Τι ισχύει για τους εργαζομένους που απασχολούνται σε εταιρεία σε μία χώρα της ΕΕ και εργάζονται από άλλη χώρα της ΕΕ;

Στο πλαίσιο της μετακίνησης των εργαζομένων εντός της ΕΕ αλλά και της ευελιξίας που διέπει τις σύγχρονες εργασιακές σχέσεις, όλο και συχνότερα εντοπίζεται η περίπτωση κατά την οποία ένας εργαζόμενος απασχολείται σε μία εταιρεία που έχει έδρα σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα αλλά εργάζεται από άλλη χώρα της ΕΕ.

Οι συνηθέστεροι προβληματισμοί που ανακύπτουν σχετίζονται με το ερώτημα ποιο είναι σε κάθε περίπτωση το εφαρμοστέο δίκαιο. Στο ερώτημα αυτό, δίνει απάντηση ο Κανονισμός Ρώμη Ι (αριθ. 593/2008) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου.

Καταρχήν, η ατομική σύμβαση εργασίας διέπεται από το δίκαιο που επιλέγουν τα μέρη. Η επιλογή αυτή πρέπει να γίνεται ρητώς ή να συνάγεται σαφώς από τις διατάξεις της σύμβασης ή τα πραγματικά δεδομένα της υπόθεσης. Τα μέρη είναι ελεύθερα να επιλέγουν το εφαρμοστέο δίκαιο στο σύνολο ή σε μέρος μόνο της σύμβασης και μπορούν να συμφωνήσουν οποτεδήποτε την υπαγωγή της σύμβασης σε δίκαιο άλλο από εκείνο που τη διείπε προηγουμένως.

Ωστόσο, η επιλογή του εφαρμοστέου δικαίου δεν μπορεί ποτέ να έχει ως αποτέλεσμα να στερείται ο εργαζόμενος την προστασία που του εξασφαλίζουν οι διατάξεις από τις οποίες δεν μπορεί να γίνει παρέκκλιση με συμφωνία (αναγκαστικό δίκαιο) κατά το δίκαιο που θα ήταν εφαρμοστέο, ελλείψει επιλογής. Σε κάθε περίπτωση, δηλαδή, θα πρέπει να εξασφαλίζεται η όσο το δυνατόν βέλτιστη προστασία του εργαζομένου.

Αν αντίθετα, τα μέρη δεν έχουν επιλέξει το εφαρμοστέο δίκαιο, η σύμβαση θα διέπεται από το δίκαιο της χώρας στην οποία ή, ελλείψει αυτού, από την οποία, ο εργαζόμενος παρέχει συνήθως την εργασία του κατ’ εκτέλεση της σύμβασης. Η χώρα της συνήθους εκτέλεσης εργασίας δεν θεωρείται ότι μεταβάλλεται όταν ο εργαζόμενος παρέχει την εργασία του σε μια άλλη χώρα προσωρινά.

Όταν δεν μπορεί να καθορισθεί το εφαρμοστέο δίκαιο ούτε σύμφωνα με τον τόπο συνήθους παροχής της εργασίας, η σύμβαση διέπεται από το δίκαιο της χώρας όπου ευρίσκεται η εγκατάσταση της επιχείρησης που προσέλαβε τον εργαζόμενο.

Τέλος, σύμφωνα με τον Κανονισμό, όταν προκύπτει από το σύνολο των περιστάσεων ότι η σύμβαση συνδέεται στενότερα με χώρα άλλη, εφαρμόζεται το δίκαιο της άλλης αυτής χώρας.

Μάλιστα, προς αυτή την κατεύθυνση δημοσιεύθηκε ο Ν. 4825/2021 από το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, ο οποίος παρέχει κίνητρα σε πολίτες τρίτων χωρών (εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης) να εγκατασταθούν στην Ελλάδα και να εργάζονται εξ αποστάσεως χρησιμοποιώντας μεθόδους ψηφιακής τεχνολογίας για χρονική περίοδο 12 μηνών (με δυνατότητα ανανέωσης έως και 2 έτη). Στο ίδιο πλαίσιο, θεσπίζεται ένας νέος τύπος εθνικής θεώρησης εισόδου που παρέχει τη δυνατότητα προσωρινής διαμονής στην Ελλάδα και μετατροπή της σε άδεια διαμονής υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.

Πηγή: dikigoros-ergatologos.gr

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr