Γ. Νικολακόπουλος: Ενδεχόμενος δόλος στην έκδοση αποφάσεων του Ν. Κατσέλη;

Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που απορρίπτονται αιτήσεις του Ν.3869/2010 (Νόμος Κατσέλη) λόγω ύπαρξης «ενδεχόμενου δόλου» στο δανεισμό του αιτούντα.

Ειδικότερα, εκδίδονται δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες εσφαλμένως κατά τη γνώμη μου απορρίπτουν τις προσφυγές των δανειοληπτών  κρίνοντας ότι συντρέχει περίπτωση ενδεχόμενου δόλου όταν ο οφειλέτης  προβλέπει ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του με βάση τις υφιστάμενες ή ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές του δυνατότητες, σε συνδυασμό με το ύψος των οφειλών του, θα τον οδηγήσει σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών και όμως αποδέχεται το αποτέλεσμα αυτό και ότι δεν χρειάζονται πρόσθετα στοιχεία για τη συγκρότηση του δόλου στο πρόσωπο του οφειλέτη κατά την ανάληψη του χρέους, όπως είναι η εξαπάτηση των υπαλλήλων του πιστωτικού ιδρύματος ή η παράλειψη του πιστωτικού ιδρύματος να προβεί στις αναγκαίες έρευνες της πιστοληπτικής ικανότητας του δανειολήπτη!

Το σκεπτικό αυτό, παραγνωρίζει αφ΄ενός το γεγονός ότι, η οικονομική κρίση οδήγησε σε μεγάλη μείωση των εισοδημάτων των συναλλασσομένων  με τις τράπεζες, χωρίς οι τελευταίοι να έχουν υπαιτιότητα για αυτό  και αφ΄ετέρου ότι υπάρχει διαφορετική νομολογία των Δικαστηρίων μας, (και του Αρείου Πάγου), αλλά και ότι υφίσταται  υποχρέωση των πιστωτικών ιδρυμάτων – από την εποπτεύουσα αρχή (Τράπεζα της Ελλάδος), να μην χορηγούν πίστωση στους δανειολήπτες, εφόσον η δόση της δανειοδότησης υπερβαίνει το 30% των εισοδημάτων τους!

Ενδεικτικώς μνημονεύεται η υπ΄αρ. 636/2019 Απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία κρίνεται ότι:

“…η οικονομική του κατάσταση ήταν τέτοια που του δημιουργούσε την πεποίθηση ότι σε κάθε περίπτωση θα ικανοποιούνταν οι απαιτήσεις των πιστωτών του, ότι η κατάσταση μόνιμης αδυναμίας πληρωμής στην οποία έχει περιέλθει οφείλεται σε γεγονότα και περιστατικά ανεξάρτητα από τον ίδιο, ενώ παράλληλα ήταν απρόβλεπτα κατά τη σύναψη των εκάστοτε δανειακών συμβάσεων, όσο και κατά το χρόνο μετά την ανάληψη των χρεών του και ότι δεν συνέτρεχε στο πρόσωπό του ούτε αρχικός, αλλά ούτε και μεταγενέστερος δόλος.

Τα παραπάνω δεν αναιρούνται από την παραδοχή της προσβαλλομένης απόφασης ότι “…η ανάληψη δανειακών υποχρεώσεων, η εξυπηρέτηση των οποίων είναι επισφαλής, δεν αποτελεί στοιχείο δόλου…”, καθόσον η παραδοχή αυτή δεν συνιστά εσφαλμένη ερμηνεία των ως άνω διατάξεων, όπως αβάσιμα διατείνεται η αναιρεσείουσα, αφού η ανάληψη δανειακών υποχρεώσεων, η εξυπηρέτηση των οποίων είναι επισφαλής, προκειμένου να αποτελέσει περιεχόμενο του δόλου θα πρέπει να συνδυάζεται με την γνώση του οφειλέτη κατά την ανάληψη των χρεών ότι είναι αμφίβολη η εξυπηρέτησή τους, είτε μεταγενέστερα από δική του υπαιτιότητα να χειροτερεύει την οικονομική του θέση με τρόπο που δεν συνάδει με την περιουσία του, το εισόδημά του και την γενικότερη θέση του, στοιχεία που δεν διαλαμβάνονται στην προσβαλλομένη απόφαση.

Αντίθετα σε αυτήν διαλαμβάνεται ότι δεν αποδείχθηκε ότι ο αιτών προέβλεψε ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του, με βάση τις υφιστάμενες οικονομικές του δυνατότητες σε συνδυασμό με το ύψος των οφειλών του, θα τον οδηγήσει σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών και όμως αποδέχθηκε το αποτέλεσμα.”

Επομένως, οι δανειολήπτες μπορούν να βρουν ερείσματα στη νομολογία για να προσβάλλουν τέτοιες πρωτόδικες δικαστικές αποφάσεις και, εφόσον συντρέχουν οι ανωτέρω προϋποθέσεις, δύναται να δικαιωθούν και να μην βρεθούν στην άσχημη θέση να υποστούν πλειστηριασμό,  ακόμη και της πρώτης κατοικίας τους!

* Γεώργιος Νικολακόπουλος, Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο & ΣτΕ

Πηγή: eretikos.gr

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr