Παναγιώτης Τσιμπούκης: Μεγάλο το έλλειμμα των πολιτικών στην Ελλάδα

Του Παναγιώτη Τσιμπούκη

Το πολιτικό έλλειμμα αυξάνει καθημερινά, ενώ «πολακισμός» κατακλύζει σιγά σιγά το πολιτικό γίγνεσθαι στη χώρα μας, χωρίς ωστόσο να διαφαίνεται έστω μια μικρή πυγολαμπίδα ελπίδας για σωτηρία.

Το πολιτικό έλλειμμα είναι ακόμη εμφανέστερο στους πολιτικούς αρχηγούς, με αποτέλεσμα ο μονόφθαλμος να επικρατεί στους τυφλούς, και να τους οδηγεί, όπως λέει η λαϊκή παροιμία.

Ανεξάρτητα από τα πολιτικά πιστεύω του κάθε Έλληνα και ανεξάρτητα από το αν διαφωνείς με το αντίπερα κόμμα, πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι πολιτικές προσωπικότητες (και αρχηγοί κομμάτων), όπως ήταν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής, Ανδρέας Παπανδρέου και Χαρίλαος Φλωράκης, δεν υπάρχουν σήμερα και δεν διαφαίνεται σε βάθος χρόνου να υπάρξουν.

Και οι τρείς ήταν από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους και διακατεχόντουσαν από διαφορετικά πολιτικά πιστεύω. Όμως, δεν μπορείς να μην υποκλιθείς μπροστά τους ως πολιτικές προσωπικότητες, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν αγναντεύεις τους σημερινούς πολιτικούς αρχηγούς. Οι διαφορές είναι χαώδεις και χάνεσαι στο άπειρο.

Βλέπεις σήμερα αρχηγούς κομμάτων, χωρίς κανένα πολιτικό ανάστημα και στόφα οι οποίοι με δυσκολία και μετά από πολλές πρόβες, προσπαθούν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο, χωρίς όμως τελικά να το πετυχαίνουν με επιτυχία.

Αλλά μου είναι και δύσκολο να δεχθώ τον τρόπο που σκέπτεται, λειτουργεί, συμπεριφέρεται και προσπαθεί να αρθρώσει λόγο, ένας αρχηγός κόμματος, ο οποίος είναι πολύ κατώτερος των περιστάσεων.

Ένας απλός πολίτης, που δεν έχει ποτέ ενασχοληθεί με την πολιτική, δεν έχει φιλοδοξία να γίνει βουλευτής και πολύ περισσότερο να γίνει αρχηγός κόμματος (δεν μιλάμε για πρωθυπουργός), αρθρώνει σωστό λόγο πολύ πιο περιεκτικό σε νόημα, ουσία, λογική, με προτάσεις που έχουν αρχή και τέλος, από έναν πολιτικό, ακόμη και αρχηγό κόμματος.

Προγραμματισμένες προτάσεις, λεκτικά πυροτεχνήματα, χάριν εντυπωσιασμού, υποσχέσεις εξωπραγματικές που εκ των προτέρων είναι γνωστό ότι δεν μπορούν να υλοποιηθούν και όλα αυτά με στοιχεία του ποιητή Φανφάρα από την ανυπέρβλητη κινηματογραφική ταινία “Ξύπνα Βασίλη” του Δημήτρη Ψαθά.

Πολιτικοί αρχηγοί μεριμνούν, για ευνόητους λόγους, να περιστοιχίζονται από συμβούλους, συνεργάτες και φίλους, πολύ κατώτερου αναστήματος. Έτσι ώστε, αφενός να υπερισχύουν και αφετέρου να μην μπορούν να αμφισβητούν ή να αντιλέξουν στον αρχηγό.

Η πολιτική εικόνα της χώρας είναι στο έσχατο σημείο και αν δεν με απατά η μνήμη μου, ακόμη και τις δύσκολες και ταραχώδεις περιόδους που έχει διανύσει η Ελλάδα, αυτό το πολιτικό έλλειμμα δεν υπήρχε ποτέ.

Ο ξεπεσμός έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που οι ψηφοφόροι ενός κόμματος αποδοκίμασαν πρόσφατα, με την εσωκομματική ψήφο τους, το σύνολο των υπουργών και βουλευτών του κόμματός τους, οι οποίοι επί σειρά ετών ήταν στο τιμόνι της εξουσίας.

Και τους αποδοκίμασαν οι ψηφοφόροι, μόλις ένας υποψήφιος πρόεδρος στο κόμμα αυτό, ο οποίος έπεσε σαν μετεωρίτης στα πολιτικά δρώμενα της χώρας και σαν αλεξιπτωτιστής στις εσωτερικές διαδικασίες της ηγεσίας του συγκεκριμένου κόμματος, έβαλε πανελλαδικά κάλπες διεκδικώντας την ηγεσία του κόμματος και τελικά την πήρε.

Ο νεοφερμένος και νεοφώτιστος πολιτικός κατά την εκλογική διαδικασία που διεξήχθη αναδείχθηκε νικητής, παρά το γεγονός ότι απέναντί του είχε ηχηρά ονόματα του κομματικού μηχανισμού, τα οποία διετέλεσαν επί σειρά ετών, είτε υπουργοί, είτε είχαν τοποθετηθεί σε κυβερνητικές και κομματικές θέσεις κλειδιά.

Η αστραπιαία και μερικά απρόσμενη ανάδειξη του νέου αρχηγού που ήρθε από το πουθενά και αναρριχήθηκε σε σχεδόν μηδενικούς χρόνους στην ηγεσία του κόμματος, επιβεβαιώνει ότι οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του κόμματος, στο μεγαλύτερο ποσοστό (σύμφωνα με το εσωκομματικό εκλογικό αποτέλεσμα) είχαν αντιληφθεί το λίγο των πολιτικών προσώπων που στελέχωναν και συγκροτούσαν το κόμμα επί σειρά ετών, αλλά και κυβερνούσαν τη χώρα.

Όλη αυτή η πολιτική κατρακύλα, το πολιτικό έλλειμμα και η ανυπαρξία ορθού πολιτικού λόγου και σκέψεις, θέτουν παράλληλα σε αυξημένο κίνδυνο την ίδια τη Δημοκρατία και υποβιβάζουν τον κοινοβουλευτικό θεσμό.

Και αυτό γιατί στην ουσία δεν υπάρχει αντιπολίτευση έτσι ώστε να αντιλέγει στις όποιες κυβερνητικές πρωτοβουλίες-αποφάσεις, να κάνει σοβαρές νομοθετικές προτάσεις ή να αντικρούει το κυβερνητικό μονοπώλιο.

Παράλληλα, με δυσκολία –και αν- τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα μπορούν να συγκεντρώσουν στη Βουλή τον απαιτούμενο αριθμό για πρόταση μομφής.

Από την άλλη πλευρά, η κυβερνητική αριθμητική υπεροχή και η ανυπαρξία ουσιαστικά αντιπολίτευσης, δίνει τη δυνατότητα στο κυβερνών κόμμα να «παίζει μπάλα» μόνο του (χρησιμοποιώντας φρασεολογία της νεολαίας), να έχει ήδη δείξει δείγματα αλαζονείας, ειρωνείας και κυνισμού, όπως έγινε αντιληπτό μέσα από τις πρόσφατες κοινοβουλευτικές διαδικασίες.

Μέσα σε όλο αυτό το αρνητικό κλίμα, αν προστεθεί ότι στην πίσω μεριά μυαλού του αρχηγού του κυβερνώντος κόμματος είναι μια καρέκλα εις τας Ευρώπας, τότε η πραγματικότητα γίνεται ακόμη αρνητικότερη, γιατί η προσοχή είναι στραμμένη εκεί.

Φυσικά, αν ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος επιλέξει τελικά να εξέλθει των Ελληνικών συνόρων, τότε στο κόμμα του θα δημιουργηθούν παρατράγουδα…. Και η πολιτική κατάσταση θα είναι ακόμα ζοφερότερη.

Κάποιοι θα κάνουν λόγο για ισοπεδωτική λογική του υπογράφοντα, αλλά αυτό ακριβώς το κλίμα εκπέμπει το πολιτικό σύστημα στον Ελλαδικό χώρο. Και το κακό για εκείνους είναι ότι ο αρνητικός αυτός πολιτικός απόηχος δεν εκπέμπεται μόνο προς τον υπογράφοντα, αλλά σε πραγματικά μεγάλο ποσοστό πολιτών, όπως οι ίδιοι εκφράζονται σε συζητήσεις.

Δείγμα της πολιτικής δυσαρέσκειας πιθανά να εκδηλώθηκε κατά τις πρόσφατες Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές, αφού το ποσοστό αποχής στην Αττική έφτασε το 70% και πανελλαδικά το 54% περίπου (χωρίς να έχουν οριστικοποιηθεί ακόμα οι αριθμοί-ποσοστά). Φυσικά και οι εκλογές στους ΟΤΑ έχουν πολιτικό-κομματικό χαρακτήρα, ανεξάρτητα αν κάποιοι δεν θέλουν να το παραδεχθούν.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr