ΕΔΔΑ: Η άρνηση αλλαγής ταυτότητας και ονόματος σε διεμφυλικά άτομα παραβιάζει το δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή
Τα δικαιώματα των διεμφυλικών ατόμων απασχόλησαν το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που δικαίωσε έναν 50χρονο στον οποίο οι αρχές της χώρας του στέρησαν το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό.
Το Στρασβούργο αναγνώρισε σε Βούλγαρο προσφεύγοντα ότι τα εγχώρια δικαστήρια παραβίασαν το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής ζωής, και καταδίκασαν τη Βουλγαρία υποχρεώνοντάς την να τον αποζημιώσει με 7.500 ευρώ για την ηθική βλάβη που έχει υποστεί, από την άρνηση των δικαστικών αρχών αλλαγή ονόματος και φύλου.
Ο 50χρονος όταν γεννήθηκε καταγράφηκε επίσημα ως γυναίκα. Στην διάρκεια της εφηβείας συνειδητοποίησε την ανδρική του ταυτότητα, αυτοπροσδιορίστηκε ως άντρας και προχώρησε σε αλλαγή φύλου με χειρουργική επέμβαση. Έκτοτε ζει στην κοινωνία ως άντρας με αντρικό όνομα και επώνυμο. Εδώ και 12 χρόνια συζεί με μια γυναίκα, με την οποία το 2010 απέκτησε παιδί μέσω τεχνητής γονιμοποίησης. Ο 50χρονος και το παιδί θεωρούν ο ένας τον άλλον ως πατέρας και γιος. Στη φωτογραφία του στο δελτίο ταυτότητας, που εκδόθηκε το 2011, η εμφάνιση του ήταν αυτή του άνδρα. Η αίτηση του στα εγχώρια δικαστήρια για αλλαγή του ονόματος και του φύλου του στα έγγραφα οικογενειακής κατάστασης και ληξιαρχικής πράξης γέννησης, απορρίφθηκε.
Παραβίαση που προκαλεί ταπείνωση
Το ΕΔΔΑ, διαπίστωσε ότι αυτή η άκαμπτη συλλογιστική δημιούργησε στον προσφεύγοντα αισθήματα ταπείνωσης και άγχους και έκρινε ότι η άρνηση των εθνικών αρχών να χορηγήσουν την νομική αναγνώριση αλλαγής του φύλου του, χωρίς επαρκείς λόγους και χωρίς να εξηγήσουν γιατί ήταν δυνατό να αναγνωριστεί η αλλαγή του φύλου σε άλλες περιπτώσεις, είχε δημιουργήσει αδικαιολόγητη παρέμβαση στο δικαίωμα του προσφεύγοντος στο σεβασμό της ιδιωτικής του ζωής.
Το Στρασβούργο διαπίστωσε ότι τα εγχώρια δικαστήρια απέρριψαν το αίτημα του προσφεύγοντος, για λόγους δημοσίου συμφέροντος χωρίς όμως να έχουν προσδιορίσει με ακρίβεια το δημόσιο συμφέρον και χωρίς να το με το δικαίωμα του προσφεύγοντος για αλλαγή της ταυτότητας του.
Παραβίαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ
Το Δικαστήριο επισήμανε, πρώτον, ότι το νομικό πλαίσιο που εφαρμόστηκε στην παρούσα υπόθεση επέτρεψε στον προσφεύγοντα να υποβάλει το αίτημά του σχετικά με την αλλαγή του φύλου του. Ο προσφεύγων ήθελε να υποβληθεί σε μια διαδικασία για να ολοκληρώσει τη διαδικασία αλλαγής φύλου, αλλά αυτό θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο μετά από προηγούμενη αναγνώριση αλλαγής και επαναπροσδιορισμού του φύλου του με δικαστική απόφαση. Ο προσφεύγων δεν ισχυρίστηκε ότι είχε υποχρεωθεί να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση ενάντια στη θέληση του ή αποκλειστικά για να αποκτήσει νομική αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου του. Αντίθετα, επιδίωξε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση προκειμένου η φυσική του εμφάνιση να ταιριάζει με την ταυτότητα του φύλου του. Επομένως, η υπόθεση δεν αφορούσε παρέμβαση στο δικαίωμα σεβασμού της φυσικής του ακεραιότητας. Στη συνέχεια, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι ήταν υποχρεωμένο να καθορίσει εάν η άρνηση των δικαστηρίων να χορηγήσουν την αλλαγή ταυτότητας και φύλου στις ληξιαρχικές πράξεις είχε ως αποτέλεσμα δυσανάλογη παρέμβαση στο δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής του ζωή.
Τρανσέξουαλ
Έκρινε, εν προκειμένω, ότι τα εθνικά δικαστήρια είχαν επισημάνει ότι ο προσφεύγων ήταν άτομο τρανσέξουαλ, γεγονός βασιζόμενο σε λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με την ψυχολογική και ιατρική του κατάσταση, σε συνδυασμό με την οικογενειακή και την κοινωνική του ζωή. Ωστόσο, τα δικαστήρια αρνήθηκαν να επιτρέψουν την αλλαγή του «φύλου» στις ληξιαρχικές πράξεις. Ο συλλογισμός των αποφάσεών τους αφορούσε διάφορα επιχειρήματα και βασίστηκε σε τρεις βασικούς άξονες. Πρώτον, τα δικαστήρια εξέφρασαν την πεποίθηση ότι η αλλαγή φύλου δεν ήταν δυνατή όταν το άτομο είχε γεννηθεί με αντίθετα σεξουαλικά φυσιολογικά χαρακτηριστικά. Δεύτερον, υποστήριξαν ότι η κοινωνικο-ψυχολογική φιλοδοξία ενός ατόμου δεν θα μπορούσε από μόνη της να είναι επαρκής για να γίνει αποδεκτό ένα αίτημα αλλαγής φύλου. Τέλος, η εθνική νομοθεσία δεν προέβλεπε κριτήρια που θα επέτρεπε μια τέτοια τροποποίηση για νομικούς σκοπούς. Όσον αφορά αυτό το τελευταίο σημείο, το περιφερειακό δικαστήριο είχε δηλώσει ρητά ότι δεν έδωσε σημασία στην τάση της νομολογίας που αναφέρει ότι ήταν σκόπιμο να αναγνωριστεί η αλλαγή φύλου ανεξάρτητα από το αν είχε ακολουθηθεί ιατρική επέμβαση εκ των προτέρων.
Αλλαγή σε όλα τα επίπεδα
Έτσι, οι δικαστικές αρχές είχαν δεχθεί ότι ο προσφεύγων είχε ξεκινήσει διαδικασία αλλαγής φύλου, είχε αλλάξει την φυσική του εμφάνιση και ότι η κοινωνική και οικογενειακή του ταυτότητα ήταν ήδη εκείνη του άντρα. Ωστόσο, θεώρησαν, κατ΄ουσίαν, ότι το δημόσιο συμφέρον δεν επιτρέπει την αλλαγή του φύλου στα επίσημα έγγραφα, και στη συνέχεια, απέρριψαν το αίτημά του. Ωστόσο, τα δικαστήρια δεν αιτιολόγησαν το σκεπτικό τους σχετικά με τον ακριβή χαρακτήρα αυτού του δημοσίου συμφέροντος, και δεν το είχαν εξισορροπήσει με το δικαίωμα του προσφεύγοντος για νομική αναγνώριση της ταυτότητας του φύλου του. Το Δικαστήριο χαρακτήρισε ως ακαμψία την αιτιολογία όσον αφορά την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου του Y.T., τον οποίον τον τοποθετούσε για μια παράλογη και συνεχή περίοδο, σε μια ανησυχητική θέση, στην οποία μπορούσε να βιώσει συναισθήματα ευπάθειας, ταπείνωσης και άγχους. Έτσι το Στρασβούργο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η άρνηση των εθνικών αρχών να χορηγήσουν νομική αναγνώριση αλλαγής φύλου στον προσφεύγοντα, χωρίς σχετική και επαρκή αιτιολογία και χωρίς να εξηγήσουν γιατί ήταν δυνατό να αναγνωριστεί η αλλαγή του φύλου σε άλλες περιπτώσεις, είχε δημιουργήσει αδικαιολόγητη παρέμβαση στο δικαίωμα του προσφεύγοντος στο σεβασμό της ιδιωτικής του ζωής. Συνεπώς υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 8 της Σύμβασης. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Βουλγαρία όφειλε να καταβάλει στον προσφεύγοντα 7.500 ευρώ για ηθική βλάβη και 4.150 ευρώ για έξοδα και δαπάνες
(Πηγή: echrcaselaw.com)
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
