Πρωτοβουλία Νέων Δικηγόρων: Για την αλλαγή γενιάς στους δικηγορικούς συλλόγους

Τέσσερα έτη συμπληρώνονται σε λίγους μήνες, από τις τελευταίες δικηγορικές εκλογές. Τώρα που έρχεται η ώρα του απολογισμού και των αποφάσεων για όλους μας, ένα είναι το ερώτημα που ο καθένας πρέπει να απαντήσει: το αν η επαγγελματική του ζωή είναι καλύτερη από τότε.

Με δεδομένη την αρνητική απάντηση, δεν μένει παρά να καταλογίσουμε ευθύνες. Και δυστυχώς δεν είμαστε άμοιροι αυτών. Πράγματι, εδώ και δύο χρόνια ο κλάδος, η χώρα και ο πλανήτης ταλαιπωρούνται από μια πανδημία, με πρωτοφανείς συνέπειες στην καθημερινότητα όλων. Όπως βέβαια πριν μερικά χρόνια ταλαιπωρούμασταν από μια πρωτοφανή οικονομική κρίση και τις συνέπειές της. Σε αμφότερες όμως τις περιπτώσεις, όπως και σε πολλές άλλες, αντίστοιχου βεληνεκούς ή εντελώς δευτερεύουσες καταστάσεις, η κοινή συνισταμένη ήταν ότι, ως επαγγελματίες, ήμασταν μόνοι μας. Όχι χωρίς «συμμαχίες» στην κυβέρνηση και την κοινωνία, αλλά χωρίς πραγματική εκπροσώπησή μας. 

Το 2017 πολλοί, οι μεγαλύτεροι μεταξύ αυτών, Σύλλογοι άλλαξαν ηγεσία, αλλά δυστυχώς όχι σελίδα. Η επί σειρά ετών τροπή τους από επιστημονικά και συνδικαλιστικά μας όργανα, σε δαπανηρούς και αδιαφανείς μηχανισμούς δημοσίων σχέσεων και “εξυπηρετήσεων”, συνεχίσθηκε με μεγαλύτερη ένταση. Η πραγματικότητα αυτή είναι καλά γνωστή στο σύνολο των δικηγόρων, που βρίσκονται έξω από το σύστημα αυτό. Σε όλους εμάς.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ο κλάδος χαρακτηρίστηκε από υπέρογκες δαπάνες προς επίτευξη δημοσίων σχέσεων. Όχι βέβαια προς το συμφέρον του κλάδου, όπως άλλωστε αποδείχθηκε δια της εκκωφαντικής απουσίας όλων αυτών των υπουργών, δικαστών και λοιπών επίσημων καλεσμένων που παρελαύνουν στα παραπάνω, από τις μεγάλες μάχες, αλλά και από τις «μικρές», καθημερινές ανάγκες του κλάδου. Ίσως όμως προς το συμφέρον των ίδιων των διοργανωτών και συμμετεχόντων…

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ο κλάδος απέτυχε να προστατέψει ουσιαστικά τους δικηγόρους από αυθαιρεσίες κάθε δημόσιας υπηρεσίας, υποθηκοφυλακείου, κτηματολογικού γραφείου, διεύθυνσης αλλοδαπών και ασύλου, δικαστηρίων, αλλά και ενίοτε των ίδιων των δικαστών. Το αποτέλεσμα είναι ότι καθημερινά στη δουλειά μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με σειρά πρωτοφανών και, συχνά, ακατάληπτων, «πρωτοκόλλων», υποχρεώσεων και διαδικαστικών διατυπώσεων, χωρίς οποιοδήποτε νομικό έρεισμα, πέραν της οδηγίας κάποιου υπηρεσιακού παράγοντα.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια, οι δικηγόροι ήταν απόντες από κάθε λογής κυβερνητική πρωτοβουλία περί «μεταρρύθμισης» κεντρικών νομοθετημάτων και της Δικαιοσύνης. Με τον κατεξοχήν αρμόδιο κλάδο μας απόντα από οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή πρόταση, άφαντο (όπως στην περίπτωση της παλινόρθωσης του δικαστικού ενσήμου στις αναγνωριστικές αγωγές) ή και σιωπηρά συναινούντα (όπως στην περίπτωση της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης), το αποτέλεσμα είναι αλλαγές αποσπασματικές, ασύνδετες ή θνησιγενείς.

Τα τέσσερα τελευταία χρόνια, ουδεμία προσπάθεια έγινε για την αντιμετώπιση της ανασφάλειας, ιδιαίτερα των δικηγόρων που πρώτη φορά εισέρχονται στο επάγγελμα, την προστασία των αμοιβών τους και των όρων απασχόλησής τους, αλλά και για τον εκσυγχρονισμό του νομικού πλαισίου που τα ρυθμίζει. Η δε απαξίωση των ασκούμενων συναδέλφων είναι ακόμα εντονότερη, όπως πρόσφατα αναδείχθηκε από τον τρόπο διοργάνωσης του τελευταίου Διαγωνισμού Δικηγόρων. 

Και όλα αυτά πριν από την πανδημία. Διότι μετά, ήλθε η πλήρης συλλογική μας αποτυχία όχι μόνο να προτείνουμε και να διεκδικήσουμε ουσιαστικά μέτρα ελάφρυνσης, αλλά ακόμα και να συμφωνήσουμε στο αυτονόητο, ότι οι πιο αδύναμοι χρειάζονται περισσότερη στήριξη. Το αποτέλεσμα ήταν η πενιχρή ενίσχυση των 600 ευρώ το 2020, μέσω της περίφημης «επιμόρφωσης» – φιάσκο, συν ακόμη 400 ευρώ το 2021. Και ορισμένες επιστρεπτέες προκαταβολές, σχεδιασμένες κατάλληλα για να αποκλείσουν τους περισσότερους, τους νεότερους και τα χαμηλότερα εισοδήματα. Την ίδια δε στιγμή οι σύλλογοι απέφυγαν να κατευθύνουν μέρος των δαπανών τους στην ενίσχυση των συναδέλφων. Παράλληλα, η πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες απέκτησε μια απροσπέλαστη «προδικασία», ενώ η ικεσία του κλάδου για έγκαιρη ρύθμιση των μέτρων λειτουργίας των Δικαστηρίων, δεν απέδωσε παρά την «ΚΥΑ του Σαββάτου».

Η ευθύνη για όλα αυτά δεν είναι όμως ισομερής. Υπό το σημερινό πλαίσιο εκπροσώπησης, η εκάστοτε ηγεσία, σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, είναι απολύτως ανέλεγκτη, συχνά κρυπτόμενη πίσω από τη «Συντονιστική» και την αδιαφανή λειτουργία των κατά τόπους Διοικητικών Συμβουλίων. Το σύστημα αυτό εκπροσώπησης υπηρετεί άριστα τη συνδικαλιστική νοοτροπία των τελευταίων δεκαετιών, νοοτροπία προσωπικών σχέσεων, εξυπηρετήσεων και στόχων. Γι’ αυτό δεν διοικήσαμε όλοι μαζί.

Δεν διοικήσαμε όλοι εμείς, που ζούμε από τη δικηγορία ή που προσπαθούμε να επιβιώσουμε σε αυτήν, γνωρίζουμε τι απαιτούσαμε πριν 4 ή και 8 χρόνια και τι συνεχίζουμε να απαιτούμε σήμερα:

Απαιτούμε συνδικαλισμό ουσίας με επίκεντρο την καθημερινότητα. Σκοπός μας είναι ο σεβασμός του δικηγόρου και η διασφάλιση αξιοπρεπών όρων άσκησης της δικηγορίας, ως λειτουργήματος, στα δικαστήρια και τις δημόσιες υπηρεσίες. Γι’ αυτό προτείνουμε έναν Σύλλογο ισχυρό ελεγκτή της Δικαιοσύνης και της Δημόσιας Διοίκησης και σταθερό επόπτη των επαγγελματικών δικαιωμάτων μας. Έναν Σύλλογο που θα συγκρούεται για εμάς.

Απαιτούμε δικαιοσύνη εντός του κλάδου με στόχο τη διασφάλιση δικαίων όρων απασχόλησης για συνεργάτες και ασκούμενους δικηγόρους, και ταυτόχρονα αυστηρή εφαρμογή των διατάξεων, ιδίως απέναντι σε περιστατικά αντιποίησης δικηγορίας. Γι’ αυτό προτείνουμε εκσυγχρονισμό του Κώδικα Δικηγόρων με στόχο την υψηλότερη προστασία επαγγελματικών σχέσεων μεταξύ των δικηγόρων και έναν Σύλλογο που θα προστατεύει τους νεώτερους και τους περισσότερο αδύναμους.

Απαιτούμε διαφάνεια στις αποφάσεις, διαφάνεια στα οικονομικά, διαφάνεια στη συγκρότηση επιτροπών και την επιλογή προμηθειών, προσωπικού και έμμισθων. Γι’ αυτό προτείνουμε την ίδρυση συστήματος «Διαύγειας» για όλες τις αποφάσεις, συμβάσεις, προμήθειες και δαπάνες, την δημιουργία θεσμικών αντίβαρων στα Διοικητικά Συμβούλια και την εκ βάθρων αναμόρφωση της Ολομέλειας. 

Απαιτούμε εκσυγχρονισμό της Δικαιοσύνης, δια της επέκτασης της ψηφιοποίησής της, με ταυτόχρονο όμως σεβασμό των δικονομικών δικαιωμάτων των διαδίκων. Γι’ αυτό προτείνουμε την ανάληψη της πρωτοβουλίας από τους Συλλόγους για ένα πλήρες, συνεκτικό και ολοκληρωμένο σχέδιο μεταρρύθμισής της. 

Στόχος μας είναι η, χωρίς κομματικές ή άλλες εξαρτήσεις, ρήξη με όλα τα κέντρα, πολιτικά, υπηρεσιακά, θεσμικά, που έως σήμερα υποβαθμίζουν τον κλάδο μας. Αλλά και η ρήξη με τη νοοτροπία εκείνης της γενιάς συνδικαλιστών που εδώ και χρόνια έχει αποτύχει στο έργο της εκπροσώπησής μας, διακινδυνεύοντας πλέον τον ίδιο τον θεσμικό χαρακτήρα του λειτουργήματός μας. 

Και για τον λόγο αυτό καλούμε αυτούς που διοίκησαν τον κλάδο την τελευταία τετραετία, αυτούς που προήδρευσαν της Ολομέλειας και των μεγαλύτερων Συλλόγων, καθώς και αυτούς που συμμετείχαν υποστηρίζοντας τις διοικήσεις αυτές, να συνεισφέρουν τα μέγιστα, έστω την ύστατη στιγμή και, αποδεχόμενοι τα αρνητικά αποτελέσματα της θητείας αυτής, να αποχωρήσουν από την διεκδίκηση νέας εκλογής. Να δώσουν δηλαδή την ευκαιρία στον κλάδο για το οριστικό κλείσιμο ενός κύκλου. Την αλλαγή νοοτροπίας. Την αλλαγή γενιάς. Αυτό είναι το αληθινό διακύβευμα των ερχόμενων δικηγορικών εκλογών.

Εμείς, αναλαμβάνουμε σήμερα από την Θεσσαλονίκη την Πρωτοβουλία να αγωνιστούμε για αυτή την αλλαγή γενιάς. Και καλούμε όλους τους συναδέλφους να αγωνιστούν μαζί μας.

Μιχάλης Μήττας, ΥπΔΝ, τ. ΔΣ ΔΣΘ, τ. Πρόεδρος ΕΑΝΔιΘ

Γιάννης Τρασανίδης, Πρόεδρος ΕΑΝΔιΘ

Κατερίνα Τσιαμπέρα, τ. Πρόεδρος ΕΑΝΔιΘ

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr