Άννα Κανδύλη: Τα αυτονόητα (όχι για τους αρμόδιους) μέτρα προστασίας (κι όχι μόνο λόγω COVID-19) στα δικαστήρια

Οι δικαστικές ενώσεις ζητούν εν όψει της έναρξης του νέου δικαστικού έτους τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.

Μεταξύ αυτών είναι η πρόσληψη προσωπικού καθαριότητας στα δικαστήρια, τακτικές απολυμάνσεις των κτηρίων, τοποθέτηση plexi-glas στις έδρες, στα έδρανα των δικηγόρων, στα εδώλια, στα γραφεία των γραμματειών των δικαστηρίων, καθώς επίσης και τη σταθερή διάθεση ( κι όχι στη « χάση και στη φέξη») υλικών προφύλαξης(μάσκες, σαπούνια, αντισηπτικά κλπ).

Οι Διοικητικοί Δικαστές ζητούν επιπλέον να επιλυθεί άμεσα το πρόβλημα αερισμού των Διοικητικών Δικαστηρίων της Αθήνας, καθώς πολλά παράθυρα των δύο κτηρίων της οδού Ριανκούρ δεν ανοίγουν εδώ και καιρό και ουδείς αρμόδιος έχει επιληφθεί του προβλήματος παρά τις συνεχείς οχλήσεις τους.

Και ερωτώ: Είναι δυνατόν, εν έτει 2020, σε μία ευρωπαϊκή χώρα να συζητάμε ακόμη για μέτρα που έπρεπε να έχουν ληφθεί εδώ και χρόνια, ανεξαρτήτως κορονοϊού; Δεν είναι αυτονόητη η καθαριότητα των κτηρίων; Δεν είναι αυτονόητη η ύπαρξη σαπουνιού και χαρτιού στις τουαλέτες; Δεν είναι αυτονόητο ότι λόγω της συγκέντρωσης εκατοντάδων ανθρώπων καθημερινά στα δικαστήρια όλοι οι ιοί κάνουν «πάρτυ» στις αίθουσες και στις γραμματείες συνεπώς τα προστατευτικά plexi-glas έπρεπε ήδη να υπάρχουν;

Δεν είναι αυτονόητο ότι τα παράθυρα στις δικαστικές αίθουσες πρέπει να ανοίγουν( όπως και οπουδήποτε άλλου) για να αερίζεται ο χώρος;

Προφανώς και είναι αυτονόητα. Όχι όμως, κατά πως φαίνεται, σε τούτη τη χώρα

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr