Εργατικό ατύχημα, ηθική βλάβη και ύψος χρηματικής ικανοποίησης  

Η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας περί της συνδρομής ή μη του στοιχείου της πρόσφορης αιτιώδους συνάφειας για τη θεμελίωση της αξίωσης αποζημίωσης (και) σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος υπόκειται στον έλεγχο του Α.Π., ο οποίος κρίνει αν τα κυριαρχικώς διαπιστωθέντα από το δικαστήριο της ουσίας πραγματικά περιστατικά επιτρέπουν το συμπέρασμα ότι ορισμένο γεγονός μπορεί αντικειμενικά, σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, να θεωρηθεί ως πρόσφορη αιτία του επελθόντος ζημιογόνου αποτελέσματος.

Αντίθετα, η κρίση του δικαστηρίου της ουσίας για το αν πράγματι η πράξη ή η παράλειψη αποτέλεσε την αιτία του επιζήμιου αποτελέσματος, ως αναγόμενη σε εκτίμηση πραγματικών γεγονότων, δεν υπόκειται σε αναιρετικό έλεγχο.

Εν προκειμένω, η παράνομη συμπεριφορά των οργάνων του αναιρεσείοντος Ελληνικού Δημοσίου θεμελιώνεται στην από αμέλεια παράβαση του γενικού καθήκοντος επιμέλειας του μέσου συνετού συναλλασσομένου, και συγκεκριμένα της γενικής υποχρέωσης πρόνοιας του εργοδότη για τις συνθήκες ασφαλούς παροχής της εργασίας, με βάση τις επικρατούσες συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις, ούτως ώστε να περιορίζεται ο κίνδυνος πρόκλησης βλάβης στην υγεία του αναιρεσίβλητου επιστημονικού συνεργάτη της Βουλής, συνιστάμενη στην παράλειψη οικονομικής κάλυψης μίας ακόμη διανυκτέρευσης της ελληνικής αποστολής στις Βρυξέλλες προκειμένου να μην υποχρεωθεί η εν λόγω αποστολή σε εσπευσμένη αναχώρηση προκειμένου να προλάβει την πτήση για Αθήνα.

Η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ της εν λόγω παράνομης συμπεριφοράς και της προκληθείσας ζημίας (κάταγμα μηνίσκου από πτώση σε λακκούβα λόγω του κολλώδους υπό πλακόστρωση χωματόδρομου και εξαιτίας της βιαστικής μετάβασης στο ξενοδοχείο προς παραλαβή των αποσκευών) θεμελιώνεται στο ότι η από τη συμπεριφορά των οργάνων του αναιρεσείοντος προκληθείσα εσπευσμένη αναχώρηση της ελληνικής αποστολής, κατά τη συνηθισμένη πορεία των πραγμάτων και τις ειδικές περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης (νύκτα), αυξάνει κατά πολύ τις πιθανότητες πρόκλησης ατυχήματος και, ως εκ τούτου, αντικειμενικά και κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ήταν πρόσφορη να επιφέρει το επιζήμιο αποτέλεσμα, το οποίο πράγματι και επέφερε.

Η αιτίαση του αναιρεσείοντος περί έλλειψης αιτιολογίας της απόφασης ως προς τη συνδρομή ή μη συνυπαιτιότητας του αναιρεσιβλήτου στην επέλευση του τραυματισμού του είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη, καθότι το αναιρεσείον δεν διαλαμβάνει αν προέβαλε ισχυρισμό περί συνυπαιτιότητας, που συνιστά ένσταση, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου παραδεκτά και νόμιμα και στη συνέχεια επανέφερε αυτόν προς απόκρουση της έφεσης του αναιρεσιβλήτου με τις προτάσεις του στο Εφετείο.

Ποια είναι τα κριτήρια για τον προσδιορισμό της έννοιας του «εύλογου» ύψους της χρηματικής ικανοποίησης σε περίπτωση ηθικής βλάβης.

Έλεγχος του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης με βάση την αρχή της αναλογικότητας.

Κρίση ότι το επιδικασθέν ποσό των 20.000 ευρώ, κατά την κοινή πείρα, τη δικαστηριακή πρακτική και την περί δικαίου αντίληψη, δεν υπολείπεται, και δη καταφανώς, του συνήθως επιδικαζομένου σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Η υπέρβαση της εύλογης διάρκειας της δίκης ενώπιον των δικαστηρίων της ουσίας (αλλά και της αναιρετικής δίκης) παρέχει μόνο δικαίωμα για καταβολή χρηματικού ποσού ως δίκαιη ικανοποίηση του διαδίκου λόγω υπέρβασης της εύλογης διάρκειας της δίκης ανά βαθμό δικαιοδοσίας, και δεν επάγεται την αναίρεση της απόφασης που εκδόθηκε καθυστερημένα

 (απόφαση    Αρείου Πάγου, Επιθεώρησις Εργατικού Δικαίου 2020, σ. 1058).

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr