα που έστειλε ο διοικούμενος χρησιμοποιώντας την ψηφιακή δημόσια υπηρεσία ανταλλαγής ηλεκτρονικών μηνυμάτων εμπεριέχει κάποιο αίτημα, όπως εν προκειμένω, θα πρέπει αυτή η ψηφιακή αλληλεπίδραση να καταλήγει με την έκδοση (ακόμα και με την χρήση αυτοματισμών) εκτελεστής (έγγραφης ή ηλεκτρονικής) διοικητικής πράξης με την οποία το συγκεκριμένο αίτημα θα γίνεται αποδεκτό ή θα απορρίπτεται, χωρίς ν’ αρκεί η απόρριψη του αιτήματος με ηλεκτρονικό μήνυμα, που δεν έχει τους προβλεπόμενους τύπους, όπως έγινε στην επίδικη περίπτωση».

Στον “πάγο” e-mail της ΑΑΔΕ: «Ανυπόστατη διοικητική πράξη»

Όπως τονίζεται στην απόφαση «μολονότι το επίδικο ηλεκτρονικό μήνυμα αναφέρει ότι το με κωδικό 232836/20230202/4224/02.02.2023 ηλεκτρονικό αίτημα των προσφευγόντων παραπέμφθηκε να εξεταστεί από την «Διεύθυνση Ελέγχων Τμήμα Θ», από την έκθεση απόψεων σαφώς συνάγεται ότι η Φορολογική Διοίκηση θεωρεί πως με το επίδικο ηλεκτρονικό μήνυμα απέρριψε το αίτημα των προσφευγόντων, καθώς δεν προκύπτει να έχει εκδοθεί κάποια διοικητική πράξη από το ως άνω τμήμα ως απάντηση στο αίτημα των προσφευγόντων».

Για το λόγο αυτό το Δικαστήριο «κρίνει ότι το προσβαλλόμενο ηλεκτρονικό μήνυμα απάντησης στο με κωδικό 232836/20230202/4224/02.02.2023 ηλεκτρονικό αίτημα προς τη Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης το οποίο αίτημα είχε επισυναπτόμενο αρχείο που εμπεριείχε αίτηση όλων των προσφευγόντων για την άρση των μέτρων που επιβλήθηκαν με την 33596/21.11.2019 πράξη του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Θεσσαλονίκης, είναι ανυπόστατη διοικητική πράξη, του λόγου αυτού αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενου (βλ. ΣτΕ 1747-1750/2021 7η σκέψη και εκεί παραπομπές σε πάγια νομολογία), η οποία πρέπει, για λόγους ασφάλειας δικαίου ν’ ακυρωθεί, και η υπόθεση ν’ αναπεμφθεί στην Φορολογική Διοίκηση, σύμφωνα με το άρθρο 79 παρ. 3 του Κ.Δ.Δ., για ν’ αποφανθεί επί του με κωδικό 232836/20230202/4224/02.02.2023 αιτήματος των προσφευγόντων».

Η βασική προσφεύγουσα είχε εξάλλου προβάλλει τον ισχυρισμό ότι «είχε υπαχθεί στο καθεστώς εξωδικαστικής ρύθμισης των οφειλών της του ν. 4738/2020» αναφέροντας πως στη σύμβαση συναινούντες χρηματοδοτικοί φορείς ήτανμεταξύ άλλων και οι οφειλές προς το Δημόσιο.

ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr