Ισμήνη Λέντζου: Το “πετροβόλημα” στον Μητσιά και το δάκτυλο

Το αδιανόητο “πετροβόλημα” στον Μανώλη Μητσιά των τελευταίων ημερών δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Ήταν ένα ακόμη περιστατικό υποκρισίας,  αμνησίας, επιλεκτικού προοδευτισμού ντυμένου με τον μανδύα της υπερβολικής ευαισθησίας.

Ο 77χρονος, εάν δεν λαθεύω, Μανώλης Μητσιάς, γνωστός και αγαπημένος τραγουδιστής τόλμησε και ξεστόμισε μία φράση. Τι έλεγε; Πως δεν έχει πρόβλημα (και) με τους ομοφυλόφιλους, αρκεί να μην προκαλούν.

Αυτό πυροδότησε τους αυτόκλητους υπερασπιστές των ομοφυλοφίλων (αν και σε μια κανονική κοινωνία ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑΤΙ Ο ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ) οι οποίοι εμφανίστηκαν έτοιμοι να κατασπαράξουν τον Μητσιά.

Τον 77χρονο Μητσιά, λες και όλοι σε αυτή την ηλικία έχουν πολύ προχώ ιδέες, είναι υπέρ του γάμου των ομοφυλοφίλων, είναι ανοιχτοί στα φιλιά μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου και το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό.

Κοροιδευόμαστε πια εντελώς απροκάλυπτα. Αλλά όταν λέει κάτι αντίστοιχο ο μπάρμπα Μάκης ο θείος μας, απλώς λέμε “έλα μωρέ τώρα μεγάλος άνθρωπος”. Αλλά ο Μητσιάς δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Ας τον κρεμάσουμε στα μανταλάκια λοιπόν.

Αλλά, για μισό λεπτό. Ο κ. Μητσιάς προχώρησε σε διευκρινιστική δήλωση που εξήγησε ο άνθρωπος πως εννοούσε άπαντες να μην προκαλούν, όχι μόνο τους ομοφυλόφιλους. Εάν λοιπόν ο κ. Μητσιάς εννοούσε κάτι τέτοιο, συντάσσομαι απόλυτα μαζί του και ναι, αποτελεί πρόκληση, ανεξαρτήτως φύλου, ζούμε σε μια κοινωνία, χρειάζεται σεβασμός και κανόνες, δεν είμαστε ζούγκλα.

Όμως ζούμε στην εποχή που είναι πολύ πιο βολικό, πολύ πιο εύκολο και πολύ πιο “επαναστατικό” να φτιάξουμε έναν αποδιοπομπαίο τράγο τον οποίον θα αποκαλέσουμε ρατσιστή, ομοφοβικό και μισογύνη.

Βγήκαν λοιπόν στα κάγκελα οι μεγάλοι επαναστάτες του πληκτρολογίου, κάνοντας τη δική τους αυθαίρετη ερμηνεία, έξαλλοι με την υποτιθέμενη ομοφοβία ενός ανθρώπου ο οποίος μπορεί να μην εννοούσε καν αυτό που λένε.

Ας πούμε όμως ότι το είπε. Ας πούμε πως το εννοούσε. Και ας ξεχάσουμε την ηλικία του και ότι μεγάλωσε σε μία άλλη γενιά. Όλα αυτά στην άκρη. Δεν έχει το δικαίωμα στην έκφραση; Δεν έχει το δικαίωμα στη γνώμη; Ποιοί είμαστε όλοι εμείς που θα απαγορεύσουμε σε έναν συμπολίτη μας να εκφράσει την άποψή του, είτε μας αρέσει είτε όχι;

Να φτιάξουμε ένα “γνωμόμετρο” και μία επιτροπή “σοφών” που θα λέει τι επιτρέπεται και τι όχι. Μόνο που θα ναι διαδικτυακή, επομένως άκρως κανιβαλιστική και θα συγκρίνεται με τις χειρότερες ημέρες της λογοκρισίας.

Όσο για εκείνους που θα πουν ότι  “είναι επικίνδυνες οι απόψεις αυτές”. Ή “μας γυρίζουν αιώνες πίσω, σε μαύρες εποχές” υπάρχει αντίλογος. Πώς είναι επικίνδυνες οι συγκεκριμένες απόψεις; Κινδυνεύουμε από μία παρωχημένη αντίληψη ενός 77χρονου; Δηλαδή, ακούει η πλειονότητα των πολιτών τις απόψεις του κ. Μητσιά και κάθε κύριου Μητσιά και τις ενστερνίζεται; Τι είναι οι πολίτες; Πρόβατα; Άβουλα όντα μήπως;

Ωραίες απόψεις έχετε κάποιοι για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, την ίδια στην οποία επιτρέπεται πλέον το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου, βλέπουμε φιλιά μεταξύ αγοριών και κοριτσιών στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, διαφημίσεις που προβάλλουν ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ το δικαίωμα στον έρωτα όλων των ανθρώπων και έχουμε επίσημα ομοφυλόφιλο υπουργό και σύμβουλο πρωθυπουργού.

Αλλά ο κ. Μητσιάς έχει επικίνδυνες απόψεις και γι’ αυτό ας του επιτεθούμε να μην το ξανακάνει. Να μην ξαναμιλήσει.

Πίσω από την επίθεση στον Μητσιά κρύβεται μία εντελώς μα εντελώς λαθεμένη αντίληψη τάχα μου δικαιωματισμού και αντιρατσισμού.

Ο αντιρατσισμός όμως είναι μαχητικός και πολεμάει αλλά δεν κραυγάζει ανούσια. Μπορεί να πείθει και κυρίως ξέρει να κατανοεί. Και να συγχωρεί. Δεν γενικεύει. Δεν βάζει στο ίδιο τσουβάλι τον χρυσαυγίτη και τον ομοφοβικό φασίστα οπαδό του Κασιδιάρη με έναν ίσως φοβικό ηλικιωμένο άνθρωπο. Μπορεί να κάνει τον διαχωρισμό ο πραγματικός αντιρατσιστής, καταλαβαίνοντας τις διαφορές.

Κυρίως: Ο αντιρατσισμός δεν βάζει κανέναν “χάρακα”, κανένα μοιρογνωμόνιο για να μετρήσει την ορθότητα μίας γνώμης με βάση “τα δικά μας” κριτήρια. Ο αντιρατσισμός δεν είναι “πολίτικαλ κορέκτ”.

Αυτό είναι βαθιά φοβική αντίληψη και βαθιά συντηρητική αντίληψη. Δεν θέλουμε να επιβληθεί η ανοχή στην ομοφυλοφιλία. Θέλουμε να κατανοηθεί και να μην χρειάζεται να μιλάμε για τα αυτονόητα δικαιώματα.

Σεβασμός είναι η αποδοχή… η πραγματική αποδοχή, όχι να κουνάμε το δάχτυλο δεξιά κι αριστερά γιατί θα έρθει η ώρα που το δάχτυλο θα δείξει κι εμάς!

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr