Παναγιώτης Στάθης: Δικηγόροι και “δικηγόροι” – Ας πούμε μερικές ιστορίες για “αγ(ρ)ίους” με αφορμή την υπόθεση Πισπιρίγκου

Κάποτε ένας από τους γνωστότερους δικηγόρους της χώρας επί 5 δεκαετίες, απόμαχος πλέον, αφού δήλωσε πως ανέλαβε την υπεράσπιση ενός κατηγορουμένου και μελέτησε τη δικογραφία, ανακοίνωσε πως αποχωρεί από την υπεράσπισή του. Ήταν σα να λέει πως “είναι ένοχος” για το φρικτό έγκλημα και γι΄αυτό δεν τον αναλαμβάνει. Θυμάμαι , ως συντάκτης της Ελευθεροτυπίας τότε, να γράφουμε διαρκώς για τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν στον νομικό κόσμο της χώρας. Θα μου πείτε , δεν είναι δικαίωμα του κάθε δικηγόρου να επιλέγει τις υποθέσεις που θα χειριστεί; Προφανώς και είναι , αλλά η κάθε του επιλογή δεν πρέπει να γίνεται με προφανείς επικοινωνιακούς όρους και κυρίως με τρόπο που να υποδηλώνει πως αποχωρεί γιατί είναι “ένοχος” ο κατηγορούμενος. Πρόκειται για νομικό- δικηγορικό κανιβαλισμό.

Αυτά όμως συνέβαιναν την δεκαετία του 2000 που η χώρα ήταν σε άλλη στιγμή της ιστορίας της , μη έχοντας περάσει την ψυχική καταβαράθρωση πρωτοφανών κρίσεων που άλλαξαν τον τρόπο έκφρασης της κοινωνικής αλληλεγγύης. Πλέον υπάρχουν τα κοινωνικά δίκτυα, στη θέση της κοινωνικής αλληλεγγύης, να δικάζουν και να καταδικάσουν, αυτομάτως, χωρίς ενδοιασμό, με σύνδρομα βεβαιότητας και φυσικά χωρίς δίκη.

Στην περίπτωση της Ρούλας Πισπιρίγκου και της υπόθεσής της είδαμε μια παρέλαση δικηγόρων να περνούν από την υπόθεση. Ο χειρισμός του Απ. Λύτρα, αν και διαφωνώ με το σκεπτικό του, έχει την δικαιολογία ότι δεν ξεκίνησε να την υπερασπίζεται ως κατηγορούμενη αλλά αποχώρησε όταν του γνωστοποιήθηκε αυτή η εξέλιξη. Όπως επίσης ότι πράγματι ξεκίνησε ως νομικός παραστάτης δυο ανθρώπων (που του είπαν πράγματα που εμπίπτουν στο επαγγελματικό απόρρητο) οι οποίοι τώρα, πιθανότατα θα αντιδικήσουν.

Είναι προφανές βέβαια πως η περίπτωση Πισπιρίγκου είναι αποτρόπαιη, όπως την καταγράφουν τα δικαστικά έγγραφα και εφόσον αυτά αποδειχτούν στην δικαστική διαδικασία. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν δικαιούται πολυτελή (από την άποψη των δικαιωμάτων) υπεράσπιση και άπλετη νομική συμπαράσταση. Το Κράτος δικαίου δεν εκδικείται, δεν συμπεριφέρεται με τα μοτίβα συμπεριφοράς που θυμίζουν τις πρακτικές των ανθρώπων που δικάζει. Ορίζει κανόνες και τους τηρεί. Και οι δικηγόροι, ως συλλειτουργοί της δικαιοσύνης, οφείλουν να κάνουν το ίδιο. Και αυτό να το τηρούν είτε είναι στην υπεράσπιση του κατηγορουμένου, είτε στην υποστήριξη της κατηγορίας.

Κυρίως να μην γίνονται “πρωταγωνιστές” φημών που διακινούνται – μπορεί από επαγγελματικό ανταγωνισμό, μπορεί και όχι- στα δικαστήρια, όπως π.χ για την περίπτωση δικηγόρου που λέγεται πως δέχτηκε να καταβληθεί (ή να καταβάλλει) χρηματικό αντίτιμο σε πελάτη του για να τον αναλάβει λόγω της δημοσιότητας της υπόθεσης με “κουμπάρους” συγκεκριμένους δημοσιογράφους.

Όπως και την άλλη περίπτωση δικηγόρου που εμφανίστηκε για δυο ώρες ως υπερασπιστής σε υπόθεση, πήρε τη δικογραφία, την έδωσε πάλι σε συγκεκριμένους δημοσιογράφους και μετά είπε πως αφού τη μελέτησε δεν μπορεί να αναλάβει. Δηλαδή μόνο και μόνο για να φωτοτυπήσει αντίγραφα

Προσωπικά δεν (θέλω, ούτε) τα πιστεύω αυτά. Αλλά είναι πολλοί οι “διάβολοι” γύρω μου που επιμένουν…

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr