Ανδρέας Γεωργίου: Το δικαστικό φαινόμενο, οι μύθοι των μνημονίων και η Δικαιοσύνη

Κάθε φορά που το Εφετείο της Αθήνας εξέδιδε βούλευμα με το οποίο απαλλασσόταν ο πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Αν. Γεωργίου, η ερώτηση του κακεντρεχούς διαδρομιστή των δικαστηρίων ήταν «πότε θα αναιρέσει το βούλευμα ο Άρειος Πάγος;».

Και άδικο δεν είχε…

Κι αυτό γιατί στα εγχειρίδια παγκόσμιας δικονομίας θα περάσει σίγουρα ως μια περίπτωση προς διερεύνηση. Καθώς, προφανώς, ο καθηγητής, Ανδρέας Γεωργίου, πιθανόν αποτελεί παγκόσμιο δικαστικό φαινόμενο.

Όχι τόσο ως πρόσωπο αλλά περισσότερο ως περίπτωση δικαστικής εκκρεμότητας που απασχολεί τα δικαστήρια χρόνια και χρόνια τώρα. Η κυβέρνηση λέει πως βγήκαμε από τα μνημόνια, αλλά ακόμα τα ελληνικά δικαστήρια αναρωτιούνται αν τελικά ο Γεωργίου μαγείρεψε τα στοιχεία του ελλείμματος του 2009, ώστε η χώρα να μπει στο μνημόνιο. Το ερώτημα τείνει να γίνει ρητορικό, καθώς η δικαιοσύνη έχει χωριστεί στα δύο και οι απαντήσεις είναι στερεότυπες εδώ και καιρό:

Η μία πλευρά της Δικαιοσύνης λέει πως πρέπει να αθωωθεί, η άλλη πως πρέπει να δικαστεί για κακούργημα.

Το κλείσιμο του ατέρμονου δικαστικού πολέμου σε βάρος του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου, επιχειρούν να βάλουν και πάλι οι  δικαστές του Συμβουλίου Εφετών της Αθήνας. Για τρίτη φορά,  εξέδωσαν απαλλακτικό βούλευμα για τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, ο οποίος ήδη έχει απαλλαγεί δύο φορές με βουλεύματα και άλλες δύο φορές είχε αναιρεθεί από τον Άρειο Πάγο η απαλλαγή του.

Το ερώτημα είναι, θα αναιρεθεί και πάλι το βούλευμα;

Όμως, η υπόθεση Γεωργίου, επειδή είναι και υπόθεση Eurostat, ουσιαστικά έχει διεθνή αντίκτυπο αφού η χώρα εξαιτίας αυτής της επιμονής στη δίωξή του βρέθηκε πολλές φορές «να απολογείται» στους δανειστές.  Ο Γεωργίου, μην ξεχνάμε, ως διεθνής στατιστικολόγος εκλήθη σε μια εποχή όπου αμφισβητούνταν τα στατιστικά της χώρας σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη να αναλάβει την ΕΛΣΤΑΤ, με μόνο μέλημα να ξαναχτιστεί η εμπιστοσύνη της χώρας έναντι των Βρυξελλών.

Φτάσαμε, σε αλλεπάλληλα Eurogroup, να κινδυνεύει η χορήγηση της δόσης προς τη χώρα ή να απολογείται ο Τσακαλώτος για τις περιπέτειες του Γεωργίου με την Ελληνική Δικαιοσύνη.

Γιατί γίνονται όλα αυτά;

Εν ολίγοις, ο Γεωργίου αθωώνεται διαρκώς και ξανακάθεται διαρκώς στο εδώλιο, σε μια ατέρμονη δικαστική περιπέτεια η οποία δεν έχει ορατό τέλος. Είναι ξεκάθαρο πως στο πρόσωπο του Γεωργίου στηρίζεται εν πολλοίς η ρητορική τόσων ετών (από κάποιες πλευρές της πολιτικής σκηνής) πως το έλλειμμα μαγειρεύτηκε για να αυξηθεί από το 5-6% που βρισκόταν σύμφωνα με τον παλιό τρόπο μέτρησης των στοιχείων το 2008 , στο 15% το 2009 (με βάση την αναθεώρηση των στοιχείων του 2010) .

Πως δηλαδή, ο Γεωργίου (που ήταν στέλεχος του ΔΝΤ ακόμα και λίγους μήνες μετά την τοποθέτησή του στην ΕΛΣΤΑΤ), ουσιαστικά, λειτούργησε ως Δούρειος Ίππος των Βρυξελλών και άλλων κέντρων για να αυξήσει το έλλειμμα. Πώς έγινε αυτό σύμφωνα με όσους τον κατηγορούν; Συνυπολογίζοντας στη μέτρηση του ελλείμματος, με βάση την επίσημη πρακτική της Eurostat, τα ελλείμματα 17 ΔΕΚΟ στην κεντρική κυβέρνηση, καθώς και τον χειρισμό των περίφημων swaps της εποχής Σημίτη.

Και το ερώτημα σε αυτόν τον -όπως διατείνονται τόσοι και τόσοι δικαστές- μύθο, είναι γιατί ένα κομμάτι της Δικαιοσύνης επιμένει; Επιμένει για να καταδικάσει τον Γεωργίου ή μήπως για να αθωώσει (πολιτικά) άλλα πρόσωπα;

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr