Απόφαση-βόμβα για το Δημόσιο και τους απασχολούμενους με συμβάσεις Stage: Η καταχρηστική ανανέωση, τους καθιστά εργαζόμενους αορίστου χρόνου

Πράσινο φως για τη μονιμοποίηση υπαλλήλων που είχαν προσληφθεί ως απασχολούμενοι με συμβάσεις Stage δίνει το Μονομελές Εφετείο Αθηνών, κρίνοντας αναποτελεσματικές τις ρυθμίσεις του Π.Δ. 164/2004, καθώς όπως αναφέρεται «δεν απέτρεψαν στην πράξη τη διαιώνιση της πρακτικής του Δημοσίου σύναψης συμβάσεων ορισμένου χρόνου για την κάλυψη παγίων και διαρκών αναγκών του, και μέχρι τη νομοθέτηση νέων το εθνικό δικαστήριο οφείλει να εξασφαλίσει την πλήρη αποτελεσματικότητα των διατάξεων των ενωσιακού δικαίου μέσω της ερμηνείας και εφαρμογής και προγενέστερων εθνικών ρυθμίσεων που παραμένουν σε ισχύ».

Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση η προσφυγή «πρέπει αυτή να γίνει δεκτή ως βάσιμη και στην ουσία της και να αναγνωριστεί ότι οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες συνδέονται με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου με το εναγόμενο και να υποχρεωθεί αυτό να αποδέχεται τις υπηρεσίες τους, καταβάλλοντας τις νόμιμες αποδοχές τους με απειλή χρηματικής ποινής ποσού εκατόν πενήντα (150) ευρώ υπέρ εκάστου των εναγόντων – εκκαλούντων για κάθε ημέρα παράλειψης συμμόρφωσης του εναγομένου στην παραπάνω υποχρέωση του».

Eurokinissi

Τι ανέφερε η προσφυγή

Σύμφωνα με το Εφετείο «οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες με την ένδικη από 28-09-2010 και με αριθμ. κατάθ. …/…/2010 αγωγή τους ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου ισχυρίστηκαν ότι απασχολήθηκαν σε υπηρεσίες του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ως διοικητικοί υπάλληλοι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο πλαίσιο συμβάσεων επιγραφόμενων ως απόκτησης εργασιακής εμπειρίας «stage» ορισμένου χρόνου, ότι στην πραγματικότητα το συμβατικό καθεστώς παροχής των υπηρεσιών τους στο εναγόμενο είναι αυτό της μίας και ενιαίας σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, καθώς το εναγόμενο αποσκοπούσε όχι στην κατάρτιση τους, αλλά στην καθαυτή εργασιακή τους απασχόληση, ότι οι ανάγκες που κάλυπταν ήταν πάγιες και διαρκείς και ότι το εναγόμενο παρανόμως έπαυσε να αποδέχεται την εργασία τους.

Ζήτησαν δε να αναγνωριστεί ότι συνδέονται με το εναγόμενο με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου και να αναγνωριστεί η ακυρότητα της καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του, να υποχρεωθεί το τελευταίο, επ’ απειλή χρηματικής ποινής, να αποδέχεται της υπηρεσίες τους με καθεστώς σύμβασης εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου, να κηρυχθεί η εκδοθησομένη απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί το εναγόμενο στα δικαστικά τους έξοδα.

Μονιμοποίηση υπαλλήλων: Κατάχρηση η ανανέωση συμβάσεων

Όπως αναφέρει το Εφετείο, «δεδομένου ότι η εργασία των εκκαλουσών παρεχόταν υπό συνθήκες εξαρτημένης εργασίας και εφόσον στην πραγματικότητα οι ανάγκες που κάλυπταν ήταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, δεν υφίστατο αντικειμενικός λόγος για την ανανέωση των «ορισμένου χρόνου» συμβάσεων ή σχέσεων τους, τέτοια δε, χωρίς αντικειμενικό λόγο, ανανέωση συνιστά κατάχρηση».

Σημειώνεται δε πως «το ΔΕΕ επανειλημμένα έχει επισημάνει ότι ο εθνικός δικαστής οφείλει να ελέγξει κατά πόσον οι προϋποθέσεις εφαρμογής και η εφαρμογή στην πράξη των σχετικών διατάξεων του εσωτερικού δικαίου καθιστούν τις διατάξεις αυτές κατάλληλο μέτρο για να αποτρέπεται και να τιμωρείται η καταχρηστική χρησιμοποίησης διαδοχικών συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου (C-180/04, C-407/13).

Και καταλήγει: «Η δε προβλεπόμενη στο άρθρο 7 Π.Δ. 164/2004 υποχρέωση καταβολής της αμοιβής σε περίπτωση που η άκυρη σύμβαση ορισμένου χρόνου εκτελέσθηκε, δεν αποτελεί «κύρωση» που οφείλει ειδικά να προβλέψει ο εθνικός νομοθέτης, αλλά το αντάλλαγμα για την παρασχεθείσα εργασία».

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr