Το ΣτΕ αποφασίζει για την τιμολόγηση του νερού – Η νέα προσφυγή για τη συνταγματικότητα υπουργικής απόφασης

Στα χέρια του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) βρίσκεται για δεύτερη φορά το θέμα της κοστολόγησης και της τιμολόγησης του νερού, μετά την προσφυγή από έξι Ομοσπονδίες, Σωματεία, κ.λπ. (μεταξύ αυτών και εργαζομένων στην ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ) και 20 κάτοικους  από διάφορες  περιοχές της  Ελλάδας.

Στην προσφυγή τους ζητούν να ακυρωθεί ως αντισυνταγματική και αντίθετη στη Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία η από 26.9.2024 κοινή υπουργική απόφαση για τον «καθορισμό των γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος, μέτρα βελτίωσης, διαδικασίες και μέθοδος ανάκτησης κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του».

Το Ανώτατο Δικαστήριο είχε απασχολήσει το θέμα και προ επτά ετών όταν έγινε η πρώτη απόπειρα τιμολόγησής του νερού επί ΣΥΡΙΖΑ προ επτά ετών, εισπράττοντας την αρνητική απόφαση του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ  (απόφαση 2519/2022).

Ειδικότερα, το ΣτΕ ακύρωση την ΚΥΑ του 2017 για την τιμολόγηση του νερού, ως αντίθετη στην Ευρωπαϊκή οδηγία 2000/60 και στην  εθνική νομοθεσία (ν. 3199/2003 και π.δ. 51/2007), παραπέμποντας στη διακήρυξη της ίδιας της ευρωπαϊκής οδηγίας 2000/60/ΕΚ, σημειώνοντας ότι «το ύδωρ δεν είναι εμπορικό προϊόν» και σημειώνοντας ότι από τις διατάξεις της οδηγίας και το σκοπό της, συνιστάμενο στη διασφάλιση της ποιότητας του ύδατος και στη διαχείριση αυτού όχι ως εμπορικού προϊόντος, αλλά ως κοινωφελούς αγαθού, προκύπτει ότι η εθνική πολιτική παροχής υπηρεσιών ύδρευσης, συμπεριλαμβανομένης και της τιμολόγησης αυτών, σχεδιάζεται από τα κράτη μέλη ως πολιτική παροχής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, με κριτήριο την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων της εν λόγω οδηγίας, ανά λεκάνης απορροής υδάτων, για την προστασία των εσωτερικών, επιφανειακών και υπόγειων υδάτων συνεκτιμώντας κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις».

Το ΣτΕ αποφασίζει για την τιμολόγηση του νερού: Η νέα προσφυγή

Προσφυγή για ακύρωση ως αντισυνταγματικής και αντίθετης στην Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία κατατέθηκε τώρα κατά της από 26.9.2024 κ.υ.α. για τον «καθορισμό των γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος, μέτρα βελτίωσης, διαδικασίες και μέθοδος ανάκτησης κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του».

Στο ΣτΕ προσέφυγαν έξι Ομοσπονδίες, Σωματεία, κ.λπ. (μεταξύ αυτών και εργαζομένων στην ΕΥΔΑΠ και την ΕΥΑΘ) και 20 κάτοικοι  από διάφορες  περιοχές  της  Ελλάδας. Οι προσφεύγοντες θεμελιώνουν το έννομο συμφέρον  τους για την κατάθεση της αίτησης ακύρωσης στο ΣτΕ, στο ότι «έχουν σκοπό την προστασία του νερού ως δημόσιου αγαθού».

Όπως αναφέρουν οι προσφεύγοντας με την προσβαλλόμενη από 26.9.2024 ΚΥΑ επαναλαμβάνονται  τα όσα είχε ακυρώσει το ΣτΕ με την απόφασή του το έτος 2022 για το ίδιο θέμα. Απλά αντικαταστάθηκαν τώρα και αφαιρέθηκαν  κάποια άρθρα της παλαιότερης ΚΥΑ του 2017, αλλά  κατ΄  ουσίαν έχει το ίδιο περιεχόμενο  με την  ακυρωθείσα.

Τονίζουν πως η υπουργική απόφαση πλέον του ότι παραβιάζει την Ευρωπαϊκή οδηγία 2000/60/ΕΚ και την εσωτερική νομοθεσία, παραβιάζει και συνταγματικές διατάξεις, όπως είναι αυτές των άρθρων 5, 21, 25  και 106 του Συντάγματος.

Ακόμη, υποστηρίζουν ότι αποδυναμώνεται ο συνταγματικά επιβεβλημένος δημόσιος και δημοτικός έλεγχος τιμολόγησης  της δημόσιας ζωτικής σημασίας υπηρεσίας, με συνέπεια «να προκαλείται αβεβαιότητα ως προς τη συνέχιση της παροχής τους υπό όρους δημόσιας υπηρεσίας, δηλαδή με ασφάλεια, καθολικότητα, υψηλή ποιότητα και προσιτή τιμή».

Δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή η ανάθεση αρμοδιοτήτων δημοσίου ελέγχου

Υπογραμμίζουν δε πως «η ανάθεση στη  Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων (ΡΑΑΕΥ) αρμοδιοτήτων δημοσίου ελέγχου επί της τιμολόγησης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης δεν είναι συνταγματικώς ανεκτή από τις διατάξεις των άρθρων 5 και 21 του Συντάγματος».

Ειδικότερα, αναφέρουν πως με την ΚΥΑ «υιοθετείται μια αμιγώς λογιστικού χαρακτήρα τιμολογιακή πολιτική, που αφορά αδιακρίτως όλη τη χώρα, ανεξαρτήτως των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε λεκάνης απορροής ποταμού». Και συνεχίζουν:

«Μόνη η θέσπιση της ρυθμίσεως σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού του περιβαλλοντικού κόστους και του κόστους πόρου βάσει των δεδομένων που προκύπτουν από το εκάστοτε ισχύον σχέδιο διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού, καθώς και μεμονωμένες προβλέψεις που ενσωματώνουν και περιβαλλοντικά ή κοινωνικά κριτήρια, δεν αρκούν προκειμένου να θεωρηθεί ότι η συνολική ρύθμιση που θεσπίζεται με την προσβαλλόμενη απόφαση ανταποκρίνεται, κατά τρόπο συστηματικό και συνεκτικό στις προαναφερθείσες απαιτήσεις της οδηγίας και της εθνικής νομοθεσίας», όπως έχει κρίνει  ήδη από το 2022 το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr