Άννα Κανδύλη: Απορίες για τους κώδικες

Είναι απορίας άξιο γιατί θα έπρεπε να χυθεί τόσο μελάνι από ΜΜΕ και νομικούς για να περιληφθούν στους κώδικες αυτονόητες διατάξεις. Όπως αυτή που προβλέπει διερεύνηση του κύκλου των πολιτικών προσώπων που θα διώκονται σε βαθμό κακουργήματος για τα αδικήματα της δωροληψίας, στους υφυπουργούς και βουλευτές.

Ή η δυνατότητα του εισαγγελέα να παρεμβαίνει αυτεπάγγελτα, δηλαδή να ερευνά και να ασκεί ποινική δίωξη σε πρόσωπα που επιτίθενται σε δημόσιους υπαλλήλους προξενώντας τους σωματικές βλάβες, ρύθμιση που αφορά και υπαλλήλους συμβολαιογραφείων που διεξάγουν πλειστηριασμούς.

Ή το να συνιστά κακούργημα η κλοπή από δύο ή περισσότερους δράστες.

Και είναι απορίας άξιο γιατί τα παραπάνω, όπως και άλλες τροποποιήσεις που έγιναν τώρα από τις αρμόδιες νομοπαρασκευαστικές επιτροπές ( τα μέλη των οποίων είναι εν πολλοίς ίδια με εκείνα που κατάρτισαν τους νέους κώδικες), είχαν ήδη επισημανθεί κατά τη διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης των κωδίκων πριν τη ψήφισή τους τον περασμένο Ιούνιο.

Υπάρχει όμως και για το τώρα μία μεγάλη απορία. Τι είναι αυτό που δυσκολεύει στο να κλείσει η μοναδική ακόμη- εξ όσων γνωρίζω- εκκρεμότητα με τους κώδικες που αφορά στο αδίκημα της απιστίας; Το αν δηλαδή για την κακουργηματική της μορφή θα απαιτείται έγκληση ή όχι;

Εφόσον δεν υπάρχει κάποιος «ύποπτος» λόγος- όπως με διαβεβαιώνουν αρμοδίως- θα συνιστούσα το εξής σε όσους προβληματίζονται: Όταν πιστεύεις πως κάτι είναι σωστό το λες και το υπερασπίζεσαι δημόσια. Γιατί εφόσον δεν το κάνεις και το «κλωθογυρίζεις» στο παρασκήνιο, ακόμη κι αν οι προθέσεις είναι «αγνές», ακόμη κι αν τα επιχειρήματα που διαθέτεις είναι ισχυρά, δημιουργούνται εύλογες υπόνοιες περί του αντιθέτου.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr