Ισμήνη Λέντζου: Η ουσία του καυγά στη Βουλή με… φόντο την πρόταση μομφής

Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ απείχε πολύ από το να θεωρηθεί “Μητέρα των Μαχών” ή “Τιτανομαχία”. Απείχε όμως εξίσου από το να ειπωθεί αβίαστα εκείνο το γνωστό “μία από τα ίδια”.

Καταρχάς είχε το “παραλίγο πιάσιμο στα χέρια”  μεταξύ Άδωνι Γεωργιάδη και Παύλου Πολάκη στο καφενείο της Βουλής. Το να έρθουν στα χέρια οι δύο  πολιτικοί με το θερμό ταμπεραμέντο αποσοβήθηκε χάρη στους παρευρισκομένους που έπαιξαν τον ρόλο κυανόκρανων.  Είχε ακόμη το “παρών” του Κωνσταντίνου Μπογδάνου ο οποίος ήθελε να σημειώσει πως δεν κάνει τη χάρη του ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν βρίσκεται πάλι αγκαλιά με τη ΝΔ.

Για να έρθει η σύγκρουση των δύο αρχηγών. Και όχι δεν ήταν μία από τα ίδια. Πίσω από τους υψηλούς τόνους, τις βαριές μομφές και τις προσωπικές αναφορές υπήρχε η ουσία.

Τι είδαμε λοιπόν χτες στο Κοινοβούλιο;

Τη διαφορά μεταξύ δύο κόσμων. Τουλάχιστον ως προς την επικοινωνιακή προσέγγιση των ψηφοφόρων. Ας ξεκινήσουμε από τον έναν εκ των πρωταγωνιστών, τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα. Αυστηρή κριτική σε όλα τα μέτωπα, ακύρωση των κυβερνητικών πεπραγμένων, ευθείες βολές για ανικανότητα σε κομβικά στελέχη – υπουργούς και εν τέλει λυσσαλέα επίθεση στον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Γεραπετρίτη για την υπόθεση Φουρθιώτη. Το επιστέγασμα ήταν η φράση “Δεν υπήρξε άλλη κυβέρνηση που να άφησε τη νύχτα να διεισδύσει στο Μαξίμου”, καθώς και το “Κύριε Μητσοτάκη είστε σίγουρος για το ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα; Την κυβερνάτε εσείς ή μήπως οι Φουρθιώτηδες;”

Από την άλλη πλευρά ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε επικοινωνιακά πιο κοντά στον θεσμικό του ρόλο. Ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε να κάνει μία γενικότερη προβολή – υπενθύμιση του κυβερνητικού έργου αποδεχόμενος σφάλματα και αδυναμίες, μένοντας σαφώς πιο πιστός στο πλαίσιο της πρότασης μομφής. Ήτοι, τι έγινε με την κακοκαιρία “Ελπίς” και τη διαχείρισή της. Γι αυτό και διάνθισε την ομιλία του με μπόλικη κλιματική αλλαγή.

Φυσικά δεν μπορούσε να αφήσει αναπάντητη την επίθεση που δέχτηκε, αν και δεν απάντησε σε ένα προς ένα “τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ” όπως είχε πει ότι θα κάνει. Αντ’ αυτού υπενθύμισε “έργα και ημέρες” του ΣΥΡΙΖΑ με κυριότερη αιχμή το δήθεν σκάνδαλο Novartis και τα γαλάζια στελέχη φέρονταν εμπλεκόμενα σε αυτό. Σε καμία περίπτωση όμως δεν ακολούθησε τον κ. Τσίπρα στην οξύτητα, θέλοντας να αφήσει τον αντίπαλό του να “μουτζουρωθει”, μόνος του, ενώ ο ίδιος κρατούσε τη στάση που του επέβαλε η θέση του.

Αυτή η διαφορετική τακτική ταυτόχρονα ανέδειξε και τα προβλήματα που υπάρχουν στα δύο κόμματα.

Ξεκινώντας από το γαλάζιο στρατόπεδο. Γίνεται πλέον ξεκάθαρο πως με μία συγγνώμη δεν παραγράφονται όλα. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει μία περίπτωση αλλά τρεις, στις οποίες ο κρατικός μηχανισμός πιάστηκε ανέτοιμος να διαχειριστεί φυσικά φαινόμενα. Με ένα συγγνώμη δεν ξεχνιέται το “είμαστε απόλυτα έτοιμοι” για την κακοκαιρία. Κατ’ επέκταση δεν μπορείς να λες στη Βουλή “έγιναν λάθη” και να μην τα συνοδεύεις με απομακρύνσεις ή έστω, στη χειρότερη, με καταλογισμό ευθυνών σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Όπως λένε οι συμπολίτες μας έξω, “όνομα δεν έχει αυτή η ευθύνη”;

Ο κ. Μητσοτάκης συνεχίζει αυτή την πρακτική. Της δήθεν ανάληψης ευθυνών, δίχως επί της ουσίας να συμβαίνει αυτό. Κι όταν στριμώχνεται πολύ η “λύση” είναι η ίδια πάντα. Τι έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ επί δικών του ημερών. Δεν γίνεται η μόνιμη επωδός να είναι “ναι αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ”. Ο κ. Τσίπρας και οι συνοδοιπόροι του κρίθηκαν και καταψηφίστηκαν. Το 2019 αυτό. Έχουμε 2022. Τρία έτη μετά το να επικαλείσαι τα πεπραγμένα της τωρινής αξιωματικής αντιπολίτευσης αφενός δείχνει αδυναμία.

Αφετέρου αυτή η αδυναμία θα αρχίσει να γίνεται πιο εμφανής όσο θα περνά ο καιρός.

Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ παλεύει με τους δικούς του δαίμονες, όπως φάνηκε στη βουλή την Κυριακή. Ο κ. Τσίπρας ακόμα αρνείται αν δεχτεί πως οι εποχές έχουν αλλάξει. Πως η περίοδος του μεγάλο θυμού έχει περάσει. Επομένως, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το εάν αυτή η τακτική της έντονης πόλωσης θα αγγίξει τον μέσο πολίτη.

Ο κ. Τσίπρας οφείλει να καταλάβει πως ο κεντρώος, μετριοπαθής ψηφοφόρος μάλλον μένει ασυγκίνητος από τις “κραυγές” και κυρίως από τις αναφορές σε σκάνδαλα, όταν δεν υπάρχουν ατράνταχτα στοιχεία. Και αυτό που βγάζει παντού και ειδικά στην Ελλάδα νικητή στις εκλογές είναι το κέντρο. Αυτός ο μικρομεσαίος – μεσαίος ήπιος ψηφοφόρος. Πιο πιθανό λοιπόν είναι να απομακρύνεται αυτός από τον ΣΥΡΙΖΑ παρά το αντίθετο.

Επιγραμματικά: Ο λόγος του κ. Τσίπρα είχε ένα σημαντικό πρόβλημα χτες. Ήταν λες και φτιάχτηκε για το κομματικό ακροατήριό του, ενώ την ίδια στιγμή έκλεινε το μάτι στο ΚΙΝΑΛ. Οποία αντίφαση! Του κ. Μητσοτάκη ο λόγος ήταν άνευρος, με υπεκφυγές και απευθυνόταν στον πολίτη που θέλει να νιώθει ότι έχει έναν σοβαρό πρωθυπουργό. Όμως μετά το σαρωτικό πέρασμα της κακοκαιρίας “Ελπίς” και την κυβερνητική διαχείρισή της, η οργή… ξεχειλίζει!

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr