Τραγωδία Γιακοβλεφ: Περιμένουν (21 χρόνια μετά) τις αποζημιώσεις

Αναβιώνουν και πάλι 21 χρόνια μετά οι φρικιαστικές εκείνες στιγμές της 17ης Δεκεμβρίου 1997 όταν αεροσκάφος τύπου Yak-42 των Ουκρανικών αερογραμμών «Aerosweet»,

το οποίο απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Οδησσού  με προορισμό την Θεσσαλονίκη, έχασε την επαφή με τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου «Μακεδονία» και συνετρίβη σε υψόμετρο 3.300 ποδιών στη δασική περιοχή «Πέντε Πύργοι» στα Πιέρια Όρη.

Το ΣτΕ λέει «ναι» αλλά αναπέμπει στο Εφετείο για τον επιμερισμό ευθυνών μεταξύ Δημοσίου και εταιρείας

Ωστόσο, 21 χρόνια μετά, συγγενείς των θυμάτων εξακολουθούν να είναι   εγκλωβισμένοι  σε έναν πολυδάπανο  και ατέρμονα δικαστικό κυκεώνα, διεκδικώντας αποζημίωση από το Ελληνικό Δημόσιο για τον άδικο θάνατο των δικών τους ανθρώπων, του «χαμένου αεροσκάφους», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις.

Κατά τη διαδικασία της δεύτερης προσπάθειας για προσέγγιση, ο πιλότος έχασε τον προσανατολισμό του και το αεροσκάφος συνετρίβη σε απόσταση μόλις 37 ν.μ. νοτιοδυτικά του αεροδρομίου  «Μακεδονία», με αποτέλεσμα να βρουν τραγικό θάνατο τα  8 μέλη του πληρώματος και 66 επιβάτες (συνολικά 74 άτομα), εκ των οποίων 42 Έλληνες, οι οποίοι εργάζονταν σε ελληνική κατασκευαστική εταιρεία στην Ουκρανία και επέστρεφαν στην Ελλάδα για τις γιορτές των Χριστουγέννων.

Η αντικατάσταση αεροσκάφους

Αρχικά, η επίμαχη πτήση ήταν να γίνει με αεροσκάφος τύπου Β-737, αλλά λόγω μηχανικής βλάβης κρίθηκε μη πλόιμο και η «Aerosvit Airlines» (πρώην «Aerosweet Airlines») το αντικατέστησε με Γιάκοβλεφ (Yak-42) το οποίο μίσθωσε από την Ουκρανική εταιρεία «Air Livir», προκειμένου να πραγματοποίηση τη μοιραία πτήση Κίεβο-Οδησσό-Θεσσαλονίκη. Το πλήρωμα του Yak-42 είχε μεν πτητική εμπειρία στο συγκεκριμένο τύπο αεροσκάφους, αλλά δεν είχε καμία    εμπειρία στο αεροδρόμιο «Μακεδονία».

 Το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης τότε δεν διέθετε ραντάρ, αλλά ήταν εξοπλισμένο με ραδιοβοηθήματα. Παράλληλα, στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης είναι εγκατεστημένη μια Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας και όταν εκτελούνται στρατιωτικές πτήσεις λειτουργεί  σύστημα ελεγχόμενης από το έδαφος προσέγγισης (GCA) που μπορεί να εντοπίσει τη θέση αεροσκάφους σε περίπτωση απώλειας προσανατολισμού. Σε περίπτωση όμως που δεν εκτελούνται στρατιωτικές πτήσεις για να λειτουργήσει το σύστημα GCA απαιτείται προειδοποίηση 30 λεπτών.

Το ποινικό μέρος της αεροπορικής τραγωδίας έκλεισε τελεσίδικα το 2005, όταν ο Άρειος Πάγος  επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης, με την οποία είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης 4 ετών, 4 μηνών και 15 ημερών σε δυο ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας του αεροδρομίου «Μακεδονία» για λάθη και παραλείψεις τους τη μοιραία εκείνη νύκτα. Ορισμένοι από τους συγγενείς των θυμάτων προσέφυγαν στη Διοικητική Δικαιοσύνη ζητώντας αποζημίωση (χρηματική ικανοποίηση) από το Ελληνικό Δημόσιο για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από τον θάνατο των συγγενών τους (σύζυγος, παιδιά, αδέλφια, κ.λπ.). Κάποιοι συγγενείς των θυμάτων είναι εγκλωβισμένοι στα γρανάζια της Δικαιοσύνης και όπως όλα δείχνουν θα συνεχίσουν να είναι ακόμη για αρκετά χρόνια.

Με βαθμό συγγένειας

Το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης το 2010, σε 13 συγγενείς 3 Ελλήνων επιβατών που έχασαν την ζωή τους το μοιραίο εκείνο βράδυ, επιδίκασε αποζημιώσεις για   ψυχή οδύνη, από 20.000  έως 100.000 ευρώ, ανάλογα με το βαθμό συγγένειας που είχαν.

Οι υποθέσεις οδηγήθηκαν στο ΣτΕ μετά από αναιρέσεις που άσκησε το Ελληνικό Δημόσιο κατά των Εφετειακών αποφάσεων.

Από τους 13 συγγενείς στο ΣτΕ αποφάσισε ότι για τους 8 δεν μπορεί να αποφανθεί καθώς το ύψος των αποζημιώσεων που τους επιδικάστηκαν είναι μικρότερο από το επιτρεπόμενο οικονομικό όριο του «φίλτρου» εισόδου υποθέσεων στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο, που είναι τα 40.000 ευρώ. Έτσι, οι σύμβουλοι Επικρατείας αποφάνθηκαν μόνο ως προς την τύχη των υπολοίπων 8 συγγενών.

Κατ΄ αρχάς, τόσο το Εφετείο, όσο και το Α΄ Τμήμα του ΣτΕ, με πρόεδρο τον σύμβουλο Επικρατείας Σπυρίδωνα Μαρκάτη και εισηγήτρια την ομοιόβαθμο του Παρασκευή Μπραίμη, απέρριψε, ως αβάσιμο, τον ισχυρισμό του Δημοσίου ότι αποκλειστικά υπεύθυνη για την αποκατάσταση της ζημιάς των συγγενών των θυμάτων είναι η αεροπορική εταιρεία, σύμφωνα με τη σύμβαση της Βαρσοβίας του 1929 για τις διεθνείς αερομεταφορές. Οι δικαστές έκριναν ότι  η εν λόγω σύμβαση δεν αποκλείει την παράλληλη ευθύνη του Ελληνικού Δημοσίου.

Πέρα από αυτό, το ΣτΕ αποφάνθηκε ότι η κρίση του Εφετείου ότι η επιμερισμός της ευθύνης για το τραγικότατο συμβάν είναι κατά 30% στο   Δημόσιο και κατά 70% στην αεροπορική εταιρεία είναι εσφαλμένος, με αποτέλεσμα να επιδικάζεται μειωμένη αποζημίωση.

Δεν παραλείπουν μάλιστα οι σύμβουλοι Επικρατείας να επισημάνουν ότι είναι επιβεβλημένη η καταβολή αποζημίωσης, λόγω του φρικτού θανάτου και «τον επιπλέον διαμελισμό των σωμάτων των θυμάτων», με συνέπεια να καταστεί αναγκαία η τήρηση ης διαδικασίας της αναγνωρίσεως τους», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν.

Τέλος, το ΣτΕ ανέπεμψε τις υποθέσεις στο Διοικητικό Εφετείο για τον ορθό επιμερισμό των ευθυνών μεταξύ Δημοσίου και αεροπορικής εταιρείας.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr