Εισιτήριο… εξόδου σε ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς: Απολύθηκαν για την ψήφο τους σε απόφαση

Ολιγωρία των εγχώριων Αρχών αποτυπώνεται πίσω από το εισιτήριο… εξόδου σε ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, οι οποίοι προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) για την αιφνίδια απόφαση αποχώρησής τους από το Σώμα.

Όπως αναφέρει το ΕΔΔΑ υπάρχει διαφοροποίηση ανάμεσα «στη σημασία ενός σαφούς νομικού πλαισίου σχετικά με τη δικαστική ασυλία και τη δικαστική λογοδοσία για τους σκοπούς της διασφάλισης της ανεξαρτησίας των δικαστών».

Θεώρησε, γενικότερα, ότι βάσει των αποφάσεων των ουκρανικών Δικαστηρίων, «η ευθύνη ενός δικαστή σχετικά με την ουσία της δικαστικής δραστηριότητας ήταν ένα εξαιρετικά λεπτό ζήτημα που απαιτούσε να γίνει διάκριση μεταξύ αμφισβητούμενης ερμηνείας ή εφαρμογής του νόμου, αφενός, και απόφασης ή μέτρου που αποκάλυψε, για παράδειγμα, σοβαρή και κατάφωρη παραβίαση του νόμου, αυθαιρεσία, σοβαρή διαστρέβλωση των γεγονότων ή προφανή έλλειψη νομικής βάσης για ένα δικαστικό μέτρο, από την άλλη. Μόνο η τελευταία συμπεριφορά μπορεί να συνιστά το actusreus τέτοιων αδικημάτων».

Εισιτήριο… εξόδου σε ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς: Οι διφορούμενες διατάξεις

Η υπόθεση αφορούσε δικαστές του Συνταγματικού Δικαστηρίου, το καθεστώς των οποίων ορίστηκε από συγκεκριμένη νομοθεσία, δηλαδή τον νόμο περί Συνταγματικού Δικαστηρίου.

Όπως λέει το ΕΔΔΑ «το άρθρο 28 του εν λόγω νόμου, όπως ίσχυε τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, καθιέρωσε λειτουργική ασυλία για τους δικαστές του Συνταγματικού Δικαστηρίου δηλώνοντας, ειδικότερα, ότι δεν θα θεωρούνταν νομικά υπεύθυνοι για τις ψήφους τους στις αποφάσεις αυτού του δικαστηρίου. Φαίνεται ότι δεν υπήρχε καμία διευκρίνιση κατά τη σχετική περίοδο στη νομολογία ή σε άλλη έγκυρη πηγή σχετικά με το εάν η διάταξη αυτή παρείχε ασυλία μόνο από ποινική και αστική ευθύνη ή είχε επίσης σκοπό να προστατεύσει από την απόλυση, περιορίζοντας το πεδίο ευθύνης του Συνταγματικού Δικαστηρίου να κρίνει για «παράβαση όρκου» σύμφωνα με τα άρθρα 126 του Συντάγματος και 32 του νόμου για το HCJ».

Freepik

Ωστόσο, επισημαίνει το ΕΔΔΑ «λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι οι προσφεύγοντες είχαν απολυθεί ακριβώς για τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας τους, ιδίως για τη δικαστική τους γνώμη που εξέφρασαν στην απόφαση, το ερώτημα σχετικά με το πώς έπρεπε να ερμηνευθεί η ανωτέρω διάταξη του νόμου περί Συνταγματικού Δικαστηρίου ήταν κρίσιμης σημασίας. Υπό αυτές τις συνθήκες, συνήθως χρειαζόταν μια πολύ λεπτομερής και σαφής ανάλυση για να αποδειχθεί ότι όλα τα σχετικά επιχειρήματα λήφθηκαν υπόψη κατά την εφαρμογή του Συντάγματος και του νόμου και ότι η προσβαλλόμενη απόφαση βασίστηκε σε προσεκτική ερμηνεία των σχετικών νομικών αρχών.

Ανεπαρκείς αιτιολογίες καταγράφει το ΕΔΔΑ – Προσβολή και της ιδιωτικής ζωής

«Καμία τέτοια ανάλυση και αιτιολογία δεν είχε παρασχεθεί από το Κοινοβούλιο. Επιπλέον, ενώ το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο σε πρώτο βαθμό στις υποθέσεις των προσφευγόντων, είχε κρίνει ότι η λειτουργική ασυλία σύμφωνα με το άρθρο 28 είχε επικρατήσει και εμπόδισε την απόλυση των δικαστών λόγω «παράβασης όρκου», το Ανώτατο Δικαστήριο είχε ακυρώσει την απόφαση αυτή χωρίς να παρέχει λεπτομερή ανάλυση του πεδίου εφαρμογής της δικαστικής ασυλίας που χορηγείται από τον νόμο περί Συνταγματικού Δικαστηρίου» λέει στην απόφασή του το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Παράλληλα, το ΕΔΔΑ σημειώνει πως «αν και οι λόγοι για την απόλυση των προσφευγόντων είχαν περιοριστεί αυστηρά στην άσκηση του δικαστικού τους λειτουργήματος και δεν είχαν καμία σχέση με την ιδιωτική τους ζωή, η τελευταία είχε επηρεαστεί από την απόλυσή τους σε πολύ σημαντικό βαθμό. Ειδικότερα, είχε σοβαρό αντίκτυπο στον στενό τους κύκλο, δεδομένης της επακόλουθης οικονομικής ζημίας, και στη φήμη τους, δεδομένου ότι οι λόγοι της απόλυσης – «παράβαση όρκου» – αφορούσαν άμεσα την προσωπική τους ακεραιότητα και την επαγγελματική τους επάρκεια».

Το ιστορικό της υπόθεσης

Στα τέλη Φεβρουαρίου 2014, μαζικές διαδηλώσεις (γνωστές ως Ουκρανική Επανάσταση της Αξιοπρέπειας) κορυφώθηκαν με την εκδίωξη του τέταρτου Προέδρου της Ουκρανίας, Yanukovych. Ακολούθησε μια σειρά αλλαγών στο πολιτικό σύστημα της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του σχηματισμού μιας νέας προσωρινής κυβέρνησης, της αποκατάστασης του προηγούμενου Συντάγματος και των αυτοσχέδιων προεδρικών εκλογών.

Εκείνη την εποχή, οι προσφεύγοντες στο ΕΔΔΑ απολύθηκαν από τη θέση των δικαστών του Συνταγματικού Δικαστηρίου, με κοινοβουλευτικό ψήφισμα, για το αδίκημα της  «παράβασης όρκου» λόγω συμμετοχής σε απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου το 2010. Η απόφαση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την ουσιαστική αύξηση των εξουσιών του Προέδρου της Ουκρανίας, Yanukovychεκείνη την εποχή. Οι προσφεύγοντες προσέβαλαν ανεπιτυχώς την απόφαση απόλυσής τους ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων.

Συγκεκριμένα, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκρινε, ότι, «με την προσβαλλόμενη απόφαση του 2010, το Συνταγματικό Δικαστήριο είχε τροποποιήσει το Σύνταγμα, ενώ η εξουσία να το πράξει είχε ανατεθεί στο Κοινοβούλιο. Είχε συνεπώς παραβιάσει τις θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατίας, της διάκρισης των εξουσιών και της νομιμότητας των ενεργών θεσμών της κρατικής εξουσίας».

Πηγή: echrcaselaw.com

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr