Ευρωπαϊκό Δικαστήριο: H ντροπιαστική για τη χώρα περιγραφή του καταυλισμού της Ειδομένης
Μια περιγραφή ντροπιαστική για τη χώρα και την – μη- προστασία που παρέχει στους ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες ή μετανάστες, κάνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις συνθήκες διαβίωσης στον καταυλισμό της Ειδομένης. Η απόφαση του δικαστηρίου (που είναι καταδικαστική για τη χώρα και για αυτό το λόγο) αφορά τη γνωστή ιστορία με την πρωταγωνίστρια γνωστή Αθηναία […]
Μια περιγραφή ντροπιαστική για τη χώρα και την – μη- προστασία που παρέχει στους ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες ή μετανάστες, κάνει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τις συνθήκες διαβίωσης στον καταυλισμό της Ειδομένης.
Η απόφαση του δικαστηρίου (που είναι καταδικαστική για τη χώρα και για αυτό το λόγο) αφορά τη γνωστή ιστορία με την πρωταγωνίστρια γνωστή Αθηναία δικηγόρο, υπερασπίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η οποία βρέθηκε κατηγορούμενη γιατί «τόλμησε» να διεκδικήσει για 3 ανήλικα ασυνόδευτα παιδιά από το Αφγανιστάν , την υπερασπιστική προστασία που επέβαλλε το καθήκον της .
Αντ΄ αυτού βρέθηκε στο εδώλιο για απείθεια κατά αστυνομικών. Μάλιστα , το πιο σημαντικό είναι , όπως αποκάλυψε χθες το dikastiko.gr ότι η υπόθεση των 3 αυτών Αφγανόπουλων, έφτασε μέχρι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η χώρα μας καταδικάστηκε για εξευτελιστική συμπεριφορά έναντι των ίδιων αυτών παιδιών, στα αστυνομικά τμήματα της χώρας, τα οποία προσπαθούσε να υπερασπιστεί η δικηγόρος!
Αστυνομικά τμήματα και Ειδομένη
Το δικαστήριο αναφέρεται εκτενώς στις συνθήκες κράτησης στα αστυνομικά τμήματα της χώρας για τα 3 παιδιά αλλά και στην Ειδομένη. Εδικά για τον καταυλισμό ανέφερε πως τέσσερις από τους προσφεύγοντες είχαν περάσει περίπου ένα μήνα στον καταυλισμό της Ειδομένης με σκοπό να ταξιδέψουν στη Γερμανία ή την Ελβετία για να συναντηθούν με άλλα μέλη της οικογένειας. Δεν βρίσκονταν σε κράτηση, καθώς οι ίδιοι είχαν επιλέξει να πάνε εκεί, και μπορούσαν να φύγουν ανά πάσα στιγμή. Οι εν λόγω προσφεύγοντες δήλωσαν, μεταξύ άλλων, ότι ο καταυλισμός με χωρητικότητα 1.500 ατόμων, στέγαζε 13.000 άτομα και δεν είχε αποχέτευση.
Σύμφωνα με τη νομολογία του Δικαστηρίου, τα συμβαλλόμενα κράτη της σύμβασης υποχρεούνται να προστατεύουν και να παρέχουν βοήθεια σε ασυνόδευτους αλλοδαπούς ανήλικες. Ειδικότερα, σε περιπτώσεις που αφορούν την υποδοχή των αλλοδαπών ανηλίκων, συνοδευόμενοι, είτε ασυνόδευτοι, έπρεπε να ληφθεί υπόψη ότι η εξαιρετικά ευάλωτη θέση του παιδιού ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας και υπερισχύει των εκτιμήσεων που σχετίζονται με το καθεστώς των παράνομων μεταναστών. Επομένως, η υποχρέωση παροχής και προστασίας των προσφευγόντων έπρεπε να επιβληθεί αυτομάτως στις εγχώριες αρχές.
Λυπηρές συνθήκες
Το Δικαστήριο είχε επίγνωση του γεγονότος ότι ο καταυλισμός της Ειδομένης (ένας αυτοσχέδιος καταυλισμός που δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους πρόσφυγες) ήταν εξ ολοκλήρου εκτός του ελέγχου των κρατικών αρχών. Οι κάτοικοι του καταυλισμού ζούσαν σε πολύ επισφαλή κατάσταση, σε λυπηρές συνθήκες και εξαρτιόταν η επιβίωσή τους από τη βοήθεια που παρέχεται από τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που βρίσκονται στην περιοχή.
Η επέκταση του καταυλισμού και η επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης οφείλονταν σε κάποιο βαθμό στο χρόνο που έλαβε το κράτος για να διαλύσει τον καταυλισμό και ιδιαίτερα για το γεγονός ότι το ίδιο το κράτος δεν είχε διαθέσει τους αναγκαίους πόρους για την ελάφρυνση της ανθρωπιστικής κρίσης. Οι προσπάθειες μερικών μόνο μη κυβερνητικών οργανώσεων δεν επαρκούσαν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.
Το Δικαστήριο σημείωσε επίσης ότι το άρθρο 19 του διατάγματος αριθ. 220/2007 σχετικά με τους ασυνόδευτους ανηλίκους απαιτούσε οι αρμόδιες αρχές, μεταξύ άλλων, να ενημερώνουν τον εισαγγελέα που είναι υπεύθυνος για τους ανηλίκους ή τον εισαγγελέα του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου τοπικής δικαιοδοσίας, ο οποίος ενήργησε ως προσωρινός κηδεμόνας και έλαβε τα απαραίτητα μέτρα για να διορίσει έναν κηδεμόνα.
Περιβάλλον ακατάλληλο για τους εφήβους
Ωστόσο, οι αρχές που είχαν αρχικά συλλάβει τους προσφεύγοντες στη Χίο τους είχαν απελευθερώσει με την προϋπόθεση ότι θα έφευγαν από τη χώρα εντός ενός μηνός και ότι δεν υπήρχε τίποτα στο αρχείο που να αποδεικνύει ότι εισαγγελέας είχε ενημερωθεί για την παρουσία τους στη χώρα. Αν ο εισαγγελέας είχε λάβει μια τέτοια πληροφορία, θα έπρεπε να λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να μεταφέρει τους προσφεύγοντες σε κατάλληλο χώρο υποδοχής και να εξασφαλίσει ότι δεν θα ζούσαν για αρκετές ημέρες σε ένα περιβάλλον που ήταν προφανώς ακατάλληλο για τους ασυνόδευτους ανηλίκους.
Οι εν λόγω προσφεύγοντες είχαν ζήσει έτσι ένα μήνα στο στρατόπεδο της Ειδομένης σε ένα περιβάλλον ακατάλληλο για τους εφήβους – αναφορικά με τις συνθήκες ασφαλείας, στέγασης, υγιεινής και πρόσβασης σε τρόφιμα και φροντίδα – και σε επισφαλείς συνθήκες ασυμβίβαστες με τη νεαρή τους ηλικία.
Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο δεν ήταν πεπεισμένο ότι οι αρχές είχαν κάνει ό,τι εύλογα αναμένεται από αυτές με σκοπό να εκπληρώσουν την υποχρέωση να παρέχουν και να προστατεύουν τους προσφεύγοντες, υποχρέωση που υπέχει το εναγόμενο κράτος όσον αφορά τα πρόσωπα που ήταν ιδιαίτερα ευάλωτα λόγω της ηλικίας τους. Συνεπώς, υπήρξε παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης, λόγω των συνθηκών διαβίωσης των τεσσάρων προσφευγόντων.
Βασίλης Χειρδάρης: «Πρέπει να ντρεπόμαστε ως Κράτος Δικαίου»
Οι ανήλικοι είχαν προσφύγει και εναντίον της Βόρειας Μακεδονίας, Αυστρίας, Κροατίας, Ουγγαρίας, Σερβίας και Σλοβενίας αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε μόνον τη χώρα μας για τη συγκεκριμένη υπόθεση, εξηγεί ο Βασίλης Χειρδάρης, ποινικολόγος και ειδικός σε θέματα ευρωπαϊκού Δικαστηρίου:
Η κατάσταση στην Ειδομένη περιγράφεται ως τραγική από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Στρασβούργου.
Η κατάσταση αυτή διαθέτει υπεύθυνο και αυτός κατονομάζεται ρητά από το ΕΔΔΑ. Το ελληνικό κράτος έχει την πλήρη ευθύνη για ότι συμβαίνει εκεί. Η αθλιότητα της κατάστασης είναι γνωστή. Είναι ένας καταυλισμός που πρέπει να ντρεπόμαστε ως κράτος δικαίου και ως κράτος πρόνοιας.
Ανεξάρτητα με τα προβλήματα που μας δημιουργούν οι μετανάστες, αυτοί είναι άνθρωποι που προέρχονται από χώρες με σοβαρά προβλήματα και η φυγή τους από την πατρίδα τους τους δημιουργεί μια τεράστια ανασφάλεια. Κάνουν ένα οδοιπορικό χωρίς να γνωρίζουν ούτε τη διαδρομή ούτε το τέλος της. Είναι άνθρωποι που δεν γνωρίζουν το μέλλον τους και την επιβίωσή τους, άνθρωποι εξαθλιωμένοι και εξαντλημένοι σωματικά και ψυχολογικά.
Το σοβαρότερο πρόβλημα όμως υφίσταται με τα ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά. Η κορυφή ενός ευαίσθητου προβλήματος. Παιδιά ανήλικα που έχουν απωλέσει τους γονείς τους και δεν έχουν κανένα στον κόσμο να τα φροντίσει περιφέρονται αναμένοντας κρατική ανθρώπινη συνδρομή.
Το ελληνικό κράτος αντί να ενσκήψει στο ανθρώπινο αυτό δράμα των ανηλίκων και να τα βοηθήσει, όπως άλλωστε υποχρεούται από διεθνείς συνθήκες τα εγκατέλειψε στην Ειδομένη και στα αστυνομικά τμήματα, ευελπιστώντας στη βοήθεια ΜΚΟ.
Το Δικαστήριο όμως του Στρασβούργου δεν πείστηκε για τη φροντίδα του ελληνικού κράτους και μας καταδίκασε για μια ακόμη φορά για απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση των ανηλίκων σε μια αυστηρή απόφαση εναντίον της Ελλάδας.
Είναι μια απόφαση που πρέπει να ανησυχούμε ως ευρωπαϊκό κράτος και που πρέπει να μας κάνει (αναγκάσει) να βελτιωθούμε. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ανήλικοι Αφγανοί εστράφησαν όχι μόνον κατά της Ελλάδας αλλά και εναντίον της Βόρειας Μακεδονίας, Αυστρίας, Κροατίας, Ουγγαρίας, Σερβίας και Σλοβενίας αλλά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε μόνον τη χώρα μας!”
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr