Κατερίνα Φραγκάκη: Τι πρέπει να κάνει ο εγγυητής όταν του κοινοποιηθεί διαταγή πληρωμής;
- Γράφει η Κατερίνα Φραγκάκη
Οι Τράπεζες ακολουθούν πλέον επιθετική στρατηγική και κατά των εγγυητών οι οποίοι όμως όταν υπέγραφαν τις δανειακές συμβάσεις δεν διάβαζαν τους όρους της σύμβασης, με αποτέλεσμα να αγνοούν πλήρως τόσο τις υποχρεώσεις τους αλλά και τα δικαιώματα τους.
Ο εγγυητής όπως και ο πρωτοφειλέτης εφόσον του κοινοποιηθεί διαταγή πληρωμής πρέπει άμεσα και συγκεκριμένα εντός 15 εργάσιμων από την κοινοποίηση να ανακόψει τη διαδικασία, καθότι μετά ακολουθεί η κατάσχεση και ο πλειστηριασμός της περιουσίας του.
Αρχικά ο εγγυητής μπορεί να επικαλεσθεί ακυρότητα του όρου περί παραίτησης από ένσταση διζήσεως που σημαίνει ότι μόνο εφόσον η εκτέλεση κατά του πρωτοφειλέτη αποβεί άκαρπη μπορεί να υποχρεωθεί ο εγγυητής να εκπληρώσει ο ίδιος την οφειλή. Το βασικό αυτό δικαίωμα προβλέπεται μεν από τον Αστικό Κώδικα (ΑΚ 855), ωστόσο είναι νομικά έγκυρη η παραίτηση από αυτό με σχετικό όρο μέσα στην σύμβαση της εγγύησης. Για να μπορεί εγκύρως να συμφωνηθεί ένας τέτοιος όρος θα πρέπει να κατανοεί ο εγγυητής τι υπογράφει δηλαδή να κατανοεί ποια είναι η σημασία της φράσης “ένσταση διζήσεως”.
Επίσης ο εγγυητής μπορεί να υποβάλλει ένσταση ελευθερώσεως λόγω πταίσματος της Τράπεζας. Σύμφωνα με την ΑΚ 862 ο εγγυητής ελευθερώνεται, εφόσον από πταίσμα του δανειστή έγινε αδύνατη η ικανοποίησή του από τον πρωτοφειλέτη. Τούτο μπορεί να συμβεί, μεταξύ άλλων, και αν ο δανειστής, γνωρίζοντας ή πάντως αγνοώντας από ελαφρά ή βαριά αμέλεια την άσχημη οικονομική κατάσταση του πρωτοφείλετη, είτε αμελεί για μακρό χρονικό διάστημα να στραφεί δικαστικά ή να εγγράψει εμπράγματα βάρη κατά του πρωτοφειλέτη υπολογίζοντας ως βέβαιη και μόνη πηγή ικανοποίησης τον αμέτοχο στην φάση αυτή εγγυητή, συντελώντας με την περαιτέρω πίστωση στην υπερχρέωση του πρωτοφειλέτη.
Επιπροσθέτως ο εγγυητής μπορεί να επικαλεστεί ακυρότητα της σύμβασης εγγύησης λόγω καταχρηστικότητας αυτής βάσει αντίθεσης στα χρηστά ήθη (ΑΚ 178 – σε συνδ/σμό με 919 ΑΚ). Όταν δεν συντρέχει κίνδυνος αλλά εξ΄αρχής βεβαιότητα ως προς το αναξιόχρεο του πρωτοφειλέτη, γεγονός που αντιβαίνει στα χρηστά ήθη, τουλάχιστον στον βαθμό που ο εγγυητής συναίνεσε εν αγνοία της πραγματικής κατάστασης την οποία γνώριζε η δανείστρια τράπεζα και παρά το εμφανές της πλάνης του εγγυητή απέφυγε να διασαφηνίσει στον τελευταίο, όπως είχε υποχρέωση δυνάμει της ΑΚ 197 ότι με βεβαιότητα ο πρωτοφειλέτης δεν είναι σε θέση να εξοφλήσει την οφειλή του.
Τέλος δεκτή μπορεί να γίνει από το δικαστήριο η ένσταση ακυρότητας σύμβασης εγγύησης λόγω πλάνης μεταξύ δήλωσης και βούλησης. Η πλάνη που αναφέρεται σε ιδιότητες του προσώπου θεωρείται ουσιώδης, αν κατά την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη οι ιδιότητες αυτές είναι τόσο σπουδαίες για όλη την δικαιοπραξία, ώστε αν το πρόσωπο γνώριζε την πραγματική κατάσταση δεν θα επιχειρούσε την δικαιοπραξία (βλ. ΑΚ 142). Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που ο εγγυητής θεωρούσε ότι δεσμεύει μόνο ένα συγκεκριμένο ακίνητό του στο οποίο θα εγγραφόταν προσημείωση υποθήκης και όχι όλη την προσωπική του περιουσία. Αν και ο εγγυητής ευθύνεται με όλη την προσωπική του περιουσία, στην συγκεκριμένη περίπτωση το δικαστήριο έκρινε ότι συνέτρεξε ουσιώδης πλάνη καθώς ο εγγυητής υπέγραψε ένα έγγραφο νομίζοντας ότι έχει ορισμένο περιεχόμενο, ενώ στην πραγματικότητα είχε διαφορετικό, και δέχτηκε τον περιορισμό της ευθύνης μόνο στο συγκεκριμένο ακίνητο το οποίο και είχε προσημειωθεί.
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
