Σάκης Κεχαγιόγλου: Από το Χονγκ Κονγκ με την Ειρήνη, στην Έφη με το βιτριόλι

Συνέντευξη του Σάκη Κεχαγιόγλου στον Δημήτρη Δανίκα για το protothema.gr

Το όνομά του, πασίγνωστο. Όμως για πρώτη φορά έπεσα πάνω του, στο βάθος ενός cafe, πλησίον του γραφείου του, να κάθεται και με τον όγκο του να εκτοπίζει το σύμπαν από δίπλα του. Απορροφημένος από τις εφημερίδες του, απλωμένες πάνω στο τραπέζι του, με παρέα, απέναντί του, κάποιον χαμογελαστό τύπο που αργότερα έμαθα πως είχε άδεια οπλοκατοχής. Όποιος φυλάει τα ρούχα του…

Και ο Σάκαρος -λόγω όγκου, εκτοπίσματος και συνεχούς «περιφοράς» από κανάλι σε κανάλι- γνωρίζει πολύ καλά τους κινδύνους του επαγγέλματος. Κι εγώ στη θέση του την ίδια προστασία θα είχα εξασφαλίσει για τη σωματική μου ακεραιότητα.

Ο Σάκης Κεχαγιόγλου, λοιπόν, ξαφνικά μου έγινε απαραίτητος. Λόγω Ιωάννας και Εφης. Το πρόσωπο της Ιωάννας καταστράφηκε. Το ίδιο και η ζωή της. Η Έφη, πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Και τότε άρχισα να τον «ψήνω». Για μια συνέντευξη με το… βιτριόλι.

Ψήνεται ένας Σάκαρος; Ποτέ των ποτών. Παλιά καραβάνα. Για να μην πω κάτι άλλο. Τελικά προκύπτει και δεύτερη υπόθεση. Η περίπτωση της 22χρονης Ειρήνης Μελισσαροπούλου. Από Λέσβο. Η πέμπτη επιλαχούσα στη λίστα προσλήψεων συνοριοφυλάκων.

Πάλι ο Σάκαρος πρωταγωνιστής ακραίων δικαστικών υποθέσεων. Πάλι ο Σάκαρος στο κέντρο της μεγάλης εικόνας των ημερών. Τελικά τι ακριβώς έγινε με την Ειρήνη; Τελικά γιατί και με ποια επιχειρήματα αθωώθηκε; Ή μπας και δεν αθωώθηκε; Μπας και απαλλάχθηκε λόγω αμφιβολιών;

Την επομένη μιας περιπετειώδους κουβέντας που είχαμε, τον πήρα τηλέφωνο για να του ζητήσω κάποιες συμπληρωματικές πληροφορίες και με προστακτικό ύφος του είπα: «Τώρα πάρε με». Κι εκείνος μου απάντησε: «Μην είσαι φασίστας. Δεν ξέρεις πού είμαι. Σε παίρνω σε πέντε. Είμαι σε ανακριτή για υπόθεση ναρκωτικών. Είναι κόλαση εδώ».

Ουδείς «ολίγον ένοχος»

Φυσικά το πρώτο όνομα ήταν της Ειρήνης. Η πρώτη υπόθεση αυτών των ημερών η Ειρήνη και οι εξετάσεις για μια θέση συνοριοφύλακα. Και οι πρώτες αντιδράσεις για την αθώωσή της για δύο κιλά και εξακόσια γραμμάρια κοκαΐνης που βρέθηκαν στον διπλό πάτο ενός σακιδίου που κουβαλούσε στο αεροδρόμιο του Χονγκ Κονγκ τον Νοέμβριο του 2017.

«Την αθώωσαν την Ειρήνη (σ.σ. εννοεί Ειρήνη Μελισσαροπούλου). Είχα μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Δεν φαντάζεσαι πόσες ψυχοσωματικές δοκιμασίες έχει περάσει αυτό το κορίτσι».

Είχε πάρει φόρα και καμία δύναμη δεν ήταν ικανή να τον σταματήσει. «Ο πατέρας της, αστυνομικός στη Μυτιλήνη. Εκείνη, δυνατό κορίτσι. Αποφασισμένη να φτιάξει τη ζωή της. Ετσι, με την προκήρυξη για πρόσληψη συνοριοφυλάκων, έθεσε υποψηφιότητα, είχε τα απαραίτητα μόρια, πέρασε τα ψυχολογικά και αθλητικά τεστ και στο τέλος βρέθηκε πέμπτη επιλαχούσα. Ελπίζω και εύχομαι να προσληφθεί και να φτιάξει τη ζωή της».

– Ακούγονται και γράφονται διάφορα εναντίον της… « Ολοι αυτοί είναι μυαλοφυγόδικοι. Το κορίτσι αθωώθηκε. Δεν χρωστάει σε κανέναν τίποτα. Ο φθόνος και η μισαλλοδοξία περισσεύουν σε αυτόν τον τόπο. Και να ξέρεις, την αθώωσαν ομοφώνως εφτά ένορκοι, Κινέζοι και Αγγλοι. Πρέπει στην Ελλάδα να μάθουμε πως όταν λέμε “αθώος” δεν εννοούμε “ολίγον ένοχος”. Δεν της χαρίστηκε κανένας».

– Θα μου έκανες τη χάρη να με βοηθήσεις να της μιλήσω; «Μα τώρα, τι ζητάς! Αδύνατον. Ούτε η ίδια θέλει, ούτε θα ήταν φρόνιμο εν όψει της μελλοντικής εργασίας της».

– Μπας και τη γνώριζες οικογενειακώς; «Οχι, καθόλου. Απλώς με πήρε τηλέφωνο ο πατέρας της και μου είπε “το παιδί μου πιάστηκε στο Χονγκ Κονγκ και κατηγορείται για ναρκωτικά. Μπορείτε να μας βοηθήσετε, να βρείτε δικηγόρο στο Χονγκ Κονγκ, να αναλάβετε την υπόθεση;”. Νομίζω ήταν Νοέμβριος του 2017. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να επικοινωνήσω με το προξενείο».

– Αν θυμάμαι καλά είχε συλληφθεί στο αεροδρόμιο με αρκετή ποσότητα κοκαΐνης. «Δύο κιλά και εξακόσια γραμμάρια σε ένα σακίδιο με διπλό θερμοκολλημένο πάτο. Δεν ήταν εμφανές το σημείο. Λοιπόν, στη συνέχεια της μίλησα και μετά μέσω του προξενείου επικοινωνούσα μαζί της. Ο πρόξενος της έδωσε το τηλέφωνό μου. Ομως στις φυλακές του Χονγκ Κονγκ δεν υπάρχει άνεση τηλεφωνημάτων.

Ο κρατούμενος έχει τη δυνατότητα να επικοινωνεί με τον δικηγόρο του μόνο μία φορά τον μήνα. Και μάλιστα με την ίδια συχνότητα να επικοινωνεί με την οικογένειά του. Μία φορά τον μήνα. Δηλαδή επικοινωνία με το σταγονόμετρο. Πήγα στο Χονγκ Κονγκ, έψαξα και βρήκα καλά ποινικά γραφεία, συζήτησα με ένα και ανέλαβε την υπεράσπισή της όσο διαρκούσε η κράτησή της, δηλαδή 16 μήνες».

– Και πείστηκες για την αθωότητά της; «Φυσικά πείστηκα. Και πείστηκα μετά από πολλά γράμματα που μου έστειλε απαντώντας στις δικές μου απορίες. Ετσι κατέληξα στην ουσία της υπόθεσης. Το σακίδιο τής το έδωσε ένας Ρουμάνος που είχε γνωρίσει στη Μυτιλήνη».

– Και ο Ρουμάνος υποσχέθηκε να τη βοηθήσει για μια λαμπρή καριέρα στο μόντελιν κι εκείνη ενθουσιάστηκε. «Ετσι ακριβώς. Μετά της είπε πως βρήκε φτηνό εισιτήριο, της έδωσε το σακίδιο, εκείνη το γέμισε με ρούχα και παπούτσια που αγόρασε στο αεροδρόμιο, πήρε το αεροπλάνο, βρέθηκε στο Χονγκ Κονγκ, αγνοώντας το περιεχόμενο με τον διπλό θερμοκολλημένο πάτο, και στο τέλος βρέθηκε κατηγορούμενη. Συνηθισμένη ιστορία. Βαποράκι που δεν ξέρει πως είναι βαποράκι.

Στο μεταξύ ο τύπος της είχε πει πως για τον εαυτό του βρήκε εισιτήριο για μια πτήση την επόμενη ημέρα. Κι αυτό συνηθισμένο. Ετσι η απόσταση των 24 ωρών ήταν αρκετή γι’ αυτόν. Χρονική απόσταση ασφαλείας. Αν όλα πήγαιναν καλά, εκείνος θα εμφανίζονταν στο ξενοδοχείο την επόμενη ημέρα και θα έπαιρνε το σακίδιο με την κοκαΐνη. Αν όχι, θα γινόταν καπνός. Ετσι κι έγινε».

– Και στο Χονγκ Κονγκ, στην ακροαματική διαδικασία, σε ποια γλώσσα μιλούσες; Στα ελληνικά με διερμηνέα; «Καθόλου με διερμηνέα. Αγόρευσα στα αγγλικά. Μην ξεχνάς πως τις μεταπτυχιακές μου σπουδές τις έκανα στις ΗΠΑ. Εννοώ πως πήρα Master στις Διεθνείς Σχέσεις και το Διεθνές Δίκαιο στο American University Washington D.C. και εργάστηκα για δύο χρόνια στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων της αμερικανικής Γερουσίας».

-Όταν λες αγόρευσες, εννοείς όπως καταλαβαίνουμε την αγόρευση του δικηγόρου στην Ελλάδα; «Όχι φυσικά. Έχω πει δημοσίως κατ’ επανάλαηψη ότι για να αγόρευα στη δίκη της Ειρήνης θα έπρεπε να εγγραφώ στον δικηγορικό σύλλογο του Χονγκ Κονγκ. Να υπέβαλα αίτηση και να γινόταν αποδεκτή. Οι δύο δικηγόροι που επέλεξα να παραστούν στην δίκη (Βρετανός και Κινέζος) συνεργάστηκαν μαζί μου επί 16 μήνες. Και όταν ήρθε η ώρα της δίκης και μετέβην στην Κίνα τέλη Φεβρουαρίου του 2019, επί 17 ώρες καθημερινά και από το πρωί ως τα μεσάνυχτα δουλεύαμε πυρετωδώς τους σχετικούς φακέλους και την δικογραφία τους.

Τους εφοδίασα με όλα τα στοιχεία και τα έγγραφα που ετοίμασαν οι συνεργάτες μου κι εγώ στην Ελλάδα. Ετοιμάσαμε όλες τις πιθανές ερωτήσεις και την άμυνά μας απέναντι στον εισαγγελέα που θα ζητούσε (και ζήτησε) την καταδίκη της.

Στο βρετανικό σύστημα απονομής της δικαιοσύνης που ισχύει μέχρι σήμερα στο Χονγκ Κονγκ, ο solicitor ετοιμάζει όλο το υλικό και ο barrister απευθύνεται στο δικαστήριο. Η προετοιμασία και η συνεργασία μου με τους συναδέλφους ήταν υποδειγματική και ενδελεχής όπως και η συνεργασία και προετοιμασία της απολογίας της Ειρήνης. Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε πανηγυρικά».

– Πώς ξέρεις αν κάποιος είναι αθώος ή ένοχος; «Υπάρχει η δικαιοσύνη του Θεού και η δικαιοσύνη των ανθρώπων. Η αλήθεια που γνωρίζει ο Θεός και η αλήθεια που γνωρίζουν οι άνθρωποι και οι δικαστές. Η ετυμηγορία των δικαστών εμπεριέχει το στοιχείο του λάθους. Η αλήθεια θα αποδειχτεί σε μια μέλλουσα ζωή. Οι ένορκοι την αθώωσαν γιατί δεν είχαν επαρκείς αποδείξεις για την ενοχή της».

– Δηλαδή το πραγματικό γεγονός είναι πως απαλλάχθηκε λόγω αμφιβολιών. «Πρέπει να σου πω ότι η υπόθεση της Ειρήνης είναι ένα από τα παράσημα της καριέρας μου».

– Για να πάμε τώρα στην άλλη υπόθεση, την καυτή, την τόσο επίκαιρη, με το βιτριόλι. Κάποιοι έμπειροι δικηγόροι ισχυρίζονται πως πρόκειται για ερωτική ιστορία, για λεσβιακή σχέση ανάμεσα στην Εφη και την Ιωάννα. Και μάλιστα λένε πως οι ομοιότητες τόσο στο στυλ της κόμμωσης όσο και στα ρούχα αποτελούν ισχυρό κριτήριο παθιασμένης ερωτικής σχέσης δύο γυναικών. «Ούτε το γνωρίζω ούτε μπορώ να το σχολιάσω. Αλλωστε μια τέτοια σχέση, αν υφίσταται, δεν έχει καμία επίπτωση στην ουσία της υποθέσεως, παρά μόνο όσον αφορά στο κίνητρο. Η κατηγορία είναι απόπειρα ανθρωποκτονίας. Πιστεύω ότι ο ορθός χαρακτηρισμός είναι βαριά σωματική βλάβη».

– Και κατά τη γνώμη σου ποιο είναι το κίνητρο σε τέτοιες, ανάλογες, υποθέσεις; Δεν είναι κυρίως ερωτικό; «Οχι μόνο ερωτικό. Μπορεί να είναι βεντέτα, μπορεί οικονομικές διαφορές, μπορεί εξαπάτηση, μπορεί, φυσικά, να είναι ερωτική εκδίκηση πάθους».

– Μα το βιτριόλι παραπέμπει, φωνάζει πως πρόκειται για ερωτικό πάθος και αντιζηλία. Στοιχειώδες. «Σύμφωνα με τα εγκληματολογικά χρονικά, το βιτριόλι συνήθως αφορά σε ερωτικές σχέσεις, απογοήτευσης, πάθους, εκδίκησης. Είτε μεταξύ εραστών είτε λόγω υπάρξεως ενός τρίτου προσώπου».

– Τρίτο πρόσωπο λοιπόν. «Ετσι φαίνεται, μέχρι στιγμής. Στη δικογραφία υπάρχει τρίτο πρόσωπο».

– Ναι, αλλά πρόκειται για περιστασιακή σχέση. «Η ίδια ούτε το επιβεβαιώνει ούτε το διαψεύδει».

– Μα αυτό δεν σε βάζει σε σκέψεις; «Επειδή δεν έχει απολογηθεί είναι απρεπές και παράτυπο εγώ να τοποθετηθώ δημοσίως γι’ αυτό. Αν φυσικά η Εφη είναι η δράστις».

– Μα είναι! Eτσι αποκαλύπτουν τα στοιχεία. «Σε μένα τουλάχιστον δεν έχει πει ποτέ ότι είναι η δράστις. Τηρεί το δικαίωμα της σιωπής. Ομως για να τη βοηθήσω πρέπει να πει όλη την αλήθεια. Ο φάκελός της βοά ότι κατά κάποιον τρόπο εμπλέκεται στην υπόθεση. Το αν το έκανε ή δεν το έκανε μένει να το πει στην ανάκριση. Η σωστή υπεράσπιση είναι να ομολογήσει ο κατηγορούμενος όλη την αλήθεια. Τότε από τους δικαστές η ομολογία της αλήθειας θα εκτιμηθεί».

– Αν εγώ καταδικαστώ για κάτι που δεν έκανα; «Αν καταδικαστείς αμετακλήτως, ποτέ δεν πρόκειται να βρεις το δίκιο σου».

– Δεν έχουν γίνει πολλές λάθος καταδικαστικές αποφάσεις; «Οι δικαστές στη συντριπτική τους πλειοψηφία λειτουργούν σύμφωνα με τον όρκο που έδωσαν. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα».

– Η κοινωνία πιστεύει πως οι «επώνυμοι» συνήθως γλιτώνουν. «Δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις και οι θεωρίες συνωμοσίας. Ολοι τα παίρνουν, όλοι τα πιάνουν, όλοι είναι διεφθαρμένοι. Η γενίκευση και η ισοπέδωση είναι μέγιστη αδικία. Αυτές οι θεωρίες είναι επιρροές προερχόμενες από τον καιρό της τουρκοκρατίας. Οι δικαστές, όπως σου είπα, τιμούν τον όρκο τους. Απλώς πρέπει να αλλάξει ο τρόπος επιλογής και διορισμού των δικαστών. Το να γνωρίζεις άριστα νομικά δεν είναι επαρκές κριτήριο για να διοριστεί κάποιος ισόβιος δικαστής. Θεωρώ πως πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και επιπλέον κριτήρια».

Η καθαρίστρια με τα πεντάευρα

– Ακούγεται συχνά πως οι διάσημοι Ελληνες ποινικολόγοι, ένας από αυτούς κι εσύ, ζητάνε τσουχτερή αμοιβή. Πολλές δεκάδες χιλιάδες ευρώ. Μόνο και μόνο για να ακούσουν την υπόθεσή σου. Ας πούμε πόσα παίρνεις από κάποιον που έχει συλληφθεί με εκατό γραμμάρια κοκαΐνης; Εκατό χιλιάρικα; «Η αμοιβή δεν πάει με το γραμμάριο. Πάει με τη δυσκολία της υπόθεσης, με τις νομικές ενέργειες που πρέπει να κάνεις, καθώς και σε πόσα δικαστήρια θα παραστείς. Και πάντα ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του πελάτη. Για παράδειγμα, στο παρελθόν με είχε επισκεφθεί μια Αλβανίδα μητέρα για τον γιο της, κατηγορούμενο σε βαθμό κακουργήματος λόγω ναρκωτικών. Και όταν ήρθε στο γραφείο μου άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε ένα μασούρι πέντε χιλιάδων δεμένο με λαστιχάκι αποτελούμενο μόνο από χαρτονομίσματα των πέντε ευρώ. Αιφνιδιάστηκα και τη ρώτησα. Ξέρεις τι μου απάντησε; Πως πλένει σκάλες πολυκατοικιών».

– Ανατριχιαστικό! «Δέχεσαι αμοιβή από μια καθαρίστρια; Εγώ δεν το δέχτηκα. Ανέλαβα την υπόθεση μόνο με την πληρωμή του γραμματίου που καταβάλλουμε στον Δικηγορικό Σύλλογο. Θα ήταν ύβρις να πάρω λεφτά από μια τέτοια ταλαιπωρημένη μάνα».

– Φαντάζομαι πως τέτοιες ιστορίες είναι ελάχιστες και πως συνήθως η αμοιβή για κακουργήματα ξεπερνά τις εκατό χιλιάδες. «Δεν μπορώ να σου πω. Κόβω αποδείξεις για όλες τις αμοιβές και πάντα ελέγχομαι από την Εφορία».

– Λένε πως για να αναλάβεις την υπόθεση της Εφης εισέπραξες εκατό χιλιάρικα αρχική αμοιβή. «Από ποιον; Ο γαμπρός της είναι ηλεκτρολόγος, ο ένας της αδερφός υδραυλικός και ο άλλος έχει πρόβατα. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Κι εγώ έτσι αυθαίρετα μπορώ να σχολιάσω τα πάντα. Όπως λένε, “μ’ ένα Αρλεκιν ξεχνιέμαι”».

– Στο σπίτι, όταν κοιμάσαι τα βράδια, πώς αισθάνεσαι με τη συνείδησή σου; «Πάρα πολύ καλά».

– Πολύ καλά όταν έχεις αθωώσει κάποιον ναρκέμπορο που με ηρωίνη σκοτώνει παιδιά; «Ποιος το κρίνει αυτό αν ο τάδε είναι έμπορος ναρκωτικών;».

– Δεν απάντησες… «Πρόσεξε τη διαφορά. Δεν υπερασπίζομαι αδικήματα. Υπερασπίζομαι ανθρώπους, Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Πριν δύο-τρία χρόνια είχα δει τον φίλο μου Φώτη Κουβέλη και τον ρώτησα για μια υπόθεση ειδεχθούς ανθρωποκτονίας. Ξέρεις τι μου απάντησε; “Σάκη, φυσικά θα την αναλάβεις και φυσικά θα τον υπερασπιστείς”. Και στη συνέχεια μου διηγήθηκε μια άλλη ιστορία. Οταν είχε ζητήσει τη γνώμη του Ηλία Ηλιού, του θρυλικού Ηλιού της Αριστεράς, για μια αντίστοιχη υπόθεση. Και ο Ηλιού του απάντησε: “Παιδί μου, αναλαμβάνουμε όλους τους κατηγορουμένους εκτός από τους δωσίλογους της Κατοχής”. Και καθώς ο Κουβέλης άνοιγε την πόρτα για να φύγει, ο Ηλιού πρόσθεσε: “Φώτη, παιδί μου, αναλαμβάνουμε και τους δωσίλογους της Κατοχής”».

– Η πρώτη υπόθεση που είχες αναλάβει; «Στις 2 Δεκεμβρίου του 1991 σε Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο στην Κω».

– Είχες αναλάβει πολλές υποθέσεις «διασημοτήτων». «Οπως του Αλκέτ Ριζάι».

– Του δολοφόνου. «Που κατάφερε δύο φορές με ελικόπτερο να δραπετεύσει, μαζί με τον Παλαιοκώστα, από τις Φυλακές Κορυδαλλού. Παγκόσμιο ρεκόρ. Οπως η απαγωγή του Λεμπιδάκη, του Περικλή Παναγόπουλου».

– Πάντα από την πλευρά υπεράσπισης δολοφόνων, μεγαλοαπατεώνων και εμπόρων ναρκωτικών. «Οχι έτσι. Είπα κατηγορούμενοι. Είμαι υπερασπιστής κατηγορούμενων και διωκόμενων. Αυτών που κάθονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου».

– Εγώ τους λέω δολοφόνους. «Επειδή εσύ είσαι με την πλευρά της Σκότλαντ Γιάρντ».

– Πάντα με κατηγορούμενους; «Σχεδόν πάντα. Πλην δύο περιπτώσεων. Η πρώτη αφορά στην περίπτωση της δίκης των τρομοκρατών της “17 Νοέμβρη”. Τότε είχα αναλάβει την υπόθεση του μακαρίτη Γιώργου Πέτσου».

– Ο οποίος, αν δεν κάνω λάθος, στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί για σκάνδαλα. «Η δεύτερη περίπτωση ήταν για το τραγικό, το εφιαλτικό δυστύχημα στα Τέμπη με τον θάνατο 21 παιδιών. Ο πατέρας ενός κοριτσιού 16 ετών που είχε σκοτωθεί, ήταν μαθητής της μητέρας μου Αντιγόνης όταν εκείνη ήταν δασκάλα δημοτικού σχολείου του Μακροχωρίου Βεροίας».

– Τελικά οι γονείς αποζημιώθηκαν; «Φυσικά. Από 200.000 με 400.000 κάθε οικογένεια».

– Τόσο, λοιπόν, αξίζει η ζωή ενός παιδιού… Δεν μπορεί να το χωνέψει το μυαλό ενός κανονικού ανθρώπου. Πάντως η επιτυχία σου οφείλεται και στις εξαιρετικές δημόσιες σχέσεις; «Το όνομά μου έγινε γνωστό όταν, ως συνεργάτης του Αλέξανδρου Λυκουρέζου, επί 20 μήνες, μεταξύ 1993 και 1994, το κανάλι του Γιώργου Κουρή μετέδιδε κάθε βράδυ όλη τη δικαστική, ακροαματική διαδικασία για την υπόθεση του Γιώργου Κοσκωτά».

– Τελικά το όνομά σου, συνώνυμο με την αθώωση δολοφόνων και εμπόρων ναρκωτικών. «Εγώ στο δικαστήριο εκθέτω τα επιχειρήματα της υπεράσπισης. Οι δικηγόροι δεν αθωώνουν. Οι δικαστές αθωώνουν. Και καταδικάζουν».

– Ναι, αλλά ενώ γνωρίζεις πως ο πελάτης σου είναι δολοφόνος, προσπαθείς να το κρύψεις, να το υποβαθμίσεις. «Δεν είναι έτσι. Και είναι λάθος υπερασπιστικό να πηγαίνεις κόντρα στα στοιχεία της δικογραφίας. Η καλή υπεράσπιση είναι εκείνη που λέει και παραδέχεται την αλήθεια. Και να είσαι σίγουρος πως το δικαστήριο θα εκτιμήσει την ειλικρίνεια του κατηγορούμενου».

– Και ποιο το κίνητρο για πράξεις ανθρωποκτονίας; «Συνήθως οργή, φόβος, πάθος, εκδίκηση, οικονομικές διαφορές, βεντέτα και άλλα τέτοια».

– Κάποιος σοφός έλεγε πως όλοι οι άνθρωποι είναι εν δυνάμει δολοφόνοι. Και μάλιστα όσοι δεν σκοτώνουν το κάνουν από τον φόβο των συνεπειών, της φυλακής, του εγκλεισμού και σε μερικές περιπτώσεις της θανατικής ποινής. «Δεν το δέχομαι αυτό. Η ανθρωποκτονία συμβαίνει κάτω από συνθήκες έκτακτες και ακραίες. Θεωρώ όμως πως ένας άνθρωπος που σέβεται την ιερότητα της ανθρώπινης ζωής δεν μπορεί να γίνει δολοφόνος».

– Ποτέ δεν πρόκειται ένας τέτοιος σώφρων να σκοτώσει; «Μπορεί να το κάνει κάτω από ακραίες καταστάσεις. Αν κάποιος ληστής εισβάλλει στο σπίτι του για να τον ληστέψει και για να βιάσει τη γυναίκα του. Δεν θα σκότωνα ποτέ για κάποιον λόγο. Δεν δημιουργώ εγώ ζωή για να έχω το δικαίωμα να την αφαιρέσω».

– Είναι ζήτημα συγκυρίας, τύχης; «Δεν πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω στη θεία πρόνοια. Οι περιπέτειες, οι δυσκολίες, τα βάσανα τελικά συμβαίνουν για το καλό μας».

Τα τηλέφωνα κουδούνιζαν, η γραμματέας μπαινόβγαινε, ο Σάκης στην τσίτα κι εγώ περίπου στην εξώπορτα. Και καθώς άνοιγα την πόρτα, εκείνος θυμήθηκε τον Ιησού, τον Γολγοθά, τον σταυρό του μαρτυρίου και τον ληστή που στο τέλος μετανοεί και στον Παράδεισο ο Χριστός τον υποδέχεται.

«Το βέβαιο, αγαπητέ Δημήτρη, ο μόνος με τη βούλα του ίδιου του Κυρίου που κέρδισε τον Παράδεισο είναι ο μετανοημένος ληστής. Όλοι εμείς, δικηγόροι, δικαστές, η ανθρωπότητα, δεν ξέρουμε αν στο τέλος κι εμείς, κάποιοι εξ ημών, θα κερδίσουμε τον Παράδεισο σαν τον μετανοημένο ληστή».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr