Κώστας Παπαδάκης: «Δικαιωμένοι θα αισθανθούμε όταν θα δούμε ότι υπάρχει καταδίκη στην πράξη και όχι στα χαρτιά»

Στην τελική ευθεία μπαίνει η δίκη της Χρυσής Αυγής καθώς το αργότερο μέχρι την Τρίτη το δικαστήριο θα αποφασίσει αν και σε ποιους από τους καταδικασθέντες θα χορηγήσει αναστέλλουσα δύναμη στην έφεση.

Με ποινές για το διευθυντήριο της Οργάνωσης που κυμαίνονται από τα 10 έως τα 13 και κάτι έτη και από 5 έως 12 για τους υπόλοιπους( πλην Ρουπακιά), οι οποίοι κατά περίπτωση καταδικάστηκαν για ένταξη και άλλες αξιόποινες πράξεις , η φυλακή είναι πιθανή για όλους. Κι αυτό ζητούν τα θύματα των βίαιων πράξεών τους και οι συγγενείς τους καθώς όπως δηλώνει στην Realnews ο συνήγορος Πολιτικής Αγωγής Κώστας Παπαδάκης: «Το τελευταίο καταφύγιο για την δικαστική απόφαση που περιμένουμε είναι να μην χορηγήσει αναστέλλουσα δύναμη στις εφέσεις. Δικαιωμένοι θα αισθανθούμε όταν θα δούμε ότι υπάρχει καταδίκη στην πράξη και όχι στα χαρτιά.»

Η “ακτινογραφία της ετυμηγορίας 

Κάνοντας μία «ακτινογραφία» της ετυμηγορίας του δικαστηρίου, ο κ. Παπαδάκης σημειώνει πως: «Η καταδικαστική απόφαση που αναγνώρισε ότι η Χρυσή Αυγή αποτελεί εγκληματική οργάνωση και έκρινε ως ενόχους 57 από του 68 κατηγορούμενους αποτελεί μια τεράστια επιτυχία του νομικού πολιτισμού και αποδοκιμασία της προσπάθειας αναβίωσης της ναζιστικής εγκληματικής βίας στην Ελλάδα. Ιδιαίτερη αξία έχει το γεγονός ότι είναι η πρώτη φορά που δικαστική απόφαση δεν περιορίστηκε στα εκτελεστικά όργανα αλλά διερεύνησε τα κοινά συνθετικά στοιχεία όλων των συνεξετασθεισών υποθέσεων και αφού στοιχειοθέτησε την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης απέδωσε τις ποινικές ευθύνες εκτείνοντας τες σε όλο το φάσμα της ηγεσίας και της ιεραρχίας.

Εξίσου αξιόλογη υπήρξε η απόφαση όσον αφορά το ζήτημα των ελαφρυντικών δεδομένου ότι απέρριψε όλα τα «πολιτικά ελαφρυντικά» τα οποία ζητήθηκαν ( μη τέλεση εγκληματικών πράξεων, παραβίαση τεκμηρίου αθωότητας και μη εύλογη διάρκεια της δικής) ενώ αντιμετώπισε με ιδιαίτερη ευαισθησία και επιείκεια τους νεαρούς δράστες αποδίδοντας το ελαφρυντικό της μετεφηβικής ηλικίας σε όλους όσους ήταν κάτω των 25 ετών κατά το χρόνο τέλεσης των πράξεων.»

Ωστόσο κατά τον κ. Παπαδάκη «Στο ζήτημα των ποινών η απόφαση δυστυχώς δεν ήταν ανάλογη της βαρύτητας των αδικημάτων για τα οποία κρίθηκαν ένοχοι. Με εξαίρεση τον Ρουπακιά και τους έξι από τους εφτά διευθυντές της εγκληματικής οργάνωσης, οι ποινές που επιβλήθηκαν στην συντριπτική πλειοψηφία των κατηγορουμένων είναι χαμηλές και αναντίστοιχες με την βαρύτητα των πράξεών τους. Κορυφαία περίπτωση είναι οι δράστες της απόπειρας ανθρωποκτονίας του Αιγύπτιου αλιεργάτη Αμπουζίτ Εμπάρακ. Πέντε δράστες οι οποίοι 3 η ώρα τη νύχτα σε μία ταράτσα που κοιμόταν χωρίς να τον ξέρουν και χωρίς να τους ξέρει και χωρίς να τους έχει πειράξει σε τίποτα, μόνο και μόνο επειδή ήταν Αιγύπτιος στην Ελλάδα, του επιτέθηκαν χτυπώντας τον με σιδερένιους λοστούς όλοι μαζί στο κεφάλι με σκοπό να το σκοτώσουν και αποτέλεσμα να του ανοίξουν το σαγόνι στα δύο. Και τον εγκατέλειψαν αιμόφυρτο μόνο όταν πίστεψαν ότι είναι νεκρός και επειδή βιαζόντουσαν για να πάνε να κάνουν τα ίδια και στους Αιγύπτιους που κοιμόντουσαν κάτω στο σπίτι.

Η πράξη αυτή σε συνδυασμό με το αδίκημα της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση τιμωρήθηκε μόνο με 7 χρόνια κάθειρξη πράγμα που σημαίνει πραγματική έκτιση δύο χρόνια και τέσσερις μήνες για την περίπτωση της υφ´ όρων απόλυσης. Οι ποινές αυτές είναι πολύ χαμηλότερες από εκείνες που επιβάλλονται στην συνήθη δικαστηριακή πρακτική για αδικήματα εναντίον της ανθρώπινης ζωής, ιδίως για δύο κακουργήματα σωρευτικά, αν ληφθεί υπόψιν ότι για αδικήματα μικρότερης σημασίας, όχι απειλητικά για την ανθρώπινη ζωή, επιβάλλονται διψήφιες ποινές χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα. Θυμόμαστε όλοι την περίπτωση της καθαρίστριας. Γνωρίζουμε όλοι τις διώξεις «του άλλου άκρου». Γνωρίζουμε τις ποινές που επιβάλλονται για ληστείες τραπεζών χωρίς να διακινδυνεύσει ανθρώπινη ζωή και για άλλες πολλές περιπτώσεις πολύ μικρότερης βαρύτητας.

Συνεπώς, δικαίωση των θυμάτων, δικαίωση της κοινωνίας της ίδιας, δεν υφίσταται αν με την απόφαση που περιμένουμε για την αναστολή κριθεί ότι αυτοί που συμμετείχαν στα τάγματα εφόδου, που διέσπειραν τη βία σε όλη την Ελλάδα και την κορύφωσαν ενάντια σε ανθρώπινες ζωές σε Κερατσίνι, Πέραμα Νίκαια και αλλού, αφεθούν ελεύθεροι και ουσιαστικά παραδοθούν στην ατιμωρησία.»

Κατά τον κ.Παπαδάκη οι δράστες της απόπειρας ανθρωποκτονίας του Αιγύπτιου αλιεργάτη θα έπρεπε να έχουν υψηλότερες ποινές χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα ενώ για τους πρώην βουλευτές λέει ότι υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό. «Για ποιο λόγο το δικαστήριο, ακόμη και για αυτούς που δεν δέχτηκε την συνδρομή ελαφρυντικού, επέβαλε ποινές από 5 έως 7 χρόνια και δεν πλησίασε σε κανέναν το ανώτατο όριο το οποίο επέβαλε μόνο στο Ρουπακιά; Διερωτόμαστε ως πολιτική αγωγή αν πράγματι η εμπλοκή του Ρουπακιά στην εγκληματική οργάνωση υπερτερεί της εμπλοκής οποιουδήποτε στελέχους, πρωτοπαλίκαρου της χρυσής Αυγής. Είναι μια ευνοϊκή ποινική μεταχείριση και αυτή η οποία ουσιαστικά παραδίδει και αυτούς στην ατιμωρησία.»

Πηγή: Realnews

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr