Παναγιώτης Στάθης: Οι “τηλεδίκες”… εκ ποδών από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο – Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς τηλεδίκες;
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, μπορεί μεν να αφορά μεμονωμένη περίπτωση προσφυγής, αλλά σίγουρα στέλνει ένα σαφές μήνυμα και ενδυναμώνει αισθητά την πολιτική “μηδενικής ανοχής” που εφαρμόζει ή προσπαθεί να εφαρμόσει το πειθαρχικό των δικηγόρων. Βέβαια αν θέλετε μια πρόβλεψη από κάποιον που ασχολείται χρόνια πολλά με την τηλεόραση και τους δικηγόρους, οι “τηλεδίκες” θα συνεχιστούν απλώς γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα στην οποία κινούμαστε. Αλλά τουλάχιστον ας γίνονται με μεγαλύτερη φειδώ και εγκράτεια
Η κουβέντα είναι πολύ παλιά και , όπως έχει αποδειχτεί, ατέρμονη. Οι τηλεδίκες προφανώς δεν είναι συστατικό μιας σοβαρής τηλεοπτικής διαδικασίας, ούτε βέβαια πρέπει να νομιμοποιούνται από την παρουσία θεσμικών παραγόντων. Θα σταματήσουν; Προφανώς όχι γιατί είναι ένα τηλεοπτικό προϊόν που αφενός πουλάει, και αφετέρου γιατί δεν είναι όλα μια ευθεία γραμμή που απλώς την τραβάς και λες “από δω και πέρα δεν περνάει κανείς”. Κυρίως σε επίπεδο δικαιωμάτων έκφρασης.
Τι εννοώ: Μια τηλεοπτική εκπομπή με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την υπόθεση βιασμού ενός παιδιού, είναι αποκρουστική με κάθε έννοια. Άρα εκεί με φειδώ προφανώς πρέπει να αναδειχθεί το θέμα και προφανώς επίσης να φιλοξενηθεί η άποψη του εγκαλούμενου. Αν αυτό γενικευθεί και φτάσει σε σημεία καθημερινής αναπαραγωγής με τον δικηγόρο να είναι μέρος ενός τηλεδικαστηρίου με λεπτομέρειες, προφανώς και είναι άλλο πράγμα.
Αν όμως αυτό αφορά τις καταγγελίες κατά ενός πολιτικού προσώπου για π.χ δωροδοκία , με τη δημοσιοποίηση των στοιχείων του και όλες τις λεπτομέρειες του “εγκλήματος”, με τη συμμετοχή, ως οφείλει ο δημοσιογράφος να εξασφαλίσει, του δικηγόρου του, αυτό είναι τηλεδίκη ή ενημέρωση; Το ερώτημα είναι ρητορικό γιατί εν τέλει το μέτρο το καθορίζει η εγκυρότητα (σοβαρότητα) και του δημοσιογράφου και του δικηγόρου. Ήδη όμως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, απάντησε και απάντησε “σκληρά”.
Η απόφαση
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου , μπορεί μεν να αφορά μεμονωμένη περίπτωση προσφυγής, αλλά σίγουρα στέλνει ένα σαφές μήνυμα και ενδυναμώνει αισθητά την πολιτική “μηδενικής ανοχής” που εφαρμόζει ή προσπαθεί να εφαρμόσει το πειθαρχικό των δικηγόρων. Βέβαια αν θέλετε μια πρόβλεψη από κάποιον που ασχολείται χρόνια πολλά με την τηλεόραση και τους δικηγόρους, οι “τηλεδίκες” θα συνεχιστούν απλώς γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα στην οποία κινούμαστε. Αλλά τουλάχιστον ας γίνονται με μεγαλύτερη φειδώ και εγκράτεια. Τι είπε το δικαστήριο;
Πως η πειθαρχική καταδίκη του δικηγόρου (με ποινή προσωρινής παύσης 1 μηνός) για τη συμμετοχή του σε τηλεοπτική εκπομπή με θέμα υπόθεση εντολέως του, δεν παραβίασε το δικαίωμα ελευθερίας της έκφρασης, που κατοχυρώνει το άρθρο 10 της ΕΣΔΑ.
Κι αυτό γιατί:
- Ο Κώδικας Δεοντολογίας Δικηγόρων, θεσπισθείς με αποφάσεις του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, ο οποίος απαγορεύει στους δικηγόρους να αναπαράγουν στα μέσα ενημέρωσης εν εξελίξει ή εκκρεμείς δίκες, συνιστά «ουσιαστικό νόμο» που δικαιολογεί κατ’ αρχήν τον περιορισμό του δικαιώματος ελευθερίας της έκφρασης σύμφωνα με το άρθρο 10 ΕΣΔΑ.
- Η επιβολή της πειθαρχικής ποινής ήταν κατ’ αρχήν θεμιτή κατά την ΕΣΔΑ, καθώς είχε ως στόχο την προστασία της “υπόληψης ή των δικαιωμάτων των άλλων”, τη διατήρηση του “κύρους και της αμεροληψίας της δικαστικής εξουσίας” και τη διασφάλιση της ορθής απονομής της δικαιοσύνης.
- Η τηλεοπτική παρέμβαση του δικηγόρου δεν ήταν απαραίτητη για την υπεράσπιση του εντολέα του, καθώς είχε όλα τα ένδικα μέσα (στη διάθεσή του) για να το πράξει ενώπιον των αρμόδιων δικαστηρίων.
- Το Δικαστήριο διευκρίνισε ότι δεν απαγορεύεται στους δικηγόρους να συμμετέχουν σε εκπομπές των μέσων ενημέρωσης που παρουσιάζουν νομικά θέματα γενικού ενδιαφέροντος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, τα θέματα που συζητήθηκαν κατά τη διάρκεια της εκπομπής, περιείχαν ορισμένες πολύ προσωπικές πληροφορίες που δεν είχαν αποκαλυφθεί προηγουμένως και αφορούσαν ιδιώτες και όχι δημόσια πρόσωπα. Επομένως, δεν αποτελούσαν μέρος μιας συζήτησης δημοσίου ενδιαφέροντος.
- Τέλος, το Δικαστήριο, στο πλαίσιο ελέγχου της αναλογικότητας της ποινής, αφού έλαβε υπόψη τα κριτήρια της ιδιότητας του προσφεύγοντος και του ρόλου που διαδραμάτισαν οι δηλώσεις του στο έργο της υπεράσπισης του πελάτη του, του βαθμού συμβολής σε μια συζήτηση δημοσίου ενδιαφέροντος, της φύσης των επίμαχων παρατηρήσεων, των ειδικών περιστάσεων της υπόθεσης και της φύσης της επιβληθείσας κύρωσης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πειθαρχική ποινή προσωρινής παύσης ενός μηνός, ήταν “ανάλογη προς τον επιδιωκόμενο νόμιμο σκοπό” και “αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία”.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Παναγιώτης Στάθης : Δηλαδή – κατά τον κ.Βελόπουλο – ο Χαρ. Βουρλιώτης έπρεπε να κάνει πως δεν άκουσε “για τα 500άρικα στα ταμεία του κόμματος”; Παναγιώτης Στάθης: Και τώρα τι θα κάνει ο Άρειος Πάγος χωρίς τον Κασιδιάρη (εάν δεν κατέβει); Παναγιώτης Στάθης: H αριθμητική της εθνικής θλίψης: Στη Δικαιοσύνη δεν ευημερούν ούτε οι αριθμοί ούτε οι άνθρωποι Παναγιώτης Στάθης: Γιατί χρειάστηκε η νομοθετική ρύθμιση για (να μην περάσει;) το “κόμμα Κασιδιάρη” από τον Άρειο Πάγο Παναγιώτης Στάθης: 3 χρόνια, 1 μήνας και 18 ημέρες για μια απόφαση σε τμήμα του Αρείου Πάγου – “Εύλογος χρόνος”, απάντησε το δικαστήριοΑκολουθήστε τον Παναγιώτη Στάθη στο instagram, στο facebook και στο Twitter
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr