ΕΔΔΑ: H καθυστέρηση στην εφαρμογή αμετάκλητων δικαστικών αποφάσεων συνιστά παραβίαση της δίκαιης δίκης
Σε μία από τις πρόσφατες αποφάσεις του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αποφάνθηκε πως η καθυστέρηση εκτέλεσης δικαστικής απόφασης αποτελεί παραβίαση στη δίκαιη δίκη. Κρίση που αποτελεί και πάγια νομολογία του Στρασβούργου για τα περιθώρια της δίκαιης δίκης τα οποία δεν σταματούν στην έκδοση μιας απόφασης αλλά και στην εφαρμογή της. “Η εκτέλεση απόφασης […]
Σε μία από τις πρόσφατες αποφάσεις του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) αποφάνθηκε πως η καθυστέρηση εκτέλεσης δικαστικής απόφασης αποτελεί παραβίαση στη δίκαιη δίκη. Κρίση που αποτελεί και πάγια νομολογία του Στρασβούργου για τα περιθώρια της δίκαιης δίκης τα οποία δεν σταματούν στην έκδοση μιας απόφασης αλλά και στην εφαρμογή της.
“Η εκτέλεση απόφασης που εκδίδεται από δικαστήριο πρέπει να θεωρείται ως αναπόσπαστο μέρος της «δίκης» για τους σκοπούς του άρθρου 6 και ότι η αδικαιολόγητα μεγάλη καθυστέρηση εκ μέρους των εγχώριων αρχών για την εκτέλεση απόφασης που εκδόθηκε εναντίον τους συνιστά, κατά γενικό κανόνα, παράβαση αυτής της διάταξης” υπενθυμίζει το ΕΔΔΑ, δικαιώνοντας δύο αδέρφια από την Ουκρανία οι οποίοι ήταν κύριοι ενός διαμερίσματος και προσέφυγαν στα Ουκρανικά δικαστήρια για την αναγνώριση της κυριότητας τους.
Με αμετάκλητες αποφάσεις αναγνωρίστηκαν κύριοι του ακινήτου, ωστόσο το Γραφείο Απογραφής αρνήθηκε να προβεί στην καταχώρηση της ιδιοκτησίας τους. Κατά συνέπεια, έκριναν οι δικαστές, η άρνηση του γραφείου απογραφής να προβεί στην εκτέλεση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης που αναγνώριζε τους προσφεύγοντες ως κυρίους ακινήτου, συνιστά παραβίαση του δικαιώματος της δίκαιης δίκης (άρθρο 6§1 της ΕΣΔΑ).
Αντιστοίχως το ΕΔΔΑ έκρινε παραβίαση του άρθρου 13 λόγω του γεγονότος ότι οι προσφεύγοντες δεν διέθεταν αποτελεσματικά μέσα για τις καταγγελίες τους για μη εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων. Τους επιδίκασε ποσό ύψους 2.000 ευρώ για ηθική βλάβη που υπέστησαν από τη μη εφαρμογή της απόφασης δικαίωσης τους.
Αμετάκλητη αλλά ανεφάρμοστη Η προσφυγή των δύο αδερφών που ζουν στη Μόσχα, αφορούσε διαμάχη τους με τις τοπικές αρχές και τις ιδιωτικές εταιρείες σχετικά με μία οριζόντια ιδιοκτησία – διαμέρισμα στη Γιάλτα της Κριμαίας.
Σύμφωνα με δικαστικές και διοικητικές αποφάσεις από το 2001 έως το 2005, οι προσφεύγοντες έγιναν ιδιοκτήτες ενός διαμερίσματος . Τον Οκτώβριο του 2007 το Εφετείο της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας ακύρωσε τον τίτλο των προσφευγόντων επί του διαμερίσματός τους και διέταξε το Γραφείο Απογραφής να καταχωρίσει την εταιρεία Sanatoriy im. Kirova Ltd («Εταιρεία 1») ως ιδιοκτήτρια του κτιρίου το οποίο πούλησε τον Ιανουάριο 2008 σε άλλη εταιρεία, την Topaz–K Ltd («Εταιρεία 2»).
Μετά τη διαδικασία που κινήθηκε από τους προσφεύγοντες το Ανώτατο Δικαστήριο τον Ιούνιο του 2009 επικύρωσε τελικά τον τίτλο των προσφευγόντων επί της οριζόντιας ιδιοκτησίας. Τον Σεπτέμβριο του 2009 η εταιρεία 2 πούλησε το κτίριο στην Selbilliar Ltd (“Εταιρεία 3”). Στις 4 Νοεμβρίου 2009, το Δικαστήριο της Γιάλτας διέταξε το Γραφείο Απογραφής να καταχωρίσει το δικαίωμα των προσφευγόντων επί της οριζόντιας. Η απόφαση έγινε αμετάκλητη, αλλά παρέμεινε ανεφάρμοστη.
Τον Ιανουάριο του 2010, το Γραφείο Απογραφής ανακοίνωσε στους προσφεύγοντες ότι δεν μπορούσε να εκτελέσει την απόφαση καθώς το διαμέρισμά τους και άλλα στο κτίριο είχαν καταχωρηθεί ως ιδιοκτησία της εταιρείας 3. Οι προσφεύγοντες κίνησαν διαδικασίες και στις 16 Φεβρουαρίου 2010 το δικαστήριο διέταξε το Γραφείο Απογραφής να ανανεώσει την εγγραφή της ιδιοκτησίας τους επί του διαμερίσματος. Η απόφαση έγινε αμετάκλητη, αλλά παρέμεινε ανεκτέλεστη.
(Πηγή: echrcaselaw.com).
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr