Παναγιώτης Τσιμπούκης : Δικαιοσύνη – Κάθε πέρσι και καλλίτερα

Σε λιγότερες από 30 μέρες (30 Ιουνίου 2020) ένα ακόμη δικαστικό έτος θα ανήκει στο παρελθόν και η Δικαιοσύνη αντί να κάνει ένα βήμα ανόρθωσης του κύρους και της αξιοπιστίας της, γίνεται ακόμη φτωχότερη και  στα μάτια των πολιτών δεν φαντάζει πλέον ως το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη. Αντίθετα προκαλεί στενοχώρια, καθώς η σκέψη του πολίτη στο άκουσμα «δικαστής» δεν πάει  στην ζυγαριά και στο σπαθί, που είναι τα σύμβολα της Δικαιοσύνης, αλλά στην Βουλή και στην επόμενη ψηλότερη καρέκλα.

Το «κάθε πέρσι και καλλίτερα» όχι μόνο αρμόζει στη Δικαιοσύνη  και σε μεγάλο αριθμό  δικαστών, αλλά για ορισμένους λειτουργούς της Θέμιδος, είναι το καθημερινό κουστούμι.

Η Πολιτική σε όλες  τις εκφάνσείς της, ο συντεχνιακός τρόπος σκέψης, ο παλαιομοδίτικος τρόπος λειτουργίας ορισμένων  μελών της διοίκησης δικαστικών Ενώσεων που βλέπουν το συνδικαλισμό ως το σκαλί για το πέρασμα στην πολιτική και άλλα παρόμοια στενάχωρα θέματα,  έχουν εισέλθει βαθιά και εδραιωθεί πλέον στην Δικαιοσύνη  και ειδικά στις υψηλές βαθμίδες της δικαστικής πυραμίδας.

Η  έννοια του δικαστή συνταυτίζεται σε αμέτρητες περιπτώσεις με την έννοια του πολιτικού (και το αντίθετο). Αν κάποια στιγμή γίνει άρση του απορρήτου των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, τότε μεγάλος αριθμός δικαστών και πολιτικών, δεν θα μπορεί να δώσει  απαντήσεις και θα είναι το μεγαλύτερο παραδικαστικό- πολιτικό σκάνδαλο.

Οι υπουργοί απροκάλυπτα επισκέπτονται τα γραφεία των ανώτατων δικαστών (ειδικά των προέδρων), βαφτίζοντας τις επισκέψεις τους «εθιμοτυπικές», ενώ  οι κυβερνητικοί «ταχυδρόμοι» βρίσκουν πάντα ανοικτές τις πόρτες. Με απλότητα καθημερινότητας, πολιτικοί και ειδικά υπουργοί, καλούν τηλεφωνικά δικαστές και το αντίθετο, έτσι απλά, όπως δύο φιλαράκια τηλεφωνιούνται για πλακίτσες.

Η τηλεφωνική ενημέρωση επί των αποτελεσμάτων των υποθέσεων κυβερνητικού ενδιαφέροντος, γίνεται από τους ίδιους τους δικαστές, μόλις τελείωση η διάσκεψη των δικαστικών λειτουργών.

Έντονα στενόχωρα και παράλληλα αρνητικότατο  παράδειγμα είναι η υπόθεση που απασχόλησε ένα από τα μεγάλα δικαστήρια και αφορούσε τη μεταφορά ή μη  αρχαιολογικών ευρημάτων κατά την διάνοιξη του μετρό στην Θεσσαλονίκη.

Στην περίπτωση αυτή, με το που τελείωσε η διάσκεψη των δικαστών, ενημερώθηκε η αρμόδια υπουργός  -η οποία είχε επισκεφθεί κατ΄  επανάληψη το δικαστήριο αυτό «εθιμοτυπικά»- για το αποτέλεσμα της εκκρεμούς αυτής υπόθεσης.

Η χαρά όμως δεν άφηνε την υπουργό να κρυφτεί. Έτσι είπε στους  δημοσιογράφους του υπουργείου της, όχι μόνο το αποτέλεσμα της διάσκεψης-απόφασης, αλλά και την οριακή  ψηφοφορία των δικαστών (13-12) με την οποία κέρδισε την υπόθεση. Ο/Η δικαστής που ενημέρωσε την υπουργό είπε   την οριακή ψηφοφορία επί της  υπόθεσης αυτής, για να καταδείξει την  μεγάλη τιτάνια προσπάθεια που  καταβλήθηκε στην υπόθεση αυτή.

Όμως, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων ξεμπρόστιασε τον-την  δικαστή που ενημέρωσε την υπουργό και μαζί ξεμπροστιάστηκαν όλα τα μέλη της Ολομέλειας του δικαστηρίου.

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων σε ανακοίνωσή του την ημέρα  εκείνη, μεταξύ των άλλων, ανέφερε:

«Τις τελευταίες ώρες έχουν δει το φως της δημοσιότητας δημοσιεύματα σχετικά με την απόφαση του * για τις αρχαιότητες του Σταθμού Βενιζέλου. Τα συγκεκριμένα δημοσιεύματα αναφέρουν ότι το * απέρριψε τις προσφυγές των Συλλόγων και φορέων ενάντια στην υπουργική απόφαση για την απόσπαση των αρχαιοτήτων του Σταθμού Βενιζέλου.

Η διαρροή τέτοιων δημοσιευμάτων από κυβερνητικούς κύκλους είναι μια ξεκάθαρα αντιθεσμική ενέργεια. Ως Σύλλογος θα τοποθετηθούμε αναλυτικά, όταν το * δημοσιεύσει τη σχετική απόφαση, σύμφωνα με την θεσμική διαδικασία… Αν μάλιστα είναι αλήθεια αυτό που διακινεί η ίδια η κυβέρνηση, ότι η απόφαση πάρθηκε με οριακή πλειοψηφία 13-12, δεν έχουν και κανένα ηθικό έρεισμα να καταστρέψουν τον μοναδικό αρχαιολογικό χώρο».

Σε άλλες εποχές η υπόθεση αυτή, θα έμπαινε εκ νέου σε νέα διάσκεψη,  αλλά οι παλαιές καλές εποχές της Δικαιοσύνης, δεν υπάρχουν πλέον, απλά είναι  ανάμνηση.

Κατά τα άλλα, κάποιοι πρόεδροι εκ των ανωτάτων δικαστηρίων, στην προσπάθεια τους να δείξουν τάχαμ τάχαμ έργο στρεφόντουσαν και στρέφονται κατά των διαπιστευμένων δημοσιογράφων στο υπουργείο Δικαιοσύνης που καλύπτουν τα δικαστήρια, οι οποίοι κάνουν τις διαρροές των διασκέψεων.  Λες και στη διαρροή μίας διάσκεψης δεν συμβάλει ο δικαστής, που έχει τον πρώτο λόγο.

Ένα ακόμα αρνητικό παράδειγμα είναι οι πολυάριθμες αναβολές που δίνονται σ΄ ένα  εκ των μεγάλων  δικαστηρίων  της χώρας. Παρά την  ύπαρξη δημοσιευμάτων κανείς δεν αντέδρασε για το θέμα των αναβολών, λες και είναι σύνηθες  καθημερινό το φαινόμενο (σε μια μόνο από τις πολλές περιπτώσεις έχουν δοθεί έως τώρα 48 αναβολές μέσα σε 12 χρόνια).  Από ότι γίνεται αντιληπτό κανένας  από τους αρμόδιους δεν ενδιαφέρεται για την  αρνητική εικόνα του δικαστηρίου αυτού, αρκεί να μη διαταραχθούν οι καλές συντεχνιακές σχέσεις και οι συνήθειες των δικαστών, ανεξάρτητα εάν παράλληλα το «σύστημα» των αναβολών λειτουργεί σε βάρος των πολιτών.

Τα περί καθυστέρησης αποστολής  στοιχείων από τα αρμόδια υπουργεία που έχει ως αποτέλεσμα να  επιφέρει τις πολλαπλές αναβολές, μάλλον είναι επιχείρημα προσχολικής ηλικίας, που επικαλείται  παρασκηνιακά το δικαστήριο αυτό, αφού δεν μπορεί επί  12 και 14 χρόνια να αναβάλλονται συνεχώς οι ίδιες υποθέσεις (κατά κανόνα εταιρειών). Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν υπάρχει η δυνατότητα να εκδοθεί απόφαση που να διατάσσει τα υπουργεία να προσκομίσουν τα αναγκαία στοιχεία.

Από την άλλη, ο πολιτικά εποπτεύων την Δικαιοσύνη, στο πλαίσιο διατήρησης των καλών σχέσεων του, δεν έχει αντιληφθεί δήθεν τίποτα περί προκλητικού αριθμού αναβολών στο συγκεκριμένο δικαστήριο και οι δυνατότητες που του παρέχει το Σύνταγμα, παραμένουν γράμμα κενό.

Τώρα, το διάστημα αυτό και πάλι υπάρχουν έντονες επαφές και ζυμώσεις  των δύο εξουσιών, εν όψει των προαγωγών από το υπουργικό συμβούλιο στο Συμβούλιο της Επικρατείας και τον Άρειο Πάγο.

Για τις ζυμώσεις αυτές ακούγονται πολλά. Μάλιστα  φέρεται να έχει λόγο γνωστός Οργανισμός επικεφαλής του οποίου είναι καθηγητής.