Σουζάνα Κλημεντίδη: Υπάρχουν περιθώρια για την από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας όταν οι γονείς κατοικούν σε διαφορετικές χώρες;

Η άσκηση γονικής μέριμνας από γονείς που κατοικούν σε διαφορετικές χώρες είναι ένα ζήτημα που πρόσφατα απασχόλησε τα ελληνικά δικαστήρια. Οι περιπτώσεις γονικής μέριμνας αποτελούν ενίοτε δυσχερείς περιπτώσεις ως προς την προσέγγισή τους, και αυτό διότι θεμελιώδες κριτήριο αποτελεί το συμφέρον του τέκνου – νομική έννοια που απαιτεί εξειδικεύσεις.

Πώς όμως διασφαλίζεται το συγκεκριμένο συμφέρον όταν γίνεται λόγος για γονείς που κατοικούν σε διαφορετικές χώρες;

Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να σημειωθεί ότι, στο πλαίσιο της εξαιρετικά πρόσφατης απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (ΜΠρΑθ 7302/2023) τονίστηκε, ότι οι διάδικοι – γονείς, οι οποίοι αμφότεροι αγαπούν και ενδιαφέρονται για την ευημερία του ανήλικου τέκνου τους, προς εξυπηρέτηση του αποκλειστικού συμφέροντος του τελευταίου, οφείλουν να εργασθούν προς την κατεύθυνση αμοιβαίας συνεργασίας αναφορικά με τα ζητήματα που το αφορούν και αμφότεροι να εμφυσήσουν προς αυτό αισθήματα αγάπης και εμπιστοσύνης τόσο ως προς το πρόσωπό τους, όσο και ως προς το πρόσωπο του άλλου γονέα, έτσι ώστε να συνδράμουν στην ανάπτυξη των σχέσεων του και με τους δύο γονείς του, προκειμένου αφενός επί του παρόντος να αποκατασταθεί το κλίμα ηρεμίας και σταθερότητας που είναι απαραίτητο για την ισορροπημένη εξέλιξη του τέκνου και αφετέρου στο μέλλον να εξελιχθεί σε ολοκληρωμένη προσωπικότητα, πνευματικά, συναισθηματικά και ψυχολογικά.

Ως εκ τούτου, θα πρέπει να διατηρηθεί η εκ του νόμου από κοινού άσκηση του συνόλου της γονικής μέριμνας από αμφότερους τους γονείς του τέκνου και να προσδιορισθεί ως τόπος διαμονής του τέκνου η κατοικία της ενάγουσας – εναγομένης μητέρας του, καθόσον τυχόν συνεχής αποχωρισμός του από την ενάγουσα – μητέρα του, με εναλλασσόμενη διαμονή, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, θα επιβαρύνει ψυχολογικά το ανήλικο. Ακολούθως, ο εναγόμενος – ενάγων, στην κατοικία του οποίου το ανήλικο τέκνο δεν θα διαμένει σταθερά έχει δικαίωμα διευρυμένης επικοινωνίας με αυτό, η οποία είναι επιβεβλημένη για την ομαλή ανάπτυξη της προσωπικότητας του τέκνου. Επομένως, με αποκλειστικό γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον του ανηλίκου, το δικαίωμα προσωπικής επικοινωνίας του πατέρα του μ’ αυτόν πρέπει να ρυθμιστεί ως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό της συγκεκριμένης απόφασης, ένεκα των βιοτικών και συναισθηματικών αναγκών του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, συνυπολογιζομένης και της ηλικίας του, και με τον τρόπο αυτό κρίνει το Δικαστήριο ότι αφενός εξυπηρετούνται οι ανάγκες του τέκνου, καθόσον εν προκειμένω η επικοινωνία του τέκνου με τον ενάγοντα – εναγόμενο, που δεν διαμένει, είναι καθοριστικής σημασίας για τη θεμελίωση ψυχικών και συναισθηματικών δεσμών του παιδιού με τον πατέρα εν προκειμένω, οι οποίοι και θα το βοηθήσουν στην ισορροπημένη ψυχολογική του ανάπτυξη και αφετέρου δίνεται στους διάδικους γονείς του η ευκαιρία να διαθέσουν ποιοτικό χρόνο με το τέκνο.

*Της Σουζάνας Κλημεντίδη, Δικηγόρου

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr