“Πρακτικά συμφωνιών” μεταξύ εργοδότη και συνδικαλιστικής οργάνωσης: Νομική φύση και τρόπος μεταβολής των όρων τους

Οι εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων διέπονται από το σύμπλεγμα διατάξεων που προβλέπονται, εκτός άλλων, από: α) την εκάστοτε ισχύουσα επιχειρησιακή σ.σ.ε. ή δ.α., β) τον εσωτερικό κανονισμό εργασίας, γ) τα συναφθέντα κατά καιρούς μεταξύ εργοδότης και σωματείου εργαζομένων «πρακτικά συμφωνιών».

Η σ.σ.ε. (ή η δ.α.) διακρίνεται έναντι των άλλων ως άνω περιπτώσεων για την «κανονιστική της λειτουργία», με την έννοια ότι οι όροι της επιδρούν άμεσα και αναγκαστικά επί των ατομικών σχέσεων.

Κάθε επί τα χείρω αντίθετη συμφωνία είναι άκυρη, όπως άκυρη είναι και η παραίτηση του μισθωτού από δικαιώματα που προέρχονται από τις παραπάνω ρυθμίσεις, δεδομένου ότι οι κανονιστικοί όροι των σ.σ.ε. αποτελούν κανόνες δικαίου, ήτοι νόμους υπό ουσιαστική έννοια.

Αντιθέτως, τα «πρακτικά συμφωνιών» και γενικά οι απλές συμφωνίες μεταξύ εργοδότη και σωματείου εργαζομένων στερούνται «κανονιστικής λειτουργίας» και ισχύουν ως απλές ενοχικές, ενδοτικού δικαίου, συμφωνίες, οι όροι των οποίων δύνανται ανά πάσα στιγμή να τροποποιηθούν, όχι όμως μονομερώς, παρά μόνο με τον ίδιο τρόπο που καταρτίστηκαν, εκτός βέβαια αν οι συμφωνίες αυτές περιεβλήθησαν τον τύπο της σ.σ.ε., οπότε διατηρούν και αυτές τον «κανονιστικό» χαρακτήρα τους και εμπίπτουν στην εφαρμογή της Π.Υ.Σ. 6/28.2.2012.

Κρίση ότι τα ένδικα πρακτικά συμφωνίας συνιστούν διμερείς ενοχικές συμφωνίες με αντικείμενο την παροχή επιπλέον επιδομάτων πέραν των επιδομάτωνπου προβλέπονται στην κλαδική σ.σ.ε., και η όποια τροποποίησή τους μπορεί να γίνει μόνο με νεότερη συμφωνία των μερών.

Οι συμφωνίες δεν διαλαμβάνουν κανονιστικούς όρους και συνεπώς κείνται εκτός του πεδίου εφαρμογής της Π.Υ.Σ. 6/2012.

Η μνεία της επιχειρησιακής σ.σ.ε., ότι «οι όροι των προηγούμενων συλλογικών ρυθμίσεων (συλλογικών συμβάσεων εργασίας, διαιτητικών αποφάσεων και πρακτικών συμφωνίας) που δεν τροποποιούνται με τους όρους της παρούσας, εξακολουθούν να ισχύουν», δεν συνεπάγεται την ενσωμάτωση των πρακτικών συμφωνίας στη σ.σ.ε. και επομένως την κατάργησή τους με τη λήξη ισχύος της.

Αντίθετα, ο όρος αυτός έχει απλώς επιβεβαιωτικό χαρακτήρα, ότι με τη σ.σ.ε. αυτή δεν θίγονται οι ως άνω ατομικές συμφωνίες και εξακολουθούν να ισχύουν χωρίς να προσδίδεται σ’ αυτές κανονιστικός χαρακτήρας, αφού με την ως άνω απλή μνεία δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί ότι τα πρακτικά αυτά περιεβλήθησαν τον τύπο της σ.σ.ε.

Με την Π.Υ.Σ. 6/28.2.2012, και προκειμένου περί σ.σ.ε. που είχαν λήξει ή καταγγελθεί πριν από την ισχύ του εξουσιοδοτικού ν. 4046/2012, η οποία άρχισε την 14.2.2012, ορίστηκε ότι η μετενέργεια περιορίζεται μόνο στους κανονιστικούς όρους που αναφέρονται στον βασικό μισθό και σε τέσσερα επιδόματα, τα οποία κατονομάζονται περιοριστικά: ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικινδύνου εργασίας.

Λόγω της γενικότητας που υπάρχει στη διατύπωση του εδαφίου β΄ της παρ. 4 του άρθρου 2 της Π.Υ.Σ. 6/2012, τα προαναφερθέντα ισχύουν για όλες τις σ.σ.ε. που είχαν λήξει ή καταγγελθεί πριν από την ισχύ του εξουσιοδοτικού ν. 4046/2012, η οποία άρχισε την 14.2.2012, ήτοι και γι’ αυτές των οποίων οι κανονιστικοί όροι είχε θεωρηθεί ότι «μετά την πάροδο εξαμήνου από τη λήξη ή την καταγγελία εξακολουθούν να ισχύουν, μέχρις ότου λυθεί ή τροποποιηθεί η ατομική σχέση εργασίας».

Η ερμηνεία αυτή συνάγεται από τον ορισμό του εδαφίου δ΄ της παρ. 4 του άρθρου 2 της Π.Υ.Σ. περί μονομερούς «προσαρμογής» των ατομικών συμβάσεων στο νέο δίκαιο, ήτοι τροποποίησης αυτών σύμφωνα με τα οριζόμενα στο τρίτο εδάφιο της ίδιας παραγράφου  (Απόφαση   Αρείου Πάγου, «Επιθεώρησις Εργατικού Δικαίου», τόμος 81^ος (2022), σελ. 147).

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr