Ισμήνη Λέντζου: Η Εύα, το μήλο και τα… παράλληλα σύμπαντα

Παλιοί "αριστεροί" του ΠΑΣΟΚ μέσα σε μια στιγμή, φόρεσαν in γιλέκα, ξυρίστηκαν, ντύθηκαν με μάρκες, κουρεύτηκαν σε μοδάτα κομμωτήρια και έπιασαν τα στέκια του Κολωνακίου.

NEWSROOM
Ισμήνη Λέντζου: Η Εύα, το μήλο και τα… παράλληλα σύμπαντα

Ήταν νύχτα, τέλη Ιουνίου 1996. Περί τους 5.000 ήταν οι σύνεδροι στο συνέδριο-ορόσημο του ΠΑΣΟΚ στο ΣΕΦ το οποίο με 408 ψήφους διαφορά από τον δεύτερο διεκδικητή, εκλέγει πρόεδρο τον Κώστα Σημίτη. Σε μία πρώτη ανάγνωση, οι «εκσυγχρονιστές» κέρδισαν κατά κράτος τους «φιλολαϊκούς» Τσοχατζοπουλικούς και εν τέλει “επιβλήθηκαν” και στην κοινωνία. 

Πρώτος σε σταυρούς εκλέγεται ο Γ. Παπανδρέου. Τυχαίο; Αρκετοί τότε απέδωσαν την πρωτιά στην «ενωτική» του ομιλία αλλά και στο ότι ήταν ο «συνεχιστής» των Παπανδρέου. Εμπεριέχει ψήγματα αλήθειας αυτή η τοποθέτηση, ωστόσο υπάρχει μία ακόμα πτυχή. Ο κ. Παπανδρέου είχε επιλέξει πλευρά. Και αυτή ήταν εκείνη του κ. Σημίτη.

Αντίθετα, ο Κώστας Λαλιώτης, έχοντας φαίνεται πολύ καλή γνώση του τι θα ακολουθήσει προτείνει «διαρχία» και πρόεδρο τον Άκη Τσοχατζόπουλο.

Η ιστορία όμως γράφτηκε διαφορετικά. Ο κ. Σημίτης επιλέγει να πει στους συνέδρους, ή με ψηφίζετε ή παραιτούμαι από πρωθυπουργός. Και κερδίζει.

Εκείνη τη μέρα, έξαλλοι κάποιοι φώναζαν «αίσχος» και «ντροπή». Νεολαίοι αποχωρούσαν με σκυμμένο κεφάλι και απογοήτευση. Άλλοι μεγαλύτερης ηλικίας σχολίαζαν πικρόχολα, “έτσι όπως τα κάναμε…”.

Το τι επακολούθησε είναι ενδεικτικό της πορείας που πήρε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Το ΠΑΣΟΚ εκσυγχρονίζονταν, η Ελλάδα άλλαζε. Ακολούθησε η υπερήφανη ένταξη στην ΟΝΕ. Στις 9 Μαρτίου του 2000 ο Σημίτης υποβάλει το αίτημα για ένταξη της χώρας μας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση και τον Ιούνιο του ίδιου έτους, το ECOFIN αποφάσισε την ένταξη της Ελλάδας στην ζώνη του ευρώ, το οποίο αντικατέστησε τη δραχμή.

Το νέο νόμισμα μας αγκάλιασε όλους και εξαγόρασε συνειδήσεις. Χωρίς θεμέλια και βάσεις, κυρίως χωρίς την ανάλογη παιδεία, αποκτήσαμε ενδιαφέρον για το χρηματιστήριο, τις μετοχές και τις κάρτες.

Ο παλαιάς κοπής πασόκος παραγκωνίστηκε ή μεταλλάχθηκε. Έγινε και το πρώτο αλλά βασικά κυριάρχησε το δεύτερο. Οι λίγοι που δεν ακολούθησαν βαφτίστηκαν γραφικοί. Τα όποια διδάγματα – οράματα του Γεννηματά, του Πεπονή, του Γεώργιου – Αλέξανδρου Μαγκάκη «ξεπλύθηκαν» μπροστά στην «πρόοδο». Ξεπήδησαν νέα στελέχη αποκομμένα από το ιστορικό κίνημα.  Όλοι μοντέρνοι, άνετοι, «όμορφοι». Κάποιοι ζούσαν στο σύμπαν της μάχης της καθημερινότητας  και κάποιοι στο σύμπαν του νεοπλουτισμού και της μοντερνιάς.

Το πολιτικό life style επέβαλε να πεταχτούν στον κάλαθο τα τριμμένα σακάκια, ο «λαϊκός λόγος» τα μουστάκια.

Οι κεντρώοι και οι πιο “δεξιοί” του κόμματος αγκάλιασαν τη νέα ζωή. Παλιοί “αριστεροί” του ΠΑΣΟΚ μέσα σε μια στιγμή, φόρεσαν in γιλέκα, ξυρίστηκαν, ντύθηκαν με μάρκες, κουρεύτηκαν σε μοδάτα κομμωτήρια και έπιασαν τα στέκια του Κολωνακίου.

Η «επανάσταση» είχε τελειώσει. Οι αφίσες του Βελουχιώτη και του ΠΑΚ μπήκαν στο περιθώριο. Οι «σημιοτοφύλακες» και ο κύκλος τους έφεραν μία νέα τάξη πραγμάτων, η οποία όμως άρεσε. Ο αγρότης έτρεχε να δει τις μετοχές του, ο μικρομεσαίος έμπορος έτρωγε σε πανάκριβα εστιατόρια, ο δημοσιογράφος έκανε επενδύσεις, ξόδευε ασύστολα σε κάρτες και σε κραυγαλέες περιπτώσεις αποκτούσε και κότερο.

Κι έβλεπες στελέχη που κάποτε κυκλοφορούσαν με λεκιασμένη μπλούζα στην Τζια να έχουν τουπέ και να μη σηκώνουν το τηλέφωνο σε κολλητούς τους.

Πριν ρίξουμε την μούντζα και το «ανάθεμα» στην τότε νέα φουρνιά του ΠΑΣΟΚ όμως, ας σκεφτούμε κάτι ακόμα. Πόσο έτοιμοι ήμασταν για όλο αυτό; Πόσο τα καλοδεχτήκαμε, πόσο ανοιχτά αυτιά είχαμε;

Τραγική αλήθεια: Είχαμε εκπαιδευθεί για χρόνια. Μετά τις πρώτες κιόλας μέρες των μεγάλων ιστορικών κοινωνικοπολιτικών αλλαγών του 1981, που άλλαξαν τη χώρα προς το καλύτερο, άρχισε να χτίζεται αυτό που ακολούθησε. Βήμα το βήμα μεταλλαχθήκαμε στο «όλοι έτσι κάνουν γιατί όχι κι εγώ»; Γιατί «όχι κι εγώ» με τι τρόπο; «Έλα μωρέ, εντάξει, αφού βλέπεις τι γίνεται». Μόνιμη επωδός.

Τι σήμαινε «έλα μωρέ» και «όλοι έτσι κάνουν»; Μία άμβλυνση των ηθικών αξιών καταρχήν. «Να είσαι τίμιος αλλά με μέτρο». Και κατ επέκταση, «επιτέλους τώρα είμαι σαν εσάς. Έχω κι εγώ λεφτά. Μετράω και εγώ».

Κάπως έτσι φτάσαμε στην Εύα Καϊλή, το μήλο και τα… παράλληλα σύμπαντα!

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr