Και τα άρθρα επαγγελματικού ενδιαφέροντος προστατεύονται από την Ελευθερία της έκφρασης
Και τα άρθρα ειδικού ενδιαφέροντος, που αφορούν δηλαδή σε θέματα που απασχολούν ένα επαγγελματικό ακροατήριο εμπίπτουν στην προστασία της ελευθερίας της έκφρασης ακόμα κι αν δεν αποτελούν μέρος συζήτησης γενικού δημοσίου ενδιαφέροντος.
Αυτό αποφάσισε το Στρασβούργο το οποίο απασχόλησε η απόλυση 45χρονου τραπεζικού υπαλλήλου από τη Βουδαπέστη – Ουγγαρία, λόγω της αρθρογραφίας του σε μια ιστοσελίδα, η οποία ασχολούνταν με ζητήματα ανθρώπινου δυναμικού.
“Η ελευθερία της έκφρασης προστατεύει και αρθρογραφία για επαγγελματικά θέματα που δεν διαθέτουν δημόσιο ενδιαφέρον” λέει το ΕΔΔΑ στην απόφαση του που δικαιώνει τον Ούγγρο προσφεύγοντα καθώς οι Ευρωπαίοι δικαστές ανάμεσα στα άλλα έκριναν ότι η αρθρογραφία του προσφεύγοντος δεν είχε στόχο ένα επάγγελμα αλλά την ανταλλαγή. Αντίθετα στις επισημάνσεις τους στην απόφαση σημειώνουν ότι “ούτε η τράπεζα ούτε το εθνικό Δικαστήριο είχαν κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια να αποδείξουν πώς το επίμαχο άρθρο θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τη τράπεζα”.
Το ΕΔΔΑ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι εθνικές αρχές δεν απέδειξαν πειστικά ότι η απόρριψη των ενστάσεων του προσφεύγοντος σχετικά με την απόλυσή του βασίστηκε σε δίκαιη εξισορρόπηση των δικαιωμάτων κάθε μέρους. Συνεπώς, δεν είχαν εκπληρώσει την υποχρέωσή τους βάσει του άρθρου 10 και υπήρξε παραβίαση της εν λόγω διάταξης.
Έτσι αποφάσισε ότι η Ουγγαρία πρέπει να καταβάλει στον προσφεύγοντα 10.000 ευρώ για ηθική βλάβη και 4.800 ευρώ για έξοδα και δαπάνες.
Πραγματικά περιστατικά
Ο Ούγγρος πολίτης το 2011 εργάζονταν στο τμήμα Ανθρωπίνου Δυναμικού μιας τράπεζας, και συνεργαζόταν επίσης με ιστοσελίδα η οποία δημοσίευε άρθρα σχετικά με τις πρακτικές του αντικειμένου του ανθρωπίνου δυναμικού.
Τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους η τράπεζα τον απέλυσε με την αιτιολογία ότι τα άρθρα του στην ιστοσελίδα είχαν παραβιάσει τα πρότυπα εμπιστευτικότητας και παραβίαζαν τα οικονομικά της συμφέροντα. Ισχυρίστηκε επίσης ότι η θέση του στην τράπεζα του έδινε πρόσβαση σε πληροφορίες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα της τράπεζας αν δημοσιεύονταν.
Ο απολυμένος τραπεζοϋπάλληλος προσέφυγε στα δικαστήρια για την απόλυσή του, ενώ το Ανώτατο Δικαστήριο Kúria τελικά αποφάνθηκε υπέρ της τράπεζας, παρατηρώντας ότι η συμπεριφορά του θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τα επιχειρηματικά συμφέροντα της εργοδότριάς του.
Ο προσφεύγων υπέβαλε συνταγματική καταγγελία ότι τα δικαστήρια δεν είχαν λάβει υπόψη το δικαίωμά του στην ελευθερία έκφρασης. Το Συνταγματικό Δικαστήριο απέρριψε την καταγγελία του, διαπιστώνοντας ότι το περιεχόμενο της ιστοσελίδας δεν προστατεύεται από την ελευθερία λόγου, διότι τα άρθρα δεν καλύπτουν ζητήματα δημόσιου ενδιαφέροντος.
Το Στρασβούργο αποφασίζει
Άρθρο 10
Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι τα άρθρα που είχε συντάξει για την ιστοσελίδα αφορούσαν ζητήματα επαγγελματικού και δημόσιου συμφέροντος, καθώς σχετίζονταν με αλλαγές στον κανονισμό περί φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων, αν και με γενικό τρόπο και όχι με τρόπο που είχε άμεση σχέση με την εργοδότριά του.
Τα δικαστήρια δεν έδωσαν καμία προσοχή στα επιχειρήματά του για παραβίαση του δικαιώματός του στην ελευθερία της έκφρασης.
Η κυβέρνηση υποστήριξε ότι τα άρθρα δεν είχαν προστατευθεί από το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, καθώς δεν συνέβαλαν σε συζήτηση για ένα ζήτημα δημόσιου ενδιαφέροντος.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι έπρεπε να εξακριβώσει εάν τα δικαστήρια είχαν προβεί στην αναγκαία εξισορρόπηση του δικαιώματος του προσφεύγοντος για ελευθερία της έκφρασης στο πλαίσιο των εργασιακών σχέσεων και του εργοδότη για την προστασία των εμπορικών του συμφερόντων.
Εξετάστηκαν τέσσερα στοιχεία στο επιτρεπόμενο πεδίο εφαρμογής του περιορισμού του δικαιώματος στην ελευθερία του λόγου στη σχετική εργασιακή σχέση: το περιεχόμενο των άρθρων, τα κίνητρα του συντάκτη, η ζημία που προκλήθηκε, και η σοβαρότητα της κύρωσης.
Ανταλλαγή γνώσεων
Πρώτον, το Δικαστήριο δεν συμφώνησε με τη διαπίστωση του Συνταγματικού Δικαστηρίου ότι το περιεχόμενο του επίμαχου άρθρου που απευθύνεται σε επαγγελματικό ακροατήριο δεν ήταν το είδος που θα μπορούσε να προστατευθεί, καθώς δεν είχε τα χαρακτηριστικά να συμμετέχει σε μια συζήτηση για θέματα δημοσίου ενδιαφέροντος.
Δεύτερον, ενώ οι παρατηρήσεις προερχόμενες από προσωπική διαμάχη ή ανταγωνισμό δεν μπορούσαν να απολαμβάνουν ισχυρό επίπεδο προστασίας, διαπίστωσε ότι τα εθνικά δικαστήρια δεν είχαν αντιμετωπίσει τέτοια κίνητρα στις ενέργειες του προσφεύγοντος. Ούτε αμφισβήτησε τον ισχυρισμό του ότι τα ζητήματα που προέκυψαν στην ιστοσελίδα είχαν σχέση με ένα επάγγελμα και είχαν ως στόχο την ανταλλαγή γνώσεων.
Όσον αφορά το τρίτο ερώτημα, το Δικαστήριο επεσήμανε ότι τα εθνικά δικαστήρια είχαν επικεντρωθεί στο ζήτημα της ενδεχόμενης ζημίας στα νόμιμα επιχειρηματικά συμφέροντα της τράπεζας και στη δυνατότητα του προσφεύγοντος να αποκαλύψει εμπιστευτικές επιχειρηματικές πληροφορίες. Ωστόσο, ακόμη και αν έχει δοθεί περιθώριο εκτίμησης βάσει του εσωτερικού δικαίου στους εργοδότες για να καθορίσουν ποια συμπεριφορά θα μπορούσε να διαταράξει τις εργασιακές σχέσεις χωρίς να είναι σαφής η διάταξη αυτή, ούτε η τράπεζα ούτε το εθνικό Δικαστήριο είχαν κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια να αποδείξουν πώς το επίμαχο άρθρο θα μπορούσε να επηρεάσει αρνητικά τη τράπεζα.
Όσον αφορά το τελευταίο ερώτημα, ήταν σαφές ότι ο προσφεύγων υπέστη σοβαρή κύρωση, καθώς έχασε τη δουλειά του χωρίς κάποια αξιολόγηση για του επιβληθεί ένα λιγότερο σοβαρό μέτρο.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να διακρίνει οποιαδήποτε ουσιαστική εξισορρόπηση των εν λόγω συμφερόντων, διότι τα δύο ανώτερα δικαστήρια είτε διαπίστωσαν ότι τα δικαιώματα ελευθερίας έκφρασης και λόγου του προσφεύγοντος δεν υφίσταντο ή ότι δεν είχαν σημασία. Το αποτέλεσμα της εργασιακής διαμάχης υπαγορεύθηκε αποκλειστικά από συμβατικούς λόγους μεταξύ του προσφεύγοντος και της τράπεζας, η οποία έκρινε την εμπιστοσύνη του σε αυτήν από το δικαίωμα του στην ελευθερία της έκφρασης.
Πηγή: ECHRCaseLaw
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr