Παναγιώτης Στάθης: Πρόσφυγες στα νησιά – Το επικίνδυνο συναίσθημα της φράσης «μου τελειώνει η ανθρωπιά»

Η φράση, ειπωμένη από έναν νησιώτη του Βορείου Αιγαίου, είναι απολύτως ενδεικτική: «Από την πρώτη μέρα που άρχισαν να έρχονται αυτοί οι άνθρωποι ήμουν κάθε μέρα στη θάλασσα. Έσωζα ζωές, παιδιά και μεγάλους. Είδα νεκρά παιδιά. Έδωσα το φιλί της ζωής σε νεκρούς. Επανέφερα δυο. Φίλε φοβάμαι πλέον πως μου τελειώνει η ανθρωπιά…».

Ο άνθρωπός αυτός δεν είναι ούτε ακροδεξιός, ούτε Χρυσή Αυγή. Είναι ένας βιοπαλαιστής που δεν παζαρεύει την ψυχή του. Αλλά βλέπει τη ζωή του, όπως λέει, να παίζεται στα ζάρια, βλέπει το νησί του να γίνεται επι της ουσίας αποθήκη ανθρώπινων ψυχών.

«Από λόγια χόρτασα», λέει , «κάποια στιγμή πρέπει να υπάρξουν πράξεις». «Και ποιες είναι αυτές;», τον ρωτάς και κοιτάει στραβά, σαν να σου λέει «με κοροϊδεύεις;».

Το πρόβλημα δεν είναι αν το κορόιδευα εγώ αλλά ότι αισθάνεται πλέον πως τον κοροϊδεύουν οι πάντες.  Πως αισθάνεται προδομένος από όλους και κυρίως πως φοβάται πως θα τον προδώσει η δική του ψυχή. Πως θα του τελειώσει η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη.

Πως τελικά εκεί στην άκρη του Αιγαίου υπάρχουν δυο ειδών εγκλωβισμένοι: Οι κάτοικοι και οι μετανάστες-πρόσφυγες.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr