Το άρθρο 24 του αναθεωρημένου Ε.Κ.Χ.καθιερώνει την αντικειμενικά δικαιολογημένη καταγγελία

Το καθεστώς της «αναιτιώδους» εργοδοτικής καταγγελίας δεν είναι πλέον συμβατό με την απόλυση για βάσιμο λόγο που εγγυάται το άρθρο 24 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Χάρτη (Α.Ε.Κ.Χ.).

Το γεγονός ότι η κείμενη εργατική νομοθεσία προβλέπει την υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης στον εργαζόμενο που απολύεται νομίμως δεν δύναται να καταστήσει το σύστημα της «αναιτιώδους» καταγγελίας συμβατό με το άρθρο 24 Α.Ε.Κ.Χ. με το σκεπτικό ότι η πρόβλεψη του Χάρτη για καταβολή «επαρκούς αποζημίωσης» σε περίπτωση που η απόλυση πραγματοποιείται χωρίς βάσιμο λόγο (είναι δηλαδή παράνομη) καλύπτεται από την αποζημίωση που κατά το ελληνικό εργατικό δίκαιο δίνεται για τη νόμιμη απόλυση.

Μια τέτοια άποψη εδράζεται σε ένα λογικό άτοπο, σύμφωνα με το οποίο η κύρωση για την περίπτωση παραβίασης ενός δικαιώματος (εν προκειμένω του δικαιώματος του εργαζομένου η απόλυσή του να στηρίζεται σε «βάσιμο λόγο») είναι αρκετή για να αρνηθεί κανείς την κανονιστική διάσταση αυτού του δικαιώματος, καθιστώντας το κενό περιεχομένου παρά την ρητή του κατοχύρωση.

Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια άποψη παραγνωρίζει το γεγονός ότι η αποζημίωση απόλυσης επιτελεί διαφορετική λειτουργία, αποτελώντας εν ευρεία εννοία αντάλλαγμα παρασχεθείσας εργασίας.

Αντιθέτως, η επαρκής αποζημίωση στην οποία αναφέρεται το άρθρο 24 Α.Ε.Κ.Χ. αποτελεί κύρωση που επιβάλλεται στον εργοδότη εάν αυτός προβεί σε απόλυση χωρίς να συντρέχει κάποιος βάσιμος προς τούτο λόγος.

Επομένως, μετά την κύρωση του Α.Ε.Κ.Χ. εισήχθη ευθέως στο ελληνικό δίκαιο η αρχή της αντικειμενικά δικαιολογημένης καταγγελίας και εφεξής τα δικα­στήρια θα πρέπει αφενός μεν να ερευνούν την ύπαρξη ή μη βάσιμου λόγου και αφετέρου να θεωρούν παράνομη κάθε απόλυση που δεν στηρίζεται σε τέτοιον λόγο. Αυτό μπορεί να γίνει είτε με ευ­θεία αναγωγή στο άρθρο 24, η διατύπω­ση του οποίου, τουλάχιστον όσον αφορά αυτό το ζήτημα, είναι ακριβής, σαφής και απαλλαγμένη αιρέσεων, σε συνδυασμό με τα άρθρα 174, 180 Α.Κ. -άποψη που κρίνεται ορ­θότερη από το παρόν δικαστήριο-, είτε με τη διαμεσολάβηση της Α.Κ. 281, οπότε ως καταχρηστική θα θεωρείται κάθε απόλυση που δεν είναι σύμφωνη με τους όρους του άρθρου 24 Α.Ε.Κ.Χ. Καθόσον δε ο βάσιμος λόγος αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση για τη νομιμότητα της καταγγελίας, ο ισχυρισμός του εναγόμενου εργοδότη ότι η απόλυση οφείλεται σε συγκεκριμένο βάσιμο λόγο, προς αντί­κρουση της αγωγής του εργαζομένου που επικαλείται παράνομη απόλυση, εκτιμάται ως ένσταση που εναπόκειται στον εργοδότη να επικαλεστεί και να αποδείξει.

Αίτηση προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης που κατέθεσαν εργαζόμενοι της εναγομένης (μη διάδικοι συνάδελφοι του ενάγοντος) που αφορά άλλη δίκη, καθώς και αιτήσεις τους για διενέργεια εργατικής διαφοράς, δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν ως αποδεικτικά μέσα, καθώς i) αποτελούν δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα εργαζομένων της εναγόμενης επιχείρησης τα οποία αποκαλύπτουν τη συνδικαλιστική τους δράση χωρίς να προκύπτει ρητή συγκατάθεση των υποκειμένων αυτών των δεδομένων για την επίκληση και προσκόμισή τους σε υπόθεση στην οποία δεν αποτελούν διάδικα μέρη, και ii) δεν συντρέχει εν προκειμένω κάποιος λόγος επιτρεπτού της επεξεργασίας, καθώς η απόδειξη των ισχυρισμών του ενάγοντος για διαφορές της εναγομένης με εργαζομένους της θα μπορούσε να επιτευχθεί με άλλα, ηπιότερα μέσα, που δεν ενέχουν επεξεργασία προσωπικών δεδομένων τρίτων προσώπων χωρίς τη συγκατάθεσή τους (Μονομελούς Πρωτοδικείου Λασιθίου, Επιθεώρησις Εργατικού Δικαίου, τόμος 2019, σελ. 431).

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr