ΣτΕ: Απαγορεύεται το κάπνισμα σε νυχτερινά κέντρα και καζίνο
Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάνθηκε ότι απαγορεύεται το κάπνισμα και στους προβλεπόμενους χώρους των κέντρων διασκεδάσεως άνω των 300 τ.μ. και στα καζίνο, και ακύρωσε τη σχετική υπουργική απόφαση, αλλά πριν καν δημοσιευθεί η απόφαση, έχοντας, όπως όλα δείχνουν, εσωτερική πληροφόρηση οι αρμόδιοι υπουργοί, εξέδωσαν νέα απόφαση με το ίδιο περιεχόμενο με αυτής που ακυρώθηκε, προκειμένου να μην σταματήσουν να εισπράττουν το ήδη κριθέν αντισυνταγματικό τέλος των 200 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.
Αναλυτικότερα, στο ΣτΕ είχαν προσφύγει η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Μήνυμα Ζωής» και 3 πολίτες ζητώντας να ακυρωθεί η από 18.8.2011 κοινή υπουργική απόφαση για τον καθορισμό των όρων και των προϋποθέσεων λειτουργίας των χώρων καπνιζόντων των κέντρων διασκεδάσεως με μουσική άνω των 300 τ.μ. και των καζίνο.
Από 1.9.2010 με τον νόμο 3868/2010 επιβλήθηκε απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος στους χώρους των καταστημάτων και τους στεγασμένους υγειονομικού ενδιαφέροντος χώρους, εξαιρουμένων των καζίνο και των κέντρων διασκεδάσεως άνω των 300 τ.μ. με μουσική.
Ακολούθησε ο νόμος 3986/2011, με τον οποίο δόθηκε στα καζίνο και τα κέντρα διασκεδάσεως άνω των 300 τ.μ. η δυνατότητα να δημιουργήσουν κλειστούς ή στεγασμένους χώρους καπνιζόντων μέχρι το ½ του συνολικού εμβαδού του καταστήματος, υπό την προϋπόθεση της καταβολής ετήσιου τέλους 200 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.
Το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Μαρία Καραμανώφ και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Διομήδης Κυριλλόπουλος) στην υπ΄ αριθμ 551/2019 απόφασή του σημειώνει ότι η εξαίρεση θεσπίστηκε βάσει οικονομικού κριτηρίου και μάλιστα του άκαμπτου κριτηρίου της καταβολής 200 ευρώ ανά τ.μ. μέχρι και το ½ του συνολικού εμβαδού του καταστήματος.
Έτσι, συνεχίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, όσο μεγαλύτερο είναι το εμβαδόν των κλειστών ή στεγασμένων χώρων των καζίνο και των κέντρων διασκεδάσεως για τους καπνίζοντες, «τόσο μεγαλύτερο όφελος προκύπτει για τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ αντίθετα τόσο λιγότερο εξυπηρετείται ο σκοπός της μείωσης της κατανάλωσης καπνού και της έκθεσης σε αυτόν, στον οποίο αποβλέπει η διεθνής σύμβαση της 21ης Μαΐου 2003 της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για τον έλεγχο του καπνού», η οποία κυρώθηκε με τον νόμο 420/2005.
Ακόμη, οι δικαστές αναφέρουν ότι «η εν λόγω εξαίρεση από την απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος δεν θεσπίστηκε επί τη βάσει κριτηρίων προκυπτόντων από την επίμαχη διεθνή σύμβαση, αλλά αντιθέτως υπαγορεύθηκε από δημοσιονομικούς λόγους, ήτοι λόγους που παρίστανται κατ΄ εξοχήν απρόσφοροι για την εξυπηρέτηση των επιδιωκομένων από τη διεθνή σύμβαση σκοπών» και συνεχίζουν ότι η διάταξη του άρθρου 45 του νόμου 3986/2011 είναι ανίσχυρη ως αντιβαίνουσα στις διατάξεις της κυρωθείσας με το νόμο 3420/2005 διεθνούς σύμβαση, η οποία έχει επαυξημένη ισχύ έναντι κάθε αντίθετης διάταξης της εσωτερικής έννομης τάξης».
Κατόπιν αυτών, καταλήγει το ΣτΕ, η προσβαλλόμενη Υ1/ΓΠ/οικ.93828/18.8.2011 κοινή υπουργική απόφαση, όπως τροποποιήθηκε με την υπ΄ αριθμ. Υ1/ΓΠοικ./134274/23.11.2011 κοινή υπουργική απόφαση (των υπουργών Οικονομικών και Υγείας) είναι μη νόμιμη και ως εκ τούτου πρέπει να ακυρωθεί.
Πέρα από το περιεχόμενο της απόφασης του Δ΄ Τμήματος του ΣτΕ, προσέφυγαν και πάλι στο δικαστήριο της οδού Πανεπιστημίου, η ίδια μη κερδοσκοπική εταιρεία και οι ίδιοι πολίτες, ζητώντας να ακυρωθεί πλέον η νέα απόφαση των ίδιων υπουργών η οποία αντικαθιστά την απόφαση που ακυρώθηκε και έχει ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο με την ακυρωθείσα.
Με άλλα λόγια, στις 14.1.2019 οι υπουργοί Οικονομικών και Υγείας, εξέδωσαν νέα απόφαση με το ίδιο περιεχόμενο με την απόφαση που ακυρώθηκε (με άλλο αριθμό), έτσι ώστε να συνεχίζουν να εισπράττουν παράνομα και αντισυνταγματικά το τέλος των 200 ευρώ ανά τ.μ., μέχρι μετά από χρόνια το ΣτΕ να εκδώσει νέα απόφαση.
Ακολουθήστε το dikastiko.gr στο Google News και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε όλες τις τελευταίες ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο στο dikastiko.gr
