Παναγιώτης Τσιμπούκης: Προσδιορισμοί το 2032 και προεκλογικές υποσχέσεις

Προεκλογικά όλα σχεδόν τα κόμματα μιλούν ότι θα βελτιώσουν την ποιότητα στη Δικαιοσύνη και θα θωρακίσουν την ανεξαρτησία της, ενώ υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια για τη Θέμιδα, λες και μέχρι τώρα τα κόμματα και τα κομματικά στελέχη (υπουργοί, βουλευτές, κ.λπ.) δεν ζούσαν στην Ελλάδα, δεν κυβέρνησαν και δεν κυβερνούν ακόμα.

Την ίδια στιγμή οι προσδιορισμοί υποθέσεων προς συζήτηση γίνονται το έτος 2032. Ναι, δεν είναι αναριθμητισμός, γίνονται το 2032, δηλαδή 9 ολόκληρα χρόνια μετά. Ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι τότε…

Πραγματικά αισθάνομαι ντροπή, γιατί μετά από κάποιες δεκαετίες που καλύπτω δημοσιογραφικά το χώρο της Δικαιοσύνης, δεν είχα αντιληφθεί πότε να έχει πέσει τόσο χαμηλά η Θέμιδα.

Και το πόσο χαμηλά είναι, επιβεβαιώνεται και από φίλο μου δικηγόρο, που μου έστειλε αντίγραφο πράξης ορισμού συζήτησης (η κατάθεση έγινε 16.5.2023) με τις σχετικές σφραγίδες και υπογραφές.

Πραγματικά, δεν πίστευα στα μάτια μου. Προσδιορίστηκε ημερομηνία συζήτησης (εκούσια Μονομελούς) στο Πρωτοδικείο Πειραιά η 20η Ιανουαρίου 2032. Αλήθεια, δεν είναι ντροπή;

Σε αυτή τη χώρα από λόγια και υποσχέσεις των κυβερνήσεων και των πολιτικών χόρτασε ο Έλληνας και ειδικά τώρα προεκλογικά, παράλληλα όμως ο Έλληνας πολίτης ανησυχεί έντονα για το εφησυχασμό των δικαστών και των δικαστικών Ενώσεων για την ολιγωρία με την οποία διακατέχονται.

Στα προεκλογικά σποτ των κομμάτων που προβάλλονται στα τηλεοπτικά κανάλια υπάρχουν αναφορές-υποσχέσεις για την Δικαιοσύνη. Μάλιστα, ένα κόμμα (δεν ξέρω αν υπάρχει και άλλο) όταν μιλά για τη Δικαιοσύνη, επιλεκτικά προβάλλει το Συμβούλιο της Επικρατείας και δεν ξέρω αν κάτι θέλει να πει με αυτό…

freepik

Τόσο η σημερινή κυβέρνηση, όσο και το σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης γνωρίζουν πολύ καλά ποια είναι η πραγματική κατάσταση στη Δικαιοσύνη και τι έκαναν και τι δεν έκαναν για την βελτίωσή της, από πλευράς επιτάχυνσης, ποιότητας και χαλιναγώγησή της.

Η Δικαιοσύνη για την εκάστοτε κυβέρνηση είναι ένα πολύτιμο εργαλείο που λειτουργεί κατά το δοκούν με την θέληση μέρους των ίδιων των δικαστών και εισαγγελέων. Χωρίς τη θέλησή τους θα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά.

Ας μη ξεχνάμε ότι το υπουργικό συμβούλιο (τυπικά γιατί προηγούνται παρασκηνιακές ζυμώσεις) είναι αυτό που τοποθετεί στις ανώτερες και ανώτατες θέσεις της πυραμίδας της Δικαιοσύνης, τους δικαστικούς και εισαγγελικούς λειτουργούς και ακολουθεί μια ούρα δικαστικών λειτουργών που προσδοκά στο επόμενο υπουργικό συμβούλιο. Όπως, προσδοκά ο επιλεγείς τώρα σε ανώτερη θέση να καταλάβει μια άλλη θέση μετά την συνταξιοδότησή του, με ότι αυτό σημαίνει για την ανεξαρτησία του θεσμού της Δικαιοσύνης.

Από την άλλη πλευρά, μερίδα των δικαστών και εισαγγελέων, είτε ατομικά είτε μέσω κάποιων εκ των Ενώσεων τους, θέλουν και επιδιώκουν στενές σχέσεις με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία. Οι σχέσεις τους είναι κάτι σαν συγκοινωνούντα δοχεία.

Δυστυχώς και οι δύο αυτές λογικές και τακτικές λειτουργούν σε βάρος του θεσμού της Δικαιοσύνης. Και καλά οι πολιτικοί, οι οποίοι έρχονται και παρέρχονται και με μεγάλη ευκολία διαγράφουν επιλεκτικά από τη μνήμη τους αυτά που θέλουν, αφού προηγούμενα έχουν αλλάξει τα κομματικά στρατόπεδα σαν τα πουκάμισα.

Οι δικαστές και οι εισαγγελείς όμως είναι ισόβιοι. Δηλαδή, δεν είναι εφήμεροι. Έτσι, κουβαλούν στην πλάτη τους όλη τη διαδρομή τους μέσα στο χώρο της Δικαιοσύνης. Είναι αυτό που λέει ο κόσμος, «σε γνωρίζω από την καλή και από την ανάποδη».

Στην μνήμη των πολιτών και των ενασχολούμενων με την Δικαιοσύνη, είναι χαραγμένη τόσο η δικαστική πορεία τους, όσο και η συνδικαλιστική τους πορεία, όπως και οι ατέρμονες ώρες αναμονής στους προθαλάμους υπουργών και προέδρων ανωτάτων δικαστηρίων (φυσικά πάντα για υπηρεσιακούς λόγους).

Πάντως, μέρος των δικαστικών Ενώσεων δεν έχει τη πρόθεση να πει τα πράγματα με το όνομά τους, έτσι ώστε -μεταξύ των άλλων- αφενός τα νωχελικά μέλη τους, είτε να αλλάξουν πλεύση (δύσκολο βέβαια αυτό γιατί έχουν βολευτεί και με καλές αποδοχές μάλιστα) ή να ζητήσουν να «αποσπαστούν» σε Δημόσιο φορέα εκτός των δικαστηρίων (εκεί πιθανώς να χρειαστεί να εργαστούν) και αφετέρου να σταματήσουν να επαναλαμβάνουν (μέρος των Ενώσεων) αυτό που ξέρουν πολύ καλά ότι δεν ισχύει για ένα μεγάλο αριθμητικό κομμάτι δικαστών, ότι δουλεύουν όλες τις ημέρες της εβδομάδος, Κυριακές, Χριστούγεννα, Πάσχα, αργίες, γιορτές, θερινές διακοπές, κ.λπ.

Εν κατακλείδι, είναι λυπηρή η εικόνα της Δικαιοσύνης, με ευθύνη των εκάστοτε πολιτικών ηγεσιών, αλλά και μερίδα των ίδιων των δικαστών, ανεξάρτητα αν οι τελευταίοι επιχειρούν, ανεπιτυχώς, να μεταβιβάσουν τις ευθύνες τους στον εκάστοτε υπουργό Δικαιοσύνης και την κυβέρνηση που τον διόρισε.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr