Ισμήνη Λέντζου: “Σκληρό ροκ” vs “τοξικότητας”

Θυμάστε το “σκληρό ροκ”; Ε σιγά σιγά έρχεται η στιγμή που θα αντικατασταθεί από την “τοξικότητα” στην κομματική-πολιτική αντιπαράθεση. 

Τι σημαίνει τοξικότητα στο λεξιλόγιο του πρωθυπουργού και της ΝΔ; Πως ο κύριος αντίπαλος, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας δηλαδή, θέλει να αποδομήσει την κυβέρνηση, να τη ρίξει και να προκαλέσει πολιτική αστάθεια ώστε να έρθει αυτός στην εξουσία. Μάλιστα, κατά τη ΝΔ και όσα διαρρέονται, θα χρησιμοποιηθεί σχεδόν κάθε τρόπος για να γίνει αυτό, από επαναλαμβανόμενα ψεύδη μέχρι τεχνητές εντάσεις.

Έχει άδικο η ΝΔ και ο πρωθυπουργός; Στην πολιτική δεν υπάρχει άσπρο – μαύρο. Το “σωστό” ή “λάθος” έχει να κάνει με τη χρονική συγκυρία και το αποτέλεσμα. Μέχρι μερικές ημέρες πριν, είχαμε τη βεβαιότητα πως οι πρόσφυγες στον Έβρο, για τους οποίες ξέσπασε σάλος, ήταν παρατημένοι σε μία νησίδα σε ελληνικό έδαφος. Απο προχτές φαίνεται να αποδεικνύεται πως δεν ήταν έτσι.

Το χειρότερο; Ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά τα άλλα λαλίστατος, έχει πέσει σε πλήρη αφωνία για το γεγονός, δεν έχει πει μισή κουβέντα. Όπως σωστά παρατήρησε ο κ. Θεοδωρικάκος, “έχει πιει το αμίλητο νερό”.

Ως και πριν λίγες ημέρες το “καυτό” ζήτημα των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων άγγιζε και τσουρούφλιζε μόνο τη ΝΔ, αλλά και τον κ. Μητσοτάκη. Τώρα, αρχίζει να διαφαίνεται πως εμπλέκεται και ο ΣΥΡΙΖΑ σε αντίστοιχες υποθέσεις. Με αυτά τα δεδομένα θα έλεγε κάποιος πως πράγματι ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί ψεύδη για να βλάψει – ρίξει την κυβέρνηση. Επομένως, έχει δίκιο ο πρωθυπουργός. ‘

Μόνο που η “τοξικότητα” δεν είναι μονόπλευρη. Εδώ έγκειται η μεγάλη διαφορά στο παίζω “σκληρό ροκ” με την τοξικότητα και δη την υπόγεια – έμμεση διοχέτευση τοξικού κλίματος. Το “σκληρό ροκ” είχε μία… τιμιότητα. Η σύγκρουση έφτανε να είναι αδυσώπητη, οι πολίτες διαχωρίζονταν σε στρατόπεδα, ωστόσο υπήρχε κάτι το ξεκάθαρο.

Στην ομιλία του στη ΔΕΘ ο κ. Μητσοτάκης περιέγραψε, για όποιον διαβάζει πίσω από τις λέξεις, τον τρόπο που επιλέγει -διότι επιλογή του είναι-  να πορευθεί ως τις εκλογές. Αυτός δεν είναι άλλος από την σκληρή αντιπαράθεση – πόλωση δηλαδή με ένα επιπλέον στοιχείο: Θα επιχειρείται συνεχώς να προβληθεί το στοιχείο πως για αυτό το κλίμα δεν ευθύνεται αυτός και η παράταξή του. Το οποίο δεν ισχύει.

Είναι απόφαση του κ. Μητσοτάκη να δίνονται σκληροπυρηνικές απαντήσεις στην Άγκυρα που κάποιες φορές θυμίζουν φράσεις του στιλ “ελάτε να τα πάρετε” (σσ. τα νησιά). Είναι απόφασή του η σύγκρουση για την πανεπιστημιακή αστυνομία. Είναι κεντρική επιλογή η έντονη αντιπαράθεση για το μετρό στα Εξάρχεια.

Όλα αυτά με εύπεπτο μην πω απλοϊκό λόγο. Γιατί; Διότι ο στόχος είναι να περάσει όχι απλώς το δίλημμα Μητσοτάκης ή Τσίπρας, εμείς ή αυτοί, αλλά να κυριαρχήσει η σκέψη εμείς οι θεσμικοί VS οι άλλοι οι όχι θεσμικοί. Είναι παράγοντες αποσταθεροποίησης εκείνοι. Υπονομεύουν την κανονικότητα.

Για αυτόν τον λόγο ειπώθηκε κάποια στιγμή στη ΔΕΘ από πρωθυπουργικά χείλη πως ο κ. Τσίπρας επιλέγει την αστάθεια, ενώ έρχεται ένας ιδιαίτερα δύσκολος χειμώνας. Ο κ. Μητσοτάκης έλεγε εκείνη τη στγμή, πως ενώ θα αντιμετωπίσουμε μία μεγάλη κρίση ως κυβέρνηση αλλά και ως λαός – χώρα, η αξιωματική αντιπολίτευση επιλέγει την καταστροφή. Είναι βαθύτατα διχαστική η τακτική που επιλέγει και αρκετά επικίνδυνη τολμώ να πω.

Μόλις χτες Παρασκευή μία χούφτα ανεγκέφαλοι, τάχα μου υπέρ επαναστάτες προκάλεσαν τις αστυνομικές δυνάμεις στο ΑΠΘ. Τι έγινε; Εκείνοι, σύμφωνα με τα όσα καταγγέλλουν πολίτες, απάντησαν με πλήθος χημικών και με κρότου – λάμψης, την ώρα που ήταν σε εξέλιξη η συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Η αστυνομία από την πλευρά της αρνείται ότι έγινε χρήση χημικών στη συναυλία και για ακόμη μια φορά αδυνατεί να καταλάβει που σταματά η καταστολή.

Όπως αδυνατεί η κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει πως παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι. Αν μία κρότου – λάμψης χτυπούσε μία μητέρα τι θα συνέβαινε; Τι θα γινόταν, εάν πάνω στον πανικό ποδοπατούνταν άνθρωποι; Θα γύριζε μπούμεραγκ αυτή η τακτική ή όχι; Πολύ περισσότερο, την επόμενη φορά στους δρόμους της Θεσσαλονίκης αντί για 3.000 ή 5.000 θα κατέβαιναν περισσότεροι ή όχι; Δεν έχει άραγε διδαχθεί τίποτα η ΝΔ από το πρόσφατο παρελθόν;

Κατανοώ την επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης. Όπως αντιλαμβάνομαι και την στόχευση του κ. Μητσοτάκη να απευθύνεται στο συντηρητικό κέντρο που θέλει ησυχία, νόμο και τάξη.

Αυτό που δεν κατανοώ είναι ότι δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί τις ίδιες απαρχαιωμένες που τον “πνίγουν” σε αρτιοσκληρωτικές γραμμές ενώ μεγάλο μέρος της κοινωνίας αναζητεί άλλο μοντέλο διακυβέρνησης. 

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr