Ισμήνη Λέντζου: Το νόημα της “γκαστρωμένης” κάλπης του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ

Ο ήλιος ο πράσινος ο ήλιος που ανέτειλε το 81 και μεσουράνησε για δεκαετίες, αλλάζοντας την ιστορία του τόπου, θα ανατείλει άραγε ξανά;

Αυτό ήταν το μείζον ερώτημα πίσω από τις διεργασίες στο ΚΙΝΑΛ. Αυτό παραμένει και μετά τον 1^ο γύρο και την επικράτηση του Νίκου Ανδρουλάκη. Το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ θα ξεκινήσει να φτιάχνει μία νέα πορεία, που θα το φέρει ξανά στο προσκήνιο;

Παρά την προς το παρόν επικράτηση του συμπαθούς και νεότατου Νίκου Ανδρουλάκη η πραγματικότητα είναι πως το άλλοτε ΠΑΣΟΚ φυτοζωούσε. Δεν είχε δική του ξεχωριστή πορεία. Η ταυτότητα ΠΑΣΟΚ δεν υπήρχε. Το ΚΙΝΑΛ λοιπόν κλήθηκε να επιλέξει εάν θα ζήσει ή θα πεθάνει. Εάν θα επιβιώσει στην πολιτική σκηνή ή θα την αποχαιρετήσει, αφήνοντας σε όλους μας τις ιστορικές του στιγμές.

Ακριβώς αυτή είναι η ουσία που θα αναδειχθεί με την εκλογή του νέου αρχηγού στο Κίνημα την προσεχή Κυριακή.

Πριν επιχειρήσουμε όμως να απαντήσουμε στο «καυτό» ερώτημα «Γιώργος ή Νίκος», οφείλουμε να δούμε δύο άλλα πράγματα πρώτα. Πώς καταρχάς το «φαβορί», σύμφωνα με πολλές δημοσκοπικές εταιρείες, Ανδρέας Λοβέρδος υπέστη βαριά και ξεκάθαρη ήττα. Πώς ένας αν μη τι άλλο ικανός ρήτορας, όσο και επικοινωνιακός πολιτικός, απώλεσε όχι μόνο την πρωτιά αλλά σε τελική ανάλυση δεν πέρασε καν στον 2^ο γύρο.

Έκπληξη; Όχι ακριβώς. Υπήρχε ένα φαινόμενο με τον κ. Λοβέρδο. Ενώ προηγούνταν στις περισσότερες δημοσκοπήσεις, συγχρόνως προκαλούσε απορία το ότι στις συγκεντρώσεις που έκανε δεν υπήρχε συμμετοχή. Τι έδειχνε αυτό; Πως ο κ. Λοβέρδος πιθανά να ήταν πολύ αγαπητός, λόγω της επικοινωνιακής του ικανότητας, στα ΜΜΕ και δη στους τηλεοπτικούς σταθμούς. Αυτό όμως απείχε παρασάγγας από την αποδοχή του στον κόσμο του ΚΙΝΑΛ.

Επιπλέον, ο κ. Λοβέρδος «φορτώθηκε» την κριτική ότι πλησιάζει πολύ σε θέσεις τη Νέα Δημοκρατία, με τις κακές γλώσσες να λένε πως «το ΠΑΣΟΚ θα γίνει ουρά της δεξιάς κα του Μητσοτάκη». Η επιθετικότητα του Ανδρέα Λοβέρδου έναντι της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η συνεχής αντιΣΥΡΙΖΑ ρητορεία, διόγκωσε αυτή την αίσθηση, με αποτέλεσμα να καρπωθεί ο συγκεκριμένος υποψήφιος το πιο «δεξιό» ΠΑΣΟΚ.

Το 2^ο που χρειάζεται να αποσαφηνίσουμε είναι το τι συνέβη με τον κ. Παπανδρέου. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ήταν σίγουροι πως ο πρώην πρωθυπουργός θα κατακτούσε μία άνετη πρωτιά. Θα πήγαινε στον 2^ο γύρο όντας πρώτος και εφόσον το προβάδισμά του θα ήταν και σχετικά μεγάλο, τότε θα έπαιρνε τη νίκη και την προεδρία.

Να όμως που όταν οι ηγέτες κάνουν σχέδια, οι ψηφοφόροι γελούν. Κι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι δεύτερος, σχεδόν με δέκα μονάδες πίσω. Να φταίει άραγε το ότι αρνήθηκε να πάει στην τηλεμαχία; Το ότι επέδειξε μία «υπεροπτική» συμπεριφορά, αυτοπαρουσιαζόμενος ως περίπου άφθαρτος; Ίσως, επειδή δεν ψέλλισε κουβέντα για τα πεπραγμένα του;

Ο Γιώργος Παπανδρέου έχασε και πιθανά θα χάσει διότι απλούστατα είναι ένας πολιτικός 70 ετών πια που έχει κυβερνήσει. Έχει δοκιμαστεί. Ασχέτως του εάν έχει την αποκλειστική ευθύνη ή όχι για την είσοδο στο ΔΝΤ και την αρχή της μεγάλης κρίσης, είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως ουδείς ξεχνά ότι «ήταν ο άνθρωπος που είπε στο ΔΝΤ, ελάτε στην Ελλάδα». Είναι ο πρωθυπουργός που έλαβε απίστευτης σκληρότητας και πρωτόγνωρα μέτρα, ενώ πριν έλεγε «λεφτά υπάρχουν». Ασχέτως εάν δεν το είχε πει έτσι.

Οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ δεν είναι δυνατόν να ξεχάσουν την καθοδική πορεία ενός κόμματος που άρχισε με τον Γιώργο στο τιμόνι. Δεν θάβουν τη μείωση της οικονομικής τους δύναμης, αλλά και την ταυτότητα ΠΑΣΟΚ που αλλοιώθηκε σε ένα μπερδεμένο συνονθύλευμα.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι 45αρης, ευγενής, ήπιος, ενώ βγάζει μία πολιτική σοβαρότητα, τόσο με αυτά που λέει, όσο – κυρίως – με αυτά που δεν λέει. Αυτό είναι το προφίλ που προβάλλει. Του νέου σοβαρού πολιτικού ο οποίος μπορεί να οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ όχι απλώς σε ασφαλές λιμάνι αλλά και πάλι στην οδό για την εξουσία.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr