“Συνεπιμέλεια”: Η ώρα της ευθύνης για τα πολιτικά κόμματα και τους βουλευτές

Ενα οξύ κοινωνικό πρόβλημα που “βράζει” στα θεμέλια πολλών οικογενειών οι οποίες οδηγούνται στο διαζύγιο επιχειρεί να ακουμπήσει για πρώτη φορά μετά απο 37 χρόνια το ελληνικό Κοινοβούλιο με πρωτοβουλία του Υπουργείου Δικαιοσύνης.

Ο Κώστας Τσιάρας, πήρε την πολιτική πρωτοβουλία να αντιμετωπίζει (επαρκώς ή όχι θα φανεί στην πορεία) ένα πρόβλημα, που όλες οι κυβερνήσεις και όλοι οι προηγούμενοι υπουργοί Δικαιοσύνης ουσιαστικά άφηναν κάτω απο το χαλάκι , ώστε να να μην αναλάβουν το ρίσκο της αναπόφευκτης κοινωνικής αντίδρασης, τουλάχιστον απο τη μια απο τις δυο ¨”αντιμαχόμενες” πλευρές. ΚαΙ το πρόβλημα είναι ακριβώς εκεί. Στη διατύπωση αντιμαχόμενες πλευρές , δεδομένου ότι τελικά η κρίση περί σωστού ή λάθους ανάγεται στην κρίση αν ειναι υπερ της μητέρας ή υπερ του πατέρα, κι όχι αν ειναι επωφελές ή λειτουργικό για το παιδί. Κι ανεξάρτητα απο τις δημόσιες δηλώσεις , ο κόσμος των σόσιαλ μιντια και οι “μάχες” εκεί, μεταξύ αντιμαχόμενων γονέων , ειναι πράγματι ομηρικές.

Χιλιάδες σχόλια

Το ενδιαφέρον που προκαλεί το νομοσχέδιο, το οποίο εισάγεται προ ψήφιση σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής , είναι ενδεικτικό απο τα 14.821 σχόλια που αναρτήθηκαν στη σχετική ιστοσελίδα, περισσότερα από το σύνολο όσων κατατέθηκαν σε όλα τα τελευταία νομοσχέδια.

Το διακύβευμα, περαν των άλλων ειναι σαφές: Το πώς θα εφαρμοστεί στην πράξη η μετατόπιση από το «μητεροκεντρικό» σύστημα σε ένα μοντέλο «ήπιας συνεπιμέλειας»

Έκπληξη , κατά μια έννοια, είναι και το γεγονός ότι η αντιπολίτευση, παρότι δια των εκπροσώπων της αρχικά εμφανίστηκε επι της αρχής θετική με επιφυλάξεις, τώρα διαφωνεί και κατακεραυνώνει το νομοσχέδιο. ΣΥΡΙΖΑ, Κίνημα Αλλαγής και ΜέΡΑ 25, ψηφίζουν κατά (παρότι ειναι δεδομέν ο όιτι ιδιωτικά πολλά στελέχη τους τοποθετούνται θετικά) . Εξίσου έκπληξη αποτελεί και το γεγονός ότι εναντίον του νομοσχεδίου τάσσονται δύο εκ των κορυφαίων κοινοβουλευτικών στελεχών της Ν.Δ., οι κυρίες Μαριέττα Γιαννάκου και Ολγα Κεφαλογιάννη, οι οποίες μάλιστα κατέθεσαν όχι μία, ούτε δύο, αλλά δέκα τροπολογίες, απορρίπτοντας στην πραγματικότητα πέρα από το 1/4 των άρθρων και το πνεύμα της νομοθετικής πρωτοβουλίας της κυβέρνησης.

3 διορθώσεις μέχρι τώρα

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, δηλώνει πως αν χρειαστεί θα υπάρξουν αλλαγές και ήδη θα ενσωματωθούν 3 βελτιώσεις , μια εκ των οποίων ειχε προτείνει η κ. Γιαννάκου. Αγνωστο αν θα υπάρξουν κι άλλες , αλλά το ερώτημα παραμένει αν θα οι δυο βουλευτίνες της ΝΔ θα ψηφίσουν τελικά το νομοσχέδιο ή αν υπάρξουν διαρροές απο την αντιπολίτευση. Δεδομένο θεωρείται πάντως η αντιπολίτευση θα ζητήσει ονοματική ψηφοφορία.

Οι αλλαγές και τα βασικά σημεία τριβής ειναι :

-Πρώτον, προβλέπεται η από κοινού και εξίσου άσκηση της γονικής μέριμνας μετά τον χωρισμό, ρύθμιση που αφορά και τα παιδιά εκτός γάμου που έχουν αναγνωριστεί. Το «εξίσου και από κοινού» είναι το σημείο όπου δίνει έμφαση το υπουργείο. Οι εντάσεις εδώ αφορούν το πώς θα λαμβάνονται οι αποφάσεις στην καθημερινότητα. «Θα μπορεί να πηγαίνει το παιδί στον γιατρό ο γονιός με τον οποίο θα διαμένει το παιδί ή θα πρέπει να τηλεφωνήσει και να πάρει έγκριση από τον άλλο;» είναι ένα χαρακτηριστικό ερώτημα.

-Η ένταση απο την άλλη πλευρά αφορά τη μη πρόβλεψη για τη λεγόμενη «εναλλασσόμενη κατοικία». Και αντίθετα η αναφορά σε «γονέα με τον οποίο διαμένει το παιδί και γονέα με τον οποίο επικοινωνεί». Η μη πρόβλεψη για «εναλλασσόμενη κατοικία» είναι και ο βασικός λόγος που το νομοσχέδιο θεωρείται συμβιβαστικό και δεν οδηγεί σε αυτό που λέγεται «απόλυτη συνεπιμέλεια», απο την πλευρά των υπερμαχών της.

-Το λεγόμενο «μαχητό κριτήριο», η πρόβλεψη δηλαδή ότι το παιδί θα περνάει με τον γονέα που δεν θα διαμένει μαζί του το 1/3 του χρόνου είναι επίσης πεδίο σύγκρουσης. Μέχρι τώρα ο χρόνος αυτός δεν ήταν καθόλου προσδιορισμένος ή σίγουρος, αν και συνήθως πρόκειται για δύο Σαββατοκύριακα τον μήνα, ένα απόγευμα μέσα στην εβδομάδα και κάποιες μέρες μέσα στις διακοπές. «Θα αναγκάσετε τους δικαστές με το κομπιουτεράκι να μετρούν τις ώρες και τον χρόνο. Πιστεύω ότι μια κατεύθυνση του τύπου “η ευρύτερη δυνατή επικοινωνία”, θα ήταν πάρα πολύ χρήσιμη, λυσιτελής και θα απελευθέρωνε τη δυνατότητα των δικαστών να αποφασίσουν, με βάση το συγκεκριμένο θέμα που έχουν να λύσουν. Το 1/3 δεν εξυπηρετεί», υποστήριξε ο εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ Θεόφιλος Ξανθόπουλος, ενώ σε ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Νάντια Γιαννακοπούλου απο το ΚΙΝΑΛ.

-Βασική κόντρα προέκυψε για την περίπτωση κατά την οποία ένας γονέας είναι ή θεωρείται ή κατηγηρείται ως κακοποιητής. Η αρχική πρόθεση ήταν να μην απαγορεύεται η επαφή του με το παιδί προτού υπάρξει οριστική και αμετάκλητη δικαστική απόφαση, αλλά με τους αργούς ρυθμούς που αποφασίζει η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν θα είχε κανένα νόημα η όλη πρόβλεψη. Η πλευρά που εκφράζουν οι κυρίες Γιαννάκου και Κεφαλογιάννη κατέθεσε τροπολογία ζητώντας να αρκεί μία «διαπιστωμένη πράξη» για ενδοοικογενειακή βία. Η μέση λύση βρίσκεται κατά τα φαινόμενα στο σκέτο «οριστική», να είναι δηλαδή αρκετή μία πρωτόδικη απόφαση.

Τα οικογενειακά δικαστήρια

Το ζήτημα των οικογενειακών δικαστηρίων ήταν ένα μεγάλο θέμα, που τέθηκε κυρίως απο το ΚΙΝΑΛ. Αυτό θεωρήθηκε ότι θα καθυστερήσει πολύ τη διαδικασία και επιλέχθηκε η λύση “ειδικών” ή καλύτερα εκπαιδευμένων δικαστών και η διαμεσολάβηση:

-Αφενός εντάσσεται στην όλη διαδικασία για την εξεύρεση λύσεων η διαμεσολάβηση, ώστε να μη φτάνουν όλες οι υποθέσεις στις δικαστικές αίθουσες.

-Αφετέρου επιχειρείται η προσαρμογή του δικαστικού σώματος στις νέες πρόνοιες και γι’ αυτό θα οργανωθούν σε συνεργασία με την Εθνική Σχολή Δικαστών σε επιμορφωτικά σεμινάρια για 900 σπουδαστές.