Πότε μπορεί να διακοπεί οριστικά ο ιερός δεσμός μητέρας- παιδιού
Στο σκληρό μέτρο της (σε ακραίες περιπτώσεις) πλήρους αποκοπής του παιδιού από τη μητέρα του , ακόμα και σε επίπεδο επικοινωνίας είναι επιτρεπτό κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το δικαστήριο οριοθετεί με σημαντική απόφασή του, τη δυνατότητα να διαταραχθει αυτό που επέλεξε η φύση , δηλαδή ο ιερός δεσμός μητέρας – παιδιού στην […]
Στο σκληρό μέτρο της (σε ακραίες περιπτώσεις) πλήρους αποκοπής του παιδιού από τη μητέρα του , ακόμα και σε επίπεδο επικοινωνίας είναι επιτρεπτό κατά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Το δικαστήριο οριοθετεί με σημαντική απόφασή του, τη δυνατότητα να διαταραχθει αυτό που επέλεξε η φύση , δηλαδή ο ιερός δεσμός μητέρας – παιδιού στην προϋπόθεση ότι ο γονέας δεν μπορεί να έχει, δυνάμει του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ, τη δυνατότητα να λαμβάνει μέτρα που θα μπορούσαν να βλάψουν την υγεία και την ανάπτυξη του παιδιού.
4ο παιδί
Η 39χρονη γυναίκα από την Σλοβενία υποφέρει από παρανοϊκή σχιζοφρένεια και όλα εκτός από ένα από τα τέσσερα παιδιά της βρίσκονται είτε σε ανάδοχες οικογένειες είτε έχουν υιοθετηθεί. Το τρίτο παιδί ζει με τον πατέρα του στη Γαλλία.
Η προσφεύγουσα γέννησε το τέταρτο παιδί της το 2010 στη Σλοβενία. Γνωρίζοντας το ιστορικό της, οι κοινωνικοί λειτουργοί την επισκέφθηκαν στο νοσοκομείο αμέσως μετά τη γέννηση. Ένα μήνα μετά τη γέννηση η προσφεύγουσα μητέρα άφησε το μωρό στην γιαγιά και πήγε στη Γαλλία. Ούτε η γιαγιά ούτε ο πατέρας ήταν πρόθυμοι να φροντίσουν το μωρό και οι αρχές θεώρησαν ότι το είχε εγκαταλείψει. Τοποθετήθηκε σε αναδοχή οικογένεια και τελικά υιοθετήθηκε το 2016.
Η υιοθεσία εγκρίθηκε μετά από δικαστική διαδικασία, η οποία κινήθηκε από τις αρχές κοινωνικής πρόνοιας, διαπιστώνοντας ότι ήταν προς το συμφέρον του μωρού να ανασταλούν και να ανακληθούν τα γονικά δικαιώματα της προσφεύγουσας. Η υπόθεση εξετάστηκε σε τρία δικαιοδοτικά επίπεδα, με την προσφεύγουσα να συμμετέχει πλήρως και να έχει νομική συνδρομή. Τα δικαστήρια στήριξαν την απόφασή τους ειδικότερα στην έκθεση ψυχολόγου, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, παρά την αντιμετώπιση των ψυχολογικών προβλημάτων της, δεν υπήρχε ρεαλιστική πιθανότητα η προσφεύγουσα να φροντίσει την κόρη της. Η κατανόηση των αναγκών του παιδιού ήταν περιορισμένη και δεν υπήρχε συναισθηματικός δεσμός μεταξύ μητέρας και παιδιού.
Διακοπή επικοινωνίας
Ενώ οι εν λόγω διαδικασίες βρίσκονταν σε εξέλιξη, οι αρχές κοινωνικής πρόνοιας διοργάνωσαν συνεδριάσεις μεταξύ της μητέρας και του παιδιού. Εντούτοις τα δικαστήρια απέρριψαν τελικά το αίτημα της προσφεύγουσας για επικοινωνία με το μωρό το 2017, θεωρώντας ότι η επικοινωνία θα ήταν τραυματική για το παιδί, δεδομένης της αρνητικής στάσης της προσφεύγουσας προς τους υιοθετούντες γονείς. Η απόφαση αυτή βασίστηκε σε πραγματογνωμοσύνη που διεξήχθη από ειδικό πραγματογνώμονα που διορίστηκε από το δικαστήριο και ένα κοινωνικό λειτουργό που είχε εποπτεύσει τις συναντήσεις αρκετές φορές.
Προσφυγή
Η μητέρα προσέφυγε στο ΕΔΔΑ επικαλούμενη(μεταξύ άλλων) και το άρθρο 14 (απαγόρευση των διακρίσεων) σε συνδυασμό με το άρθρο 8, διαμαρτυρόμενη για διάκριση λόγω ψυχικής νόσου, υποστηρίζοντας ότι δεν παραμέλησε οικειοθελώς το παιδί της. Το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή κρίνοντας ότι στην προκειμένη περίπτωση συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν την αφαίρεση της γονικής μέριμνας από την προσφεύγουσα και ότι το μέτρο αυτό δικαιολογούνταν από επιτακτική ανάγκη που αφορούσε τα συμφέροντα του παιδιού.
Πηγή: echrcaselaw.com
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr