Παναγιώτης Τσιμπούκης: Οι επιτακτικοί λόγοι δημόσιου συμφέροντος είναι μόνο για  πολίτες και όχι για δικαστές

Τα δικαστήρια, αφού ξεπέρασαν –θεωρητικά- τα μνημόνια καθώς μπήκαμε στην κανονικότητα, όπως φωνάζουν σε κάθε τόνο τόσο οι πολιτικοί όσο όλα τα μέσα ενημέρωσης (έντυπα και ηλεκτρονικά), επανήλθε η εφεδρεία   «του επιτακτικού λόγου  δημόσιου συμφέρον» προκειμένου να  μπορεί να μπαίνει  πλάτη στα κυβερνητικά οικονομικά δρώμενα της χώρας.

Έτσι, με το πρόσχημα των δημοσιονομικών αναγκών, και για να μην επιβαρυνθεί αιφνιδιαστικά αρνητικά ο κρατικός προϋπολογισμός, αλλά και για επιτακτικούς λόγους δημοσίου συμφέροντος, τα δικαστήρια δεν δίνουν αναδρομική ακύρωση των προσβαλλομένων πράξεων (νόμων, υπουργικών αποφάσεων, κ.λπ.) και φυσικά δεν δίνουν αναδρομική ισχύ στις αποφάσεις που εκδίδονται, όταν οι πολίτες, κ.ά. δικαιώνονται από τα ίδια τα δικαστήρια.

Έτσι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, απλοί πολίτες, κ.λπ. χάνουν μεγάλα χρηματικά ποσά, τα οποία αντισυνταγματικά και παράνομα το κράτος είτε τα παρακράτησε, είτε τα μείωσε, είτε οτιδήποτε άλλο έκανε και τους τα στέρησε και που τελικά τα ίδια τα δικαστήρια το λένε με αποφάσεις τους.

Μετά από έξι μήνες οι αποφάσεις για το ασφαλιστικό

Τώρα όμως  τα δικαστήρια ξεπέρασαν κάθε όριο, κάνοντας ένα ακόμη βήμα σε βάρος των προσφευγόντων πολιτών. Όχι μόνο δεν δίνουν  αναδρομική ισχύ στις αποφάσεις τους, όχι μόνο δεν ισχύουν οι δικαστικές αποφάσεις από την  ημερομηνία της δημοσίευσης τους, αλλά η ισχύς τους αρχίζει σε βάθος χρόνου έξι μηνών, από την ημέρα δημοσίευση των δικαστικών αποφάσεων.

Έτσι στις αποφάσεις του Συμβουλίου  της Επικρατείας για τον ασφαλιστικό νόμο 4387/2016 (νόμος Κατρούγκαλου) ξεπεράστηκε κάθε όριο, καθώς υπάρχει ρητή αναφορά ότι «εν όψει του επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος να υφίσταται νόμιμο καθεστώς κοινωνικής ασφάλισης, οι συνέπειες της αντισυνταγματικότητας των διατάξεων του ν. 4387/2016 πρέπει να επέλθουν έξι μήνες μετά την δημοσίευση της 1891/2019 αποφάσεως (Σ.σ.: της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας), προκειμένου να  παρασχεθεί η δυνατότητα στο νομοθέτη, αφού λάβει γνώση του σκεπτικού της ακυρωτικής απόφασης, να προβεί σε νέα, σύμφωνη με το Σύνταγμα, ρύθμιση του ζητήματος που αφορούν οι κριθείσες ως αντισυνταγματικές διατάξεις». 

Πλέον του ότι το ΣτΕ ασκεί εμμέσως πλην σαφώς πολιτική με τις αποφάσεις του, να συμφωνήσει κάποιος με τη λογική αυτή.

Δηλαδή, ότι οι δικαστές οι οποίοι είναι αδέκαστοι, ανεπηρέαστοι, μακριά από τις κυβερνητικές Σειρήνες, δεμένοι στο κατάρτι του πλοίου, όπως ο Οδυσσέας, με στραμμένο το κεφάλι τους προς τον ουρανό για να αποφύγουν τις φτερωτές Σειρήνες οι οποίες  αιωρούνται, αποφασίζουν και εκδίδουν τις αποφάσεις τους.

Όμως, κάτω από τις ίδιες προϋποθέσεις και  περιορισμούς πρέπει   να εκδίδονται και  οι αποφάσεις του Μισθοδικείου, όπου όμως σε αντίθεση με όλα τα παραπάνω, με ευκολία, γρήγορα και σταθερά χορηγούνται  οι διαφορές των αποδοχών, τα επιδόματα κ.λπ., των δικαστών αναδρομικά, χωρίς φυσικά  να υπάρχουν «επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος» που αναστέλλουν την εφαρμογή τους για έξι μήνες.

Βέβαια έχει καταρριφθεί ο ισχυρισμός ότι στο Μισθοδικείο δεν συμμετέχουν μόνο δικαστές. Και αυτό γιατί οι δικηγόροι και οι καθηγητές των Νομικών Σχολών που συμμετέχουν στις συνθέσεις των Μισθοδικείων, δικηγορούν και παρίστανται στα δικαστήρια, με ότι αυτό σημαίνει… Θέλουν και αυτοί να μπορούν να βιοποριστούν και να μην χάνουν τις υποθέσεις τους ως «αόριστες». Δε ν πρέπει να λησμονείται ότι είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που Πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι και λιγότεροι δικηγόροι, μειοψήφισαν στο Μισθοδικείο.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr