Ισμήνη Λέντζου: “Μάνα σιχάθηκα δεν ξαναπάω γήπεδο”

Μετά την άγρια δολοφονία του 19χρονου Άλκη υπάρχουν πολλές αντιδράσεις. Αρκετοί τρόμαξαν, άλλοι οργίστηκαν και κάποιοι έσπευσαν να προτείνουν λύσεις.

Το “κάντε το όπως η Θάτσερ στην Αγγλία” έχει πάλι την τιμητική του, αρνούμενοι οι θιασώτες αυτής της λογικής να δουν πως δεν ζούμε στη Βρετανία του 80 – 90 αλλά στην Ελλάδα του 2022. Όπως και αρνούμενοι να δεχτούν ότι πίσω από μύθους η ιστορία είναι πολύ διαφορετική. Ας μην μπερδευτούμε όμως σε πολύπλοκες και αχρείαστες προς το παρόν αναλύσεις. Ας δούμε το παρόν.

Το “μάνα σιχάθηκα δεν ξαναπάω γήπεδο” που έγραψε κάποιος σε μήνυμα μετά τη δολοφονία του Άλκη, θα μπορούσε να είναι η φωνή της λογικής. Ένα αγόρι στην εφηβεία του στο οποίο προφανώς αρέσει το ποδόσφαιρο, του αρέσει να πηγαίνει στο γήπεδο με την παρέα του και να παρακολουθεί την ομάδα του. Αίφνης τρομάζει, αηδιάζει και λέει ένα απλό “ως εδώ”. Κι όμως! Απέχει πολύ αυτό από την καθαρή λογική. Για δύο πολύ σοβαρούς λόγους.

Πρώτον, η απόφαση του να μην ξαναπατήσει το συγκεκριμένο αγόρι αλλά και άλλα παιδιά στο γήπεδο δεν λαμβάνεται υπό το καθεστώς ελευθερίας. Αντίθετα, αναγκάζεται τρομαγμένο να απαρνηθεί κάτι που του αρέσει και υποχρεώνεται να το εγκαταλείψει. Αυτό δεν είναι ελεύθερη βούληση. Υπάρχει μία καθαρά φασιστική νοοτροπία που εξαναγκάζει πολλά παιδιά να απομακρυνθούν από τους γηπεδικούς χώρους.

Ντροπή; Βέβαια ντροπή, και; Κανένα δικαίωμα δεν έχουν ομάδες βίαιων και σαφώς προβληματικών ατόμων να εκδιώκουν οποιονδήποτε θέλει να πάει να δει είτε τον αγαπημένο του σύλλογο, είτε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, για το θέαμα. Να όμως που συμβαίνει.

Δεύτερον, με την απομάκρυνση των πραγματικών φιλάθλων από τα γήπεδα, δημιουργείται ο χώρος για όλους εκείνους τους θιασώτες της βίας, τους βαθιά προβληματικούς οπαδούς, που δεν πάνε για να απολαύσουν το παιχνίδι, ούτε να στηρίξουν την ομάδα τους. Επομένως, ανοίγεται πεδίο δράσης για όλους αυτούς τους κυρίους, ενίοτε και τις κυρίες.

Τώρα, φυσιολογικά κάποιοι θα ρωτήσουν, τι να γίνει; Πώς να τα βάλεις με οργανωμένους στρατούς που κουβαλάνε από πέτρες μέχρι σκερπάνια και ματσέτες

Εδώ η απάντηση είναι διπλή. Αφενός, έχουμε το πλαίσιο της καταστολής, δουλειά της αστυνομίας και των δικαστικών λειτουργών. Η αστυνομία συλλαμβάνει, σχηματίζει τη δικογραφία και τη στέλνει στις δικαστικές αρχές, οι οποίες μέσα στο νομικό πλαίσιο εφαρμόζουν τον ποινικό κώδικα.

Ας αφήσουμε όμως την καταστολή και ας πάμε στο δεύτερο. Μιλάμε για την κατανόηση, πιο συγκεκριμένα την κατανόηση ενός φαινομένου το οποίο γιγαντώνεται σε σχεδόν όλες τις χώρες. Ακόμα και κράτη που φαινομενικά το είχαν λύσει το πρόβλημα, παράδειγμα Γερμανία, Βρετανία, Ολλανδία, βρίσκονται ξανά αντιμέτωποι με οργανωμένα γκρουπ χούλιγκαν.

Ένα τέτοιο φαινόμενο δεν καταπολεμάται εάν δεν καταννοήσουμε τη ρίζα του και δεν αποδεχθούμε την πραγματικότητα, όπως είναι σήμερα. Η αιτία λοιπόν του φαινομένου αυτού ακούει στην ολιγογράμματη μεν, ισχυρότατη λέξη δε, βία!

Πλέον, δεν αναφερόμαστε σε μία παρέα οπαδών που συνάντησε μία άλλη, αντάλλαξαν πέντε συνθήματα και έπεσαν μερικές μπουνιές. Όχι, δεν ισχύει το “αυτά γίνονταν πάντα”. Γεμίσαμε με βία. Στα τηλεπαράθυρα, στον δρόμο βία, απέναντι στον αδύναμο, στον “λίγο”.

Στην κοινωνία του ατομικισμού και του κανιβαλισμού “σκοτώνουμε” τον άλλον λοιδορώντας τον, εξευτελίζοντάς τον, διαπομπεύοντας τον. Του ανεβάζουμε τις προσωπικές φωτογραφίες που μας έστειλε. Του δημοσιοποιούμε τα προσωπικά του δεδομένα. Γινόμαστε πολλοί, χτυπάμε την άποψη και “τρωμε” τους λίγους. Πατάμε στη δουλειά αυτόν που δεν μπορεί. Αυτά κάνουμε εμείς οι… πιο πολιτισμένοι. Και εφευρίσκουμε δεκάδες δικαιολογίες για να νιώσουμε καλύτερα.

Στο ιδιο κανιβαλιστικό τοπίο, οι πιο “πρωτόγονοι”, επιτίθενται με μένος και σκοτώνουν κυριολεκτικά τον εχθρό χωρις δεύτερη σκέψη. Η βιαιότητα που εκδηλώνεται στους αθλητικούς χώρους, είναι φαινόμενο που οφείλει τη γέννησή του στην ίδια την επιθετική κοινωνία.

Αντί επιλόγου θα πω τούτο μόνο… μακάρι να είχαμε περισσότερους ανθρώπους ανάμεσά μας σαν τους χαροκαμένους γονείς του Άλκη, που δεν ζητούν εκδίκηση (ακόμη και ο Θεός θα τους έδινε δίκιο) αλλά δικαίωση… και που συγχωρούν τους δράστες γιατί δεν πήραν αγάπη ως παιδιά. Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος μας!  

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr