Ελεγκτικό Συνέδριο: Και ο μητροκτόνος μπορεί να πάρει τη σύνταξη της μητέρας του 

Με μία μνημειώδη απόφασή του, το Ελεγκτικό Συνέδριο αναγνωρίζει,  για πρώτη φορά, συνταξιοδοτικό δικαίωμα στα ανήλικα τέκνα που έχασαν τη μητέρα τους, ακόμη κι αν αυτά κατηγορούνται για τη δολοφονία της.

Η απόφαση αυτή που έρχεται να αποσαφηνίσει ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο, παρέχει πέπλο προστασίας και στήριξης  στα ανήλικα τέκνα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, θεωρώντας αυτονόητο το δικαίωμα  τους στη  σύνταξη της θανούσας μητέρας τους. Δεν εξαιρεί μάλιστα ούτε το ανήλικο τέκνο που μπορεί να έβαψε τα χέρια του με το αίμα της  μητέρας του, οδηγώντας τη στο θάνατο.

Δικαιώματα του παιδιού

Η συνταγματική προστασία της οικογένειας και των μελών της, η διασφάλιση της παιδικής ηλικίας και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτή  αποτελούν για την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, τον «πυρήνα» του κράτους Δικαίου. Κι η Δικαιοσύνη δεν μπορεί να εξαντλεί την αυστηρότητά της και να τιμωρεί   τα ανήλικα τέκνα, στερώντας τους το δυνατότητα της επιβίωσης με τη σύνταξη της μητέρας τους, πριν καν εκδοθεί η αμετάκλητη απόφαση του ποινικού δικαστηρίου.

Ο 17χρονος μητροκτόνος

Αφορμή στάθηκε η περίπτωση του 17χρονου από το Αγρίνιο ο οποίος πριν από έξι χρόνια ομολόγησε πως είχε σκοτώσει τη μητέρα του, 51 ετών, επειδή του είχε ζητήσει να κλείσει την τηλεόραση και να κοιμηθεί. Ήταν Μάιος του 2013, παραμονές Πανελλαδικών Εξετάσεων  όταν ο 17χρονος τότε  μαθητής της Γ’  Λυκείου, ύστερα από έντονο διαπληκτισμό με τη μητέρα του, πήρε ένα μαχαίρι με το οποίο άρχισε να τη κτυπά σε όλο της το σώμα.

Αλλεπάλληλες μαχαιριές

Η υπόθεση του ανήλικου είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο,  όταν παραμονή πανελλαδικών εξετάσεων του 2013, ο ανήλικος σκότωσε με αλλεπάλληλες μαχαιριές τη μητέρα του η οποία του ζήτησε να κλείσει την τηλεόραση και να κοιμηθεί.

Όπως προέκυψε από τους ψυχιάτρους που τον εξέτασαν ο ανήλικος έπασχε από σχιζοφρένεια, ηβηφρενικού τύπου,  η οποία δεν έτυχε κάποιας ιατρικής περίθαλψης και φαρμακευτικής αγωγής.

Η μητέρα του, παρά το γεγονός ότι είχε εντοπίσει συμπτώματα ψυχιατρικής νόσου, δεν θέλησε να του προσφέρει την ενδεδειγμένη ιατρική φροντίδα και παρακολούθηση από ψυχίατρο,  καθώς στη μικρή κοινωνία του Αγρινίου κάτι τέτοιο θα σήμαινε τον κοινωνικό του στιγματισμό και κατέφυγε στις συμβουλές ψυχιάτρου, ο οποίος χορηγούσε φαρμακευτική αγωγή στον ανήλικο χωρίς να τον έχει εξετάσει και αρκούνταν στην περιγραφή των συμπτωμάτων από τη μητέρα του.

Όπως ήταν αναμενόμενο η φαρμακευτική αγωγή την οποία  χορηγούσε ο ψυχίατρος στον ανήλικο αποδείχτηκε ακατάλληλη. Μάλιστα λίγο πριν το μοιραίο συμβάν ο ψυχίατρος συνέστησε ένα φάρμακο, το melocin, το οποίο  ήταν  παντελώς ακατάλληλο και επικίνδυνο για τον ανήλικο, όπως αποφάνθηκαν οι ψυχίατροι που εκ των υστέρων ασχολήθηκαν με την περίπτωση του ανηλίκου, καθώς του προκαλούσε υπερδιέγερση και βίαια ξεσπάσματα,  συμπτώματα, τα οποία οδήγησαν στη βίαιη αντίδρασή του στην προτροπή της μητέρας του να κλείσει την τηλεόραση, με  μοιραία δυστυχώς κατάληξη.

 Ψυχίατρος 

Η υπόθεση είχε πάρει μία απρόβλεπτη τροπή όταν η διευθύντρια της κλινικής του ψυχιατρείου στο οποίο νοσηλευόταν, προσήλθε αυθόρμητα στην ανακρίτρια και κατέθεσε ότι ο ανήλικος της εκμυστηρεύτηκε ότι  ο πατέρας του σκότωσε τη μητέρα του και  του ζήτησε  να πει ότι αυτός το έκανε για να έχει επιεικέστερη μεταχείριση από τα δικαστήρια.

Την άποψη αυτή υποστήριξε και η αδελφή της θανούσας, η οποία μάλιστα κατέθεσε και σχετικό υπόμνημα στην ανακρίτρια ζητώντας την ποινική δίωξη του πατέρα. Η υπεράσπιση του ανηλίκου απέρριψε τεκμηριωμένα την εκδοχή αυτή, καθώς από όλα τα στοιχεία που είχαν  συλλεχθεί από την ανάκριση, προέκυπτε αναμφίβολα ότι το έγκλημα είχε τελεστεί από τον ανήλικο.

Το  Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αγρινίου απέρριψε τις αιτιάσεις της αδελφής του θύματος και παρέπεμψε τον ανήλικο να δικασθεί.

Ανθρώπινο πρόσωπο 

Η ελληνική δικαιοσύνη έδειξε το ανθρώπινο πρόσωπο της στον ανήλικο και τον αθώωσε, λόγω ελλείψεως καταλογισμού, για το αδίκημα της εκ προθέσεως ανθρωποκτονίας της μητέρας του, μετά από μια εξαντλητική διαδικασία στην οποία συμμετείχε και η αδελφή του θύματος ως πολιτικώς ενάγουσα ζητώντας, εκ των υστέρων, την καταδίκη του . . .  ανηλίκου(!) για το θάνατο της μητέρας του, κάνοντας στροφή 180 μοιρών από την προηγούμενη θέση της, που θεωρούσε δράστη τον πατέρα του ανηλίκου. Μάλιστα για πρώτη φορά στα ελληνικά δικαστικά χρονικά δεν διατάχθηκε ο αόριστος εγκλεισμός σε ψυχιατρείο  του δράστη ανθρωποκτονίας, που απαλλάσσεται λόγω ελλείψεως καταλογισμού εξ αιτίας ψυχιατρικής νόσου,  καθώς κρίθηκε ότι ο ανήλικος δράστης δεν ήταν επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, κάνοντας δεκτό το σχετικό ισχυρισμό της υπεράσπισης του ανηλίκου, σύμφωνα με τον οποίο η εγκληματική συμπεριφορά του ανηλίκου απέναντι στη μητέρα του ήταν αποτέλεσμα του ακατάλληλου  ψυχιατρικού  φαρμάκου.

Αρνήθηκε το Γενικό Λογιστήριο

Ο ανήλικος,  ενώ η υπόθεση βρισκόταν στην Ανακρίτρια,  ζήτησε να του χορηγηθεί σύνταξη από τη θανούσα μητέρα του, κάτι το οποίο αρνήθηκε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, κρίνοντας ότι δεν τη δικαιούται, καθώς αυτός θανάτωσε τη μητέρα του.

Ο ανήλικος προσέφυγε στο Ελεγκτικό Συνέδριο προσβάλλοντας την άρνηση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, ισχυριζόμενος ότι  η άρνησή του ήταν παράνομη καθώς ο νόμος δεν προέβλεπε ρητά απαγόρευση απονομής συντάξεως στην  περίπτωση του  καθώς επίσης ότι εκκρεμούσε η ποινική δίκη, όπου αιτιολογημένα θα προέβαλε λόγους άρσης του  καταλογισμού που συνέτρεχαν στο πρόσωπό του, οι οποίοι θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αθώωσή του.

 Η απόφαση 

Το Ελεγκτικό Συνέδριο, με την υπ’ αριθμό 2076/2018 απόφαση-σταθμό για την προστασία των δικαιωμάτων των ανηλίκων, αφού ανέλυσε τις διατάξεις του  Συντάγματος και των  διεθνών συμβάσεων που προστατεύουν τα δικαιώματα του παιδιού στο 56σέλιδο σκεπτικό του,  έκρινε ότι η  άρνηση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ήταν παράνομη.

Κων/νος Καπελλάκης: Πρωτοποριακή απόφαση 

Ο συνήγορος του 17χρονου Κων/νος Καπελλάκης αναφέρει:

«…Η ανείπωτη τραγωδία του ανηλίκου από το Αγρίνιο,  είχε, ως πραγματική αιτία, τη στέρηση της ψυχιατρικής φροντίδας και θεραπείας του ανηλίκου, από τους ιδίους τους γονείς του, λόγω των συμπλεγματικών  ιδεοληψιών με τις οποίες αντιμετωπίζονται  οι ψυχιατρικές ασθένειες από την κοινωνία μας.  Η κοινωνία μας δυστυχώς του στέρησε το δικαίωμα σε ψυχιατρική φροντίδα που τόσο είχε ανάγκη και τον έκανε μητροκτόνο.  Ευτυχώς, η ελληνική δικαιοσύνη, με δύο αποφάσεις σταθμούς για τα δικαστηριακά χρονικά,  τον αντιμετώπισε με ιδιαίτερη ευαισθησία και κατανόηση και του αναγνώρισε  το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή. Αρχικά το Τριμελές Δικαστήριο Ανηλίκων Αγρινίου, τον αθώωσε για την ανθρωποκτονία της μητέρας του, κρίνοντας τον ακαταλόγιστο και κατά τρόπο πρωτοφανή, στα ελληνικά δικαστικά χρονικά, δεν διέταξε τον αόριστο εγκλεισμό του σε ψυχιατρείο αλλά τον άφησε  ελεύθερο κρίνοντας ότι δεν είναι επικίνδυνος για την κοινωνία.  Στη συνέχεια με την απόφαση – ορόσημο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δόθηκε η δυνατότητα στον ανήλικο από το Αγρίνιο να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή, αποφεύγοντας τις στερήσεις και την εξαθλίωση, στην οποία τον καταδίκασε η άρνηση της διοίκησης να του χορηγήσει σύνταξη, καθώς η ασθένεια από την οποία πάσχει έχει ως αποτέλεσμα να είναι  ανίκανος για πάσα εργασία καθώς έχει κριθεί ανάπηρος σε ποσοστό 80%”.

Το σκεπτικό της απόφασης

«Το Ελεγκτικό Συνέδριο,  έκρινε ότι η  άρνηση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους ήταν παράνομη κατ’ αρχήν διότι δεν υφίσταται διάταξη νόμου που να προβλέπει τη στέρηση της σύνταξης στην περίπτωση θανάτωσης της μητέρας από το τέκνο.

Εν συνεχεία αναλύοντας τη συνταγματική προστασία της παιδικής ηλικίας και της αξίας του παιδιού και των σχετικών ρυθμίσεων της Διεθνούς Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού, αλλά και της συνταγματικής κατοχύρωσης των περιουσιακών δικαιωμάτων, κατέληξε ότι με τη στέρηση της σύνταξης παραβιάστηκαν  όλες αυτές οι διατάξεις.  Επίσης έκρινε ότι στην περίπτωση αυτή παραβιάστηκε το τεκμήριο της αθωότητας και  οι διατάξεις της ΕΣΔΑ, που απαγορεύουν την διπλή καταδίκη κάποιου για το ίδιο αδίκημα καθώς κατ’ ουσίαν επιβλήθηκε ποινή χωρίς απόφαση ποινικού δικαστηρίου και χωρίς η έννομη συνέπεια να προβλέπεται από ειδικό, ρητό και σαφή κανόνα δικαίου.

Τέλος έκρινε ότι η παραβιάστηκε στο δικαίωμα  στην οικογενειακή ζωή, με την μορφή των οικονομικών ωφελημάτων που συνδέονται με την προστασία της οικογένειας από το Κράτος, καθώς και του δικαιώματος στην περιουσία, ως στέρηση των σχετικών οικονομικών ωφελημάτων, χωρίς τούτο να προβλέπεται από διάταξη νόμου και χωρίς την τήρηση των αναγκαίων για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων αυτών διαδικαστικών εγγυήσεων». 

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr