Η εφεύρεση του εργαζόμενου κατά τη διάρκεια της εργασίας

Ο εργαζόμενος με αφορμή την άσκηση της εργασίας του πολλές φορές προβαίνει σε μια πνευματική δημιουργία με αποτέλεσμα να προκύπτουν ερωτήματα σχετικά με τη προσωπική διάθεση και την οικονομική εκμετάλλευση αυτής. Η ρύθμιση των ζητημάτων αυτών εξαρτάται από το είδος της εφεύρεσης και ως εκ τούτου τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτή πραγματοποιήθηκε. Έτσι, η εφεύρεση διακρίνεται σε υπηρεσιακή, εξαρτημένη και ελεύθερη.

Ως «υπηρεσιακή εφεύρεση» νοείται εκείνη που πραγματοποιεί ο εργαζόμενος στο πλαίσιο της σύμβασης εργασίας κατά την οποία έχει την υποχρέωση είτε κύρια είτε δευτερεύουσα για παροχή εφευρετικής εργασίας. Προκειμένου να χαρακτηριστεί μια εφεύρεση υπηρεσιακή πρέπει να υπάρχει ενεργός σύμβαση εργασίας. Είναι αδιάφορο το εάν υπάρχει σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ή σύμβαση παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών, εάν η σύμβαση είναι έγκυρη ή όχι, εάν η σύμβαση είναι δημόσιου ή ιδιωτικού δικαίου και εάν η εφεύρεση πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του ωραρίου εργασίας. Στη περίπτωση αυτή, ο εργοδότης είναι ο δικαιούχος της υπηρεσιακής εφεύρεσης  ενώ ο εργαζόμενος-εφευρέτης διατηρεί το δικαίωμα να κατονομάζεται ως εφευρέτης στο σχετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Μάλιστα, εάν η εφεύρεση είναι ιδιαίτερα επωφελής, ο εργαζόμενος δικαιούται να αξιώσει μια πρόσθετη εύλογη αμοιβή από τον εργοδότη.

Η «εξαρτημένη εφεύρεση» είναι η εφεύρεση που πραγματοποιείται από τον εργαζόμενο με τη χρήση υλικών, μέσων και πληροφοριών της επιχείρησης. Η εφευρετική δραστηριότητα που αναπτύσσει ο εργαζόμενος σε αυτή τη περίπτωση δεν εμπίπτει στις απορρέουσες υποχρεώσεις του από τη σχετική σύμβαση ή σχέση εργασίας (εάν είναι άκυρη η σύμβαση εργασίας). Το γεγονός ότι ο εργαζόμενος προέβη σε χρήση του υλικοτεχνικού εξοπλισμού της εργοδότριας επιχείρησης και των σχετικών βοηθητικών πληροφοριών δικαιολογούν μια «αποζημίωση» του εργοδότη. Πιο συγκεκριμένα, κατόπιν έγγραφης ειδοποίησης του εργαζομένου- εφευρέτη στον εργοδότη σχετικά με τη πραγματοποίηση της εφεύρεσης με σκοπό την από κοινού αίτηση χορήγησης διπλώματος ευρεσιτεχνίας και μετά την εμπρόθεσμη απάντηση του εργοδότη στην ειδοποίηση αυτή (ο νόμος δίνει χρονικό περιθώριο τεσσάρων μηνών) το δικαίωμα στην εφεύρεση καθίσταται κοινό με τον εργοδότη να κατέχει την εφεύρεση σε ποσοστό 40% και τον εργαζόμενο σε 60%. Εάν ο εργοδότης δεν δηλώσει εμπρόθεσμα ότι ενδιαφέρεται να προχωρήσει σε κοινή αίτηση το δικαίωμα για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μεταπίπτει εξ’ ολοκλήρου στον εργαζόμενο-εφευρέτη.

Τέλος, η «ελεύθερη εφεύρεση», είναι η εφεύρεση που πραγματοποιεί ο εργαζόμενος εκτός του πλαισίου της σχέσης εργασίας που έχει με τον εργοδότη. Δικαιούχος της εφεύρεσης αυτής είναι αποκλειστικά και μόνο ο εργαζόμενος. Αξίζει να σημειωθεί ότι για όλες τις ως άνω περιπτώσεις είναι δυνατόν να προκύψουν αμφιβολίες και αντιπαραθέσεις σχετικά με το είδος, το τόπο και τον τρόπο πραγματοποίησης της εφεύρεσης η επίλυση των οποίων καθορίζεται από την απόδειξη των σχετικών πραγματικών περιστατικών.

*Πηγή: Δικηγόρος Εργατολόγος

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr