Το ΣτΕ «επώασε» 14 χρόνια την συνταγματικότητα της απαγόρευσης διαφήμισης καπνού
Επώαση 14 ετών χρειάστηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας για να αποφανθεί ότι είναι συνταγματική και νόμιμη η απαγόρευση διαφήμισης προϊόντων καπνού στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωση και ειδικά στον έντυπο Τύπο, η οποία επιβλήθηκε με κοινή υπουργική απόφαση του έτους 2005. Γράφει ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Τσιμπούκης Υπενθυμίζεται ότι οι προσφεύγοντες στο ΣτΕ προ 14 ετών έχουν […]
Επώαση 14 ετών χρειάστηκε το Συμβούλιο της Επικρατείας για να αποφανθεί ότι είναι συνταγματική και νόμιμη η απαγόρευση διαφήμισης προϊόντων καπνού στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωση και ειδικά στον έντυπο Τύπο, η οποία επιβλήθηκε με κοινή υπουργική απόφαση του έτους 2005.
Γράφει ο δημοσιογράφος Παναγιώτης Τσιμπούκης
Υπενθυμίζεται ότι οι προσφεύγοντες στο ΣτΕ προ 14 ετών έχουν την δυνατότητα να αξιώσουν από το ίδιο δικαστήριο να τους επιδικάσει αποζημίωση για το μεγάλο χρονικό διάστημα που έκανε το ΣτΕ να εκδώσει την απόφασή του επί της αίτησης ακύρωσης που είχαν καταθέσει το 2005.
Όμως, επειδή το ποσό που θα επιδικαστεί θα το καταβάλει το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή θα το πληρώσει ουσιαστικά και πάλι ο φορολογούμενος πολίτης, πρέπει να νομοθετηθεί ότι το ποσό αυτό πρέπει να το καταβάλλει ο δικαστής ή οι δικαστές που ευθύνονται για την τεράστια καθυστέρηση. Συγκεκριμένα, να νομοθετηθεί ότι το χρηματικό ποσό θα το καταβάλει μεν στον πολίτη το Δημόσιο σε ολόκληρο (εφάπαξ) και στη συνέχεια θα το παρακρατεί από τον ευθυνόμενο για την καθυστέρηση δικαστή σε 5 με 6 το πολύ δόσεις.
Είναι περιττή η αναφορά στα τεράστια ποσά που υποχρεούται να καταβάλει το Ελληνικό Δημόσιο από τις συνεχείς καταδίκες της χώρας μας για τις συνεχείς και τεράστιες καθυστερήσεις στην έκδοση δικαστικών αποφάσεων, καθυστερήσεις που οφείλονται κατά κανόνα στους δικαστές.
Φυσικά, στο συντεχνιακό πλαίσιο, δεν γίνεται λόγο για διαδικασία αναζήτησης πειθαρχικών ευθυνών στο/στην υπεύθυνο/η δικαστή/τες για τη μεγάλη καθυστέρηση των 14 ετών. Εξάλλου, κάτι τέτοιο συνδυάζεται και με άλλα εξωδικαστικά κριτήρια, όπως είναι το τι «πλάτες» έχει ο κάθε δικαστής (και αν έχει), ενώ -όπως είναι γνωστό- είναι προεκλογική περίοδος…
Να σημειωθεί ότι η υπόθεση που επωάσθηκε επί 14 χρόνια δεν εισήχθη στο ΣτΕ μετά από αναίρεση-έφεση απόφασης Διοικητικού Εφετείου, αλλά κατατέθηκε απευθείας στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο (πρώτος και τελευταίος βαθμός).
Πέρα όμως από το τεράστιο χρόνο έκδοσης της συγκεκριμένης απόφασης, το Δεκέμβριο του 2005 εκδοτικές εταιρείες και εταιρείες μέσων μαζικής ενημέρωσης είχαν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας και ζητούσαν να ακυρωθεί μερικά, η από 29.7.2005 κοινή υπουργική απόφαση για την απαγόρευση διαφήμισης και χορηγίας καπνού.
Η υπουργική αυτή απόφαση στην ουσία απαγόρευε κάθε είδους διαφήμιση προϊόντων καπνού από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ειδικά τα έντυπα, εκτός από τα έντυπα εκείνα που προορίζονται για τους επαγγελματίες του εμπορίου καπνού και τα έντυπα που έχουν προορισμό τρίτες χώρες εκτός της αγοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι προσφεύγουσες εταιρείες, μεταξύ των άλλων, υποστήριζαν ότι η απαγορευτική αυτή υπουργική απόφαση είναι αντίθετη στην Ιδρυτική Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Σύνταγμα, αλλά και στο θεμελιώδες δικαίωμα της έκφρασης δια του Τύπου.
Σήμερα, το Δ΄ του Συμβουλίου της Επικρατείας δημοσίευσε την υπ΄ αριθμ. 857/2019 απόφασή του, με την οποία απορρίπτει ως αβάσιμους όλους τους λόγους που προβάλλονται στην αίτηση ακύρωσης των εταιρειών στο χώρο του Τύπου.
Στην απόφασή του το Δ΄ Τμήμα αναφέρει ότι το επίμαχο μέτρο της απαγόρευσης «υπό το φως και τις διατάξεις του άρθρου 21 του Συντάγματος από τις οποίες γεννάται ευθεία υποχρέωση του κράτους για τη λήψη θετικών μέτρων για την προστασία της υγείας των πολιτών, δεν αντίκειται στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του Συντάγματος ως θεμιτός περιορισμός της επαγγελματικής ελευθερίας των επιχειρήσεων κυκλοφορίας εντύπων μέσων, ούτε εξάλλου, κατά τα δεδομένα της κοινής πείρας το μέτρο αυτό είναι από τη φύση του προδήλως απρόσφορο για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή της προστασίας της δημόσιας υγείας και συνεπώς δεν αντίκειται στην συνταγματική αρχή της αναλογικότητας».
Ακόμη, από το ΣτΕ κρίθηκε ότι αβάσιμα οι προσφεύγουσες εταιρείες προβάλλουν ότι η επίμαχη απαγόρευση διαφήμισης προϊόντων καπνού στα έντυπα μέσα συνιστά απαγορευμένο προληπτικό μέτρο κατά την παράγραφο 2 του άρθρου 14 του Συντάγματος, που αναφέρει: «Ο Τύπος είναι ελεύθερος. Η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέσο απαγορεύονται».
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr