Κορονοϊός και υπερημερία του εργοδότη

Εάν ο εργοδότης απαγορεύσει για δύο εβδομάδες την είσοδο στην επιχείρηση σε εργαζόμενο που επιστρέφει από περιοχή κινδύνου SARS–CoV-2,  παρόλο που ο εν λόγω εργαζόμενος δεν υπάγεται στην κατά νόμο υποχρέωση απομόνωσης (καραντίνας), λόγω προσκόμισης τρέχοντος αρνητικού τεστ PCR και ιατρικού πιστοποιητικού απουσίας συμπτωμάτων, ο εργοδότης κατ’ αρχήν οφείλει μισθούς υπερημερίας.

Στην υπόθεση 5 AZR 154/22, ο ενάγων εργαζόταν ως προϊστάμενος του τμήματος νυχτερινής καθαριότητας στην εναγομένη, η οποία παράγει τρόφιμα λιανικού εμπορίου στο Βερολίνο. Η εναγομένη εταιρία είχε καταρτίσει μια υγειονομική πολιτική, η οποία διατάσσει 14ήμερη καραντίνα με απαγόρευση εισόδου στην επιχείρηση χωρίς καθόλου αμοιβή για τους εργαζόμενους που επιστρέφουν από περιοχή κινδύνου που έχει οριστεί από το RKI (Robert Koch Institut). Το διάταγμα του ομόσπονδου κρατιδίου του Βερολίνου της 16ης Ιουνίου 2020 για τα μέτρα περιορισμού του SARS-CoV-2 προέβλεπε κατ’ αρχήν την υποχρέωση καραντίνας για περίοδο 14 ημερών μετά την είσοδο από περιοχή κινδύνου. Συνεπώς κατά τούτο η εταιρική πολιτική συμβάδιζε με τον νόμο. Ωστόσο, το διάταγμα δεν ίσχυε για τα άτομα που διέθεταν αρνητικό PCR τεστ  προ 48 ωρών και  ιατρικό πιστοποιητικό απουσίας συμπτωμάτων COVID-19.

Στην προκείμενη περίπτωση, ο ενάγων είχε ταξιδέψει στην Τουρκία, η οποία είχε χαρακτηριστεί ως περιοχή κινδύνου Corona εκείνη την εποχή, κατά τη διάρκεια της άδειας που του χορηγήθηκε από τις 11 Αυγούστου έως τις 14 Αυγούστου 2020 λόγω θανάτου συγγενικού προσώπου. Πριν αναχωρήσει από την Τουρκία, υποβλήθηκε σε εξέταση Corona PCR, η οποία ήταν αρνητική, όπως και η επαναληπτική εξέταση μετά την άφιξή του στη Γερμανία. Ο γιατρός του ενάγοντος πιστοποίησε ότι ήταν απαλλαγμένος από συμπτώματα. Η εναγομένη αρνήθηκε στον ενάγοντα την πρόσβαση στο χώρο εργασίας για 14 ημέρες και δεν του κατέβαλε καμία αμοιβή. Με την αγωγή του, ο ενάγων διεκδικούσε ακαθάριστες αποδοχές ύψους 1.512,47 ευρώ λόγω παράνομης μη αποδοχής της προσηκόντως προσφερόμενης εργασίας του. Ισχυρίστηκε ότι ο εναγόμενος αρνήθηκε αδικαιολόγητα να δεχθεί την εργασία του.

Το Εργατικό Δικαστήριο του κρατιδίου δέχθηκε την αγωγή. Η έφεση του εναγομένου κατά της απόφασης αυτής δεν είχε αποτέλεσμα ενώπιον της 5ης Συγκλήτου του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου Εργασίας. Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ορθώς έκρινε ότι ο εναγόμενος παράνομα παρέλειψε να αποδεχθεί το έργο που προσηκόντως προσέφερε ο ενάγων. Η απαγόρευση εισόδου στην επιχείρηση που εξέδωσε ο εναγόμενος δεν οδήγησε τον ενάγοντα σε αδυναμία εκτέλεσης της εργασίας του (άρθρο 297 του γερμανικού Αστικού Κώδικα), διότι η αιτία της μη εκτέλεσης της εργασίας ήταν υπαιτιότητα του εναγομένου. Η εναγομένη δεν απέδειξε ότι ήταν υπέρμετρα απεχθές να αποδεχθεί την εργασία του ενάγοντος λόγω των συγκεκριμένων επιχειρησιακών συνθηκών. Η εντολή να απουσιάσει από την εργασία του για διάστημα 14 ημερών χωρίς συνέχιση της καταβολής των αποδοχών ήταν επίσης αθέμιτη (άρθρο 106  του επιχειρησιακού νόμου {GewO}) και, ως εκ τούτου, άκυρη. Η εναγόμενη εταιρία δεν έδωσε επίσης στον ενάγοντα την ευκαιρία να αποκλείσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την πιθανότητα νόσησής του μέσω μιας περαιτέρω εξέτασης PCR. Με τον τρόπο αυτό, θα μπορούσε να έχει επιτύχει την αναγκαία και κατάλληλη προστασία της υγείας των εργαζομένων σύμφωνα με το άρθρο 618 παράγραφος 1 του γερμανικού αστικού κώδικα (BGB) και θα μπορούσε να έχει διασφαλίσει την ασφαλή διεξαγωγή των εργασιών.

Πηγή: dikigorosergatologos.gr

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr