Παναγιώτης Στάθης: Ζήτω το Πολυτεχνείο

Η τιμή δεν είναι αυταπόδεικτη. Είναι καθημερινή πρακτική: Όποιος τιμά την ημέρα μνήμης της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το κάνει με την καθημερινή πρακτική του, με τα ΌΧΙ που λέει κάθε μέρα.

Με τη στάση ζωής του. Με τις επιλογές του και με τις μικρές καθημερινές «επαναστάσεις», προσαρμοσμένες στους σύγχρονους ανελεύθερους κανόνες.

Η εξέλιξη όμως είναι από μόνη της μια επανάσταση. Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί (όχι να υποκύψει, αλλά να μπει στις ανάγκες της εποχής) δεν είναι επαναστάτης, είναι απλώς οπισθοδρομικός.

Αυτό που είδαμε στη Βουλή , τον καυγά δηλαδή για την πραγματοποίηση ή όχι της πορείας του Πολυτεχνείου ήταν ένα σόου χωρίς κανένα αντίκρισμα. Ήταν ένας πολιτικός σφετερισμός χωρίς ακροατήριο.

Από όποια πλευρά κι να το κοιτάξεις, από όπου κι αν το κοιτάξεις (πολιτικά) , προκύπτει αβίαστα μια φράση: Ας πεί κάποιος στους αξιοσέβαστους πολιτικούς αρχηγούς, πως εκεί έξω ο κόσμος ρωτάει άλλα πράγματα:

-Πως θα επιβιώσει φυσικά και οικονομικά. Όχι αν θα πάει σε μια πορεία που αποτελεί οφειλόμενη τιμή , αλλά εν τέλει ακόμα κι αν δε γίνει φέτος, δεν σημαίνει πως δεν θα αποτίσουμε τον φόρο τιμής που αρμόζει , έστω και εξ αποστάσεως.

Και δεν υπάρχει σε αυτό το κείμενο καμία συναισθηματική αποστασιοποίηση: Από το 1990 (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων για εξωγενείς παράγοντες) ήμουν στην πορεία, είτε ως πολίτης, είτε ως δημοσιογράφος.

Εν κατακλείδι άλλο είναι το ζητούμενο ΤΩΡΑ για τον κόσμο και σε αυτό οφείλει να απαντήσει το πολιτικό σύστημα: Η φυσική και οικονομική επιβίωση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Και σε αυτό θα κριθούν στο τέλος.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr