Παναγιώτης Στάθης: Αγαπητοί δικαστές, κερδίζουμε…

Το 2022 δεν είναι - ευτυχώς- 2020. Οι τόνοι έχουν πέσει, η προεκλογική περίοδος είναι ήρεμη και ευπρεπής και οι δικαστές - γενικώς- κερδίζουν, βήμα- βήμα στις διεκδικήσεις τους. Θα μου πείτε ξέχασαν όσα έγιναν στο παρελθόν; Όχι βέβαια αλλά γι’ αυτό γίνονται εκλογές. Για να επιδοκιμάζονται ή να αποδοκιμάζονται πεπραγμένα

NEWSROOM 11.04.2022 | 07:00

dikastiko.gr

DIKASTIKO.GR / ΓΝΩΜΕΣ ΣΤΟ DI / Παναγιώτης Στάθης: Αγαπητοί δικαστές, κερδίζουμε…

Τον Αύγουστο του 2020, λίγο πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου στην Ένωση Δικαστών Εισαγγελέων , έγραψα ακριβώς εδώ αυτό που άκουγα στα δικαστήρια: “Ειρήνη υμίν σύντροφοι δικαστές”, ήταν ο τίτλος για τις δημόσιες αναφορές, τις πρακτικές και κυρίως την εικόνα που εξέπεμπαν στην εκλογική αντιπαράθεση οι αντίπαλες παρατάξεις στην εκλογική διαδικασία. Όλα αυτά βέβαια δεν αφορούσαν την χρονική συγκυρία αλλά όσα προηγήθηκαν. Τότε , ένας δικαστής που σέβομαι πολύ (εκ των πρωταγωνιστών της δημόσιας σφαίρας) , μου τηλεφώνησε και μου είπε, “λυπάμαι που στο λέω αλλά έχεις δίκιο”. Ευπρεπής ο ίδιος, έκανε , λίγο καιρό μετά, πράξη ότι μου είπε. Με προσωπικό κόστος.

Δεν θα επαναλάβω εδώ όσα έγιναν στο παρελθόν (ούτε στο μακρύτερο παρελθόν που επίσης είναι κατακριτέα) στην μεγαλύτερη δικαστική συνδικαλιστική Ένωση. Τα έχω γράψει κατ΄ επανάληψη και οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ τα γνωρίζουν πολύ καλά. Η Ένωση φλέρταρε πολύ με το χειρότερο σημείο της , εξέπεμψε αντιφατικά και πολλές φορές παρεξηγήσιμα μηνύματα, βρέθηκε κάποιες φορές στο επίκεντρο μιας αχρείαστης για τους δικαστές κριτικής και είδε διαπρεπή μέλη της να παραιτούνται από μέλη της σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Από τότε όμως πέρασε πολύς χρόνος. Τα πνεύματα ηρέμησαν με έναν τρόπο, η αντιπαράθεση είναι εντός των ορίων της διαφορετικής άποψης και κυρίως εκλείπουν – τουλάχιστον στην δημόσια σφαίρα- οι προσωπικές επιθέσεις. Παράλληλα παρατηρείται σταδιακά σε πολλά επίπεδα οι δικαστές να κερδίζουν διεκδικήσεις τους σε θεσμικά, υπηρεσιακά και οικονομικά ζητήματα. Κυρίως να έχουν αποκαταστήσει μια θεσμική ισορροπία στον διάλογο με την πολιτική ηγεσία.

Συνεπώς θα ρωτήσει κάποιος “περασμένα – ξεχασμένα;”. Θα απαντήσω στο ρητορικό ερώτημα “περασμένα μάλλον, ξεχασμένα προφανώς όχι”. Και ας κερδίσει ο καλύτερος…