Ισμήνη Λέντζου: Το σκάνδαλο της Siemens και ο “σφαγέας της Θεσσαλονίκης” Μαξ Μέρτεν

Μετά 15 χρόνια που ξεκίνησε η δικαστική διερεύνηση η ελληνική Δικαιοσύνη αποφάνθηκε περί Siemens: Όλοι αθώοι! Άρα δεν υπήρχε σκάνδαλο. Τόσο απλά. Τότε μωρέ με τι ασχολούμαστε τόσα χρόνια; Τότε γιατί το 2006 το Der Spiegel προχώρησε στην αποκάλυψη της ιστορίας; Γιατί ο Χριστοφοράκος έσπευσε να πάει στη Γερμανία;

Εάν αρχίσουμε με τα γιατί, άκρη δεν θα βρίσκουμε, καθώς τα αναπάντητα ερωτήματα θα αυξάνονται και θα αναδεικνύουν ολοένα και περισσότερο μία δυσοσμία. Ένα είναι το βέβαιο, πως στους πολίτες κυριαρχεί για μία ακόμα φορά η αίσθηση της ατιμωρησίας και της συγκάλυψης.

Το σκάνδαλο υπό την πτυχή της ατιμωρησίας που ίσως απολαμβάνουν κάποιοι με έκανε να ανατρέξω στη νεότερη ελληνική ιστορία. Αυτή μας διδάσκει πολλά. Αφορμή ένα «σαν σήμερα».

Ας πάμε λίγο πίσω στον χρόνο. Ήταν 28 Σεπτεμβρίου και το έτος το 1957. Ένας Γερμανός «κύριος» φτάνει στην Ελλάδα ήσυχος πως δεν θα έχει προβλήματα με τον νόμο. Γιατί να έχει; Διότι από το 1947 ήταν καταζητούμενος για εγκλήματα πολέμου.

Ο «κύριος» αυτός λοιπόν ήταν ο Μαξ Μέρτεν ή αλλιώς “σφαγέας των Εβραίων της Θεσσαλονίκης”. Φτάνει στη χώρα μας για να βοηθήσει τον επί κατοχής διερμηνέα του. Παρά τις διαβεβαιώσεις ο εισαγγελέας κάνει το καθήκον του και τον συλλαμβάνει.

Κι εδώ αρχίζουν τα ωραία, τρόπος του λέγειν. Ο πρώτος που αντιδρά είναι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος υπόσχεται στους Γερμανούς ότι θα προσπαθούσε προσωπικά να επηρεάσει τη σύνθεση του ειδικού στρατοδικείου. Ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη τα χρόνια εκείνα.

Επίσης, υπόσχεται πως θα φροντίσει να εκδοθεί ο Μέρτεν στη Γερμανία το συντομότερο δυνατό. Γιατί; Ή επειδή ο Καραμανλής ήθελε να συνεχισθεί η οικονομική βοήθεια από τη Δ. Γερμανία προς την Ελλάδα ή διότι ήθελε να προστατεύσει πρόσωπα που κινδύνευαν λόγω των δραστηριοτήτων τους κατά τη διάρκεια του πολέμου, ή και για τα δύο μαζί.

Να μην πολυλογούμε, τον Μάρτιο του 1958 ο Καραμανλής και ο υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ μεταβαίνουν στη Δυτική Γερμανία για να εξασφαλίσουν πιστώσεις για έργα υποδομής και βιομηχανικές επενδύσεις με τον Αντενάουερ να ζητά να σταματήσει άμεσα η δίωξη των εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα.

Στις 13 Νοεμβρίου υπογράφεται η γερμανοελληνική οικονομική συμφωνία σε μυστικό παράρτημα της οποίας «ο Καραμανλής υποσχέθηκε στον Γερμανό Καγκελάριο Αντενάουερ ότι η Ελλάδα θα ανέστελλε όλες τις διώξεις και θα παρέδιδε τον Μέρτεν στη Γερμανία».

Η Ελλάδα πήρε 200 εκατομμύρια μάρκα με επιτόκιο 6% και την είσοδο γερμανικών εταιρειών, όπως η SIEMENS, στην ελληνική αγορά.

Στα τέλη Ιανουαρίου του 1959, η κυβέρνηση Καραμανλή έφερε στη Βουλή νομοσχέδιο «περί τροποποιήσεως της νομοθεσίας για τα εγκλήματα Πολέμου», σύμφωνα με το οποίο οριζόταν ότι «αναστέλλεται αυτοδικαίως και χωρίς να απαιτείται απόφασις τις δικαστηρίου, πάσα δίωξις Γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης».

Ο «σφαγέας της Θεσσαλονίκης» καταδικάζεται σε 25 χρόνια κάθειρξη κατά συγχώνευση, στις 5 Μαρτίου 1959. Ο πρόεδρος του Στρατοδικείου, συνταγματάρχης Κοκορέτσας, ήταν εκείνος που διάβασε την ετυμηγορία ενοχής του κατηγορουμένου. Αλλά η κυβέρνηση της ΕΡΕ καταθέτει νέο νομοσχέδιο με το οποίο επιτρέπονταν η αποφυλάκιση εγκληματιών πολέμου που κρατούνταν σε φυλακές.

Το εγκώμιο της ατιμωρησίας συνεχίζεται και περιλαμβάνει τώρα ένα πιο γνωστό όνομα. Νικόλαος ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟΣ. Ναι, είναι ο πατέρας του γνωστού Χριστοφοράκου. Αθωώθηκε και αυτός λόγω αμφιβολιών στη δίκη των δωσίλογων αν και αναγνωρίσθηκε από πλείστους μάρτυρες.

Στη δίκη αποκαλύφθηκε ότι ο Δρ Νικόλαος Χριστοφοράκος κατέδωσε τους καθηγητές της Ιατρικής Κωνσταντίνο Χωρέμη και Νικόλαο Λούρο, ενώ συνεργάζονταν με τη γερμανική διοίκηση. Και ας κλείσω με το σκάνδαλο του 1955.

Πάλι η Siemens πρωταγωνιστεί. Πρωθυπουργός είναι ο Παπάγος και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπουργός Συγκοινωνιών και Δημοσίων Εργων. Υπήρξε σύγκρουση ανάμεσα στον τότε υφυπουργό Συγκοινωνιών  Παπακωνσταντίνου και τον αντιπρόσωπο της Siemens στην Ελλάδα, Ιωάννη Βουλπιώτη. Η γερμανική εταιρεία πρόβαλλε νέες απαιτήσεις για τεχνική συμπαράσταση ειδικών προς τον ΟΤΕ.

Απόρροια αυτού θα ήταν η σοβαρή επιβάρυνση του ελληνικού Δημοσίου και δεν θα διασφαλίζονταν τα συμφέροντα της χώρας. Σημείωση: Ο Ι. Βουλπιώτης υπήρξε συνεργάτης των γερμανών κατά την κατοχή.

Μετά ας μην αναρωτιόμαστε για την άδικη γενίκευση μερίδας των πολιτών που δεν πιστεύουν στη Δικαιοσύνη ενώ την Θέμιδα υπηρετούν πολλοί έντιμοι και σπουδαίοι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί. Είναι χρέος τους να διαχωρίσουν την ήρα από το στάρι γιατί η Δικαιοσύνη είναι θεμέλιος λίθος της Δημοκρατίας.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr